Οι κατά φαντασίαν εραστές

Οι ερωτευμένοι άνθρωποι είναι λιγάκι θολωμένοι. Όχι, δεν πίνουν αδιάκοπα για να ξεχάσουν τον πόνο τους. Πίνουν μόνο το ποτό του έρωτά τους. Και μάλιστα εκείνου του έρωτα του άκαρπου, του ατελέσφορου και του αδιέξοδου. Κι ένας τέτοιος έρωτας μπορεί να κάνει το κεφάλι σου να ζαλίζεται, μπορεί να σου φέρνει ταραχή και καμιά φορά και παραισθήσεις.

Ίδιον γνώρισμα των απανταχού ερωτευμένων είναι πως διογκώνουν τα πράγματα. Το καθετί το μεγαλοποιούν και το κάνουν να φαντάζει υψίστης σημασίας. Είτε σε σχέση με τον έρωτα σου είτε όχι, αυτό συμβαίνει. Μια συμπεριφορά, ένα νεύμα, ένα χαμόγελο και σου αλλάζει όλη τη διάθεση. Κάπως έτσι, πέρα απ’ τον κατά φαντασίαν ασθενή του Μολιέρου, έχουμε και τους κατά φαντασίαν εραστές.

Δεν είναι δύσκολο ν’ αναγνωρίσεις έναν τέτοιο. Θα τον καταλάβεις αμέσως. Θα σε καλέσει αμέσως να σου πει πως εκείνος του χαμογέλασε. Πως σήμερα του μίλησε λίγο παραπάνω, πως προσφέρθηκε να τον βοηθήσει. Πως τους κάνει συνεχώς λάικ στο φέισμπουκ και σχολιάζει όλα του τα ποστ. Συμπεριφορές μικρές και καθημερινές που τις κάνεις ακόμη και σ’ έναν περαστικό, αποκτούν τεράστια σημασία στο μυαλό τους και όλη η μέρα τους αποκτά νόημα. Αν δεν ήταν ο άλλος ερωτευμένος μαζί μου, τότε δε θα τα ‘κανε αυτά σου λένε, κι εσύ κουνάς απλώς το κεφάλι με περίσσεια συγκατάβαση.

Τρικυμία εν κρανίω, λοιπόν. Αντί να δουν την πραγματικότητα και να την αποδεχτούν, αφορμώνται από ασήμαντα πράγματα. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει κάποιο πρόβλημα. Ν’ αποδεχτεί την πραγματικότητα και να την αντιμετωπίσει. Ν’ αποδεχτεί την ήττα του και να παλέψει να την ξεπεράσει. Είναι δύσκολο, αλλά πόσο μπορεί κανείς ν’ αναλώνεται σε κάτι που αφενός δεν έχει νόημα και αφετέρου τον κάνει να υποφέρει; Πάει καρφί για για ψυχική κόπωση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Εσύ πώς να το διαχειριστείς μετά όλο αυτό; Να πεις κατάμουτρα την αλήθεια; Θα γίνεις ο κακός που ζηλεύει την ευτυχία του φίλου σου. Να συντηρήσεις ένα αποκύημα της φαντασίας; Είσαι συνένοχος στην κατάσταση. Συναινείς σε κάτι που δεν πιστεύεις και θα οδηγήσει τον άλλο σε σίγουρη απογοήτευση. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα η κατάσταση.

Η μόνη λύση είναι ο χρόνος. Ναι, εκείνος που μας λέγανε οι γιαγιάδες μας πως επουλώνει όλες τις πληγές και κάποια στιγμή μας ανοίγει επιτέλους τα μάτια. Διότι αργά ή γρήγορα, κατά πάσα πιθανότητα αργά, ο άλλος θα ξυπνήσει ή καλύτερα θα βαρεθεί να ξυπνάει και να κοιμάται μ’ ένα «αχ σήμερα θα μου μιλήσει»; Απλώς, όταν αυτό συμβεί, εσύ να είσαι δίπλα του και να τον στηρίξεις. Χωρίς επικρίσεις, φράσεις του στιλ στα ‘λεγα εγώ και δάχτυλα που κουνιούνται.

Μπορεί για τον άλλο αυτή η ιστοριούλα να ήταν όλη του η ζωή. Να ρύθμιζε κάθε έκφραση κι έκφανσή της. Για σένα μπορεί να ήταν μια παράνοια. Μπες όμως λίγο στη θέση του καψούρη. Είναι σαν να ψάχνει νερό στην έρημο, όπου ακόμη και μία σταγόνα μπορεί να του φαίνεται σωτήρια. Και μην πεις ότι δεν το έχεις βιώσει, θα ‘σαι ψεύτης.

Οι ερωτευμένοι ζουν στη φούσκα τους. Μην είσαι εσύ εκείνος που θα τη σκάσει. Μην τους το χαλάς. Κάθε έρωτας για να περάσει πρέπει να κάνει τον κύκλο του κι όσες συμβουλές κι αν δώσεις δε θα ακουστούν. Απλώς, όταν αυτός ο κύκλος κλείσει, φρόντισε να είσαι δίπλα του για να τον κλείσετε μαζί.