Υπάρχουν έρωτες και έρωτες. Εφήμεροι, επιφανειακοί, βαθιοί, ανεκπλήρωτοι.
Άπειρα μυαλά έχουν στυφτεί, για να τους περιγράψουν. Νύχτες και νύχτες έχουν ξοδευτεί παρέα με αλκοόλ για να δοθούν απαντήσεις στο μυστήριο του.
Υπάρχει, όμως, κι ένας έρωτα, που δεν έχει πολυπαιδέψει το μέσα μας, αλλά είναι εξίσου σημαντικός. Είναι ο παιδικός έρωτας.
Εκείνο το πρώτο σκίρτημα στην ηλικία των πέντε-έξι ετών, που μας σήκωνε μισή ώρα νωρίτερα από το κρεβάτι για να ετοιμαστούμε. Ήθελες να σε δει όμορφη, ντυμένη με τα καλά σου, να προσπαθείς να του κεντρίσεις το ενδιαφέρον.
Είναι εκείνο το πλατωνικό συναίσθημα. Συναίσθημα, που σου καλλιεργεί μια ευφορία στην ψυχή και φτερά στα πόδια. Χαζεύαμε τον συμμαθητή, που «αγαπούσαμε» και κάναμε πλάνα στο μυαλό μας για το μέλλον, την οικογένειά μας και τα παιδιά μας. Υπήρχες μόνο εσύ κι εκείνος στον μικρόκοσμο του μυαλού σου.
Είναι καθοριστικός ο παιδικός έρωτας. Είναι εκείνος, που θα σου ανοίξει την πόρτα στο συγκεκριμένο άθλημα και θα σε κάνει να το αποζητάς σε όλη τη μετέπειτα ζωή σου.
Μπορεί, να απογοητεύτηκες εκείνη την πρώτη φορά. Μπορεί, να πήγαν όλα στραβά και τα όνειρά σου για κοινό μέλλον με τον Κωστάκη να ναυάγησαν. Μπορεί, να πέρασες το μεσημεριανό σου ύπνο λέγοντας τα καθέκαστα στην Barbie σου.
Σου έδειξε το δρόμο, ωστόσο, η όλη η ιστορία. Θες το ξανανιώσεις πιο βαθιά, πιο έντονα και με ανταπόκριση. Η προετοιμασία σου έχει ήδη αρχίσει και η καρδιά αδημονεί.
Είναι και λίγο ύπουλος εν μέρει.
Κοιτάς τα συνομήλικα παιδάκια αξιολογώντας τα. Βάζεις σε σειρά τα προτερήματα και τα ελαττώματα του καθενός και δημιουργείς μια άτυπη λίστα. Κάπως έτσι, δημιουργείς τα πρότυπά σου. Ξανθά αγοράκια κονταροχτυπιούνται με τα μελαχρινά, ενώ στο μυαλό σου έχεις φτιάξει το προφίλ του τέλειου άντρα.
Άντε μετά να ξεφύγεις από τα πρώτα σου ιδανικά. Είναι τα πρώτα σου, άλλωστε, που πάντα δύσκολα ξεχνιούνται.
Είναι και λίγο ψυχοφθόρος για ένα παιδάκι.
Ο έρωτας εξ’ορισμού πονάει. Είναι έτσι η φύση του. Σε κάνει να λιώνεις, να προσπαθείς και να μάχεσαι. Σχεδόν πάντα στην προκειμένη ηλικία, χωρίς αποτέλεσμα.
Είναι η ηλικία που δεν μπορείς να διαχειριστείς την απώλεια ενός παιχνιδιού, πόσο μάλλον μια μίνι καψούρα.
Θα περάσεις ώρες και ώρες μισώντας το αντρικό φύλο, παίζοντας κουτσό με τις φίλες σου και καταστρώνοντας σχέδια εξολόθρευσης των αγοριών.
Μια πικρία στην αφήνει μέσα σου όλο αυτό. Πάντα θα θυμάσαι τον Κωστάκη και πάντα θα αναρωτιέσαι τι θα γινόταν, αν η σχεδία των αισθημάτων σας είχε βρει την Ιθάκη της.
Είναι από εκείνα τα ερωτήματα, που δε θες να δώσεις απαντήσεις. Ίσως, γιατί στην ζωή δεν ψάχνουμε απαντήσεις, αλλά έρωτα.
Όταν εκείνος, παίρνει τη θέση του στο χρονοντούλαπο, σημαίνει ότι δεν ήταν τόσο δυνατός να αντέξει τη δοκιμασία και την πρόκληση.
Ναι, ο παιδικός έρωτας είναι κι αυτός έρωτας, αλλά πιο αθώος και άρα πιο αδύναμος.
Μην τον καταδικάσετε, σε καμία περίπτωση. Είναι εκείνος, που θυμίζει άδολα συναισθήματα και ανέμελες εποχές. Μας προσδιόρισε εν μέρει, άθελά του.
Ό,τι μας προσδιορίζει, άλλωστε, στην ζωή δεν πρέπει να το ξεχνάμε αλλά να το κάνουμε κτήμα και μέρος της ύπαρξής μας.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
