Ο εγωισμός επιδιώκει την μοναξιά για να αποφύγει την υποταγή, είπε ο Ανρί Λακορντέρ. Λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε πει τη μικρή σοφία μας γύρω από τους εγωιστές ανθρώπους που συναντάμε. Υπάρχουν παντού. Στην οικογένειά μας, στους φίλους, στους συνεργάτες, στις ερωτικές μας σχέσεις.
Όλοι μέσα μας τον κουβαλάμε σαν άρρηκτο στοιχείο τη ύπαρξή μας. Η διαφορά είναι πως κάποιοι τον καταχωνιάζουν μαζί με τις παλιατζούρες στο πατάρι, ενώ κάποιοι άλλοι τον θρέφουν γιατί μέσα από αυτόν τροφοδοτείται η ίδια τους η ύπαρξη.
Άπαντες κατακρίνουμε τους εγωιστές. Αδιαμφισβήτητα είναι άσχημο πράγμα όταν υπάρχει σε υπέρμετρο βαθμό. Εκεί που ξεπερνάει τα όρια, κατακλύζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τυφλώνει και παρασέρνει τα πάντα πετώντας τα στο ποτάμι της λήθης. Καταστρέφει δεσμούς, φιλίες επαφές. Πόσες φορές δεν έχει νικήσει και πόσες φορές έχετε παραδοθεί αμαχητί στη σφοδρότητά του; Έτσι είναι τα πράγματα. Ο εγωισμός του άλλου σε εξαντλεί και σε εκμηδενίζει. Το κουράγιο σου στερεύει και βγαίνει αυτόματα και ο δικός σου εγωισμός στην επιφάνεια. Διότι όλοι είμαστε εν δυνάμει εγωιστές. Το αν θα γίνουμε εν ενεργεία εξαρτάται εκτός από τον χαρακτήρα του ατόμου που συνδιαλέγεσαι.
Ο εγωισμός σε κάνει εγωκεντρικό και κατ΄επέκταση σε απομονώνει. Κανείς δε θέλει να εμποδίζει την ενέργειά του κάποιος που ικανοποιείται μόνο αποκλείοντας τους άλλους και ικανοποιώντας το δικό του εγώ.
Το σκοινί όμως, έχει δύο άκρα. Περνώντας στην άλλη πλευρά θα διαπιστώσει κανείς πως ο εγωισμός έχει και κάποια θετικά. Λιγότερα μεν από τα αρνητικά του, αλλά τα διαθέτει.
Είναι γόνιμο να είσαι ελεγχόμενα εγωιστής. Σε κινητοποιεί να θέτεις υψηλότερους στόχους και σε γεμίζει αυτοπεποίθηση για το τι μπορείς να καταφέρεις. Όλοι θέλουμε να φτάσουμε ψηλά και χωρίς τον εγωσιμό δε θα πεισμώσουμε. Κι αν δεν πεισμώσουμε, δύσκολα τα πράγματα. Τίποτα δεν έρχεται ουρανοκατέβατο, αφού οι ευκαιρίες δεν εμφανίζονται κάθε μέρα.
Γινόμαστε καλύτεροι εμείς οι ίδιοι ως άνθρωποι. «Γιατί εκείνος κι όχι εγώ» είναι μια φράση που επαναλαμβάνουμε πολλάκις στον εαυτό μας. Ο εγωισμός μαζί με την εποικοδομητική ζήλια μπορεί να αποτελέσουν το κίνητρο για να τολμήσει κανείς πράγματα που μέχρι τώρα απέκλειε.
Ακόμα πολλές φορές αποτελεί μια μορφή άμυνας στις δύσκολες καταστάσεις, το δεκανίκι μας σε ότι πάει να μας ρίξει κάτω. Είναι το οχυρό που χτίζουμε για να προστατέψουμε το μέσα μας. Οι σκληροί άνθρωποι μπορεί να φαντάζουν στα μάτια μας αλύγιστοι και ατσαλένιοι, αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ μήπως απλά φοράνε ένα προσωπείο;
Μια πτυχή του εγωισμού έχει να κάνει με το φροντίζουμε τον εαυτό μας. Σκοπός στην περίπτωση αυτή είναι να προσέξουμε εμάς τους ίδιους, να αφουγκραστούμε τις επιθυμίες μας, να τοποθετήσουμε τα όρια μας, να μάθουμε τι είμαστε. Μόνο έτσι θα αποκτήσουμε μια καλή σχέση με τον εαυτό μας, που είναι η βάση για την θεμελίωση των σχέσεων κάθε είδους. Αν τα πάμε καλά μ’ εμάς θα τα πάμε και με τους άλλους.
Καλώς ή κακώς, ο εγωισμός είναι κτήμα μας. Τον σέρνουμε μαζί μας. Αν το βάρος του είναι μεγάλο ή μικρό εξαρτάται από μας και από το αν θα βρούμε να τη χρυσή τομή. Μόνο τότε έχει νόημα να το υιοθετούμε σα συμπεριφορά.
Σκεφτείτε λοιπόν, πώς θα τον χρησιμοποιήσετε. Είναι στο χέρι σας.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
