Τάση της εποχής λοιπόν, οι περίπλοκες σχέσεις. Εκείνες που δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, πού πηγαίνεις και πού είναι ο τελικός προορισμός. Βαγόνι χωρίς επιβάτες, λεωφόρος χωρίς αυτοκίνητα, κάτι τέτοιο θυμίζουν. Ένα κενό σου δημιουργείται που τείνεις να το καλύψεις με ερωτήματα αναπάντητα, αμφιβολίες, ανασφάλεια και μπόλικο παραμύθιασμα.
Είναι κάτι σαν το μικρό σου καναπέ που δε χωράς, αλλά στριμώχνεσαι για να κοιμηθείς, επειδή έτυχε εκείνη τη στιγμή απλά να βολευτείς. Βόλεμα και για τις δύο πλευρές, γιατί άλλωστε τα παραπάνω σε μια σχέση φυσιολογική απαιτούν κόπο, χρόνο και διάθεση. Μια διάθεση, που για να μπλεχτείς σε κάτι μπερδεμένο, εξ’ ορισμού δεν την έχεις.
Μόδα είναι κι αυτό. Οι άνθρωποι δεν αρέσκονται και βολεύονται στα επιδερμικά πράγματα, σε χαλαρούς δεσμούς και κάπως ασαφείς, ώστε να μπορούν ν’ αποδημήσουν εύκολα σε άλλες περιοχές με πιο εύκρατα κλίματα. Μια τάση προς τη φυγή καραδοκεί συχνά. Φταίει η επιφυλακτικότητα, η ρευστότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις. Δε θέλουν να δεθούν βαθιά, καθώς συνήθως ο κόμπος αυτός αποτελεί γρίφο για δυνατούς λύτες.
Ωστόσο, σε ελκύει αυτό το δύσκολο της κατάστασης. Δε θες τα εύκολα, τα βατά, τα στρωμένα. Αναζητείς απελπισμένα τα εμπόδια νομίζοντας πως αν καταφέρεις κάτι δύσκολο, θα είναι μεγαλύτερη η ευτυχία σου. Βασανίζεσαι χωρίς να υπάρχει λόγος. Πόσο μάλλον όταν κάτι δεν είναι ξεκάθαρο, τραβάς μεγαλύτερο κουπί. Έχεις να αντιμετωπίσεις διάφορα προβλήματα, που βαφτίζουν την όλη περίπτωση μπουρδουκλωμένη. Τάση μαζοχιστική με μικρές δόσεις παράνοιας. Η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο.
Μια τρέλα που σε οδηγεί συνεχώς σε αδιέξοδα. Με αναπάντητα ερωτήματα, ρητορικές ερωτήσεις και σενάρια επιστημονικής φαντασίας να υπάρχουν σε καθημερινή βάση. Όταν υπάρχουν αδιέξοδα πολύ δύσκολα θα εξαφανιστεί ο τοίχος που εμποδίζει το φως να κυριαρχήσει. Διότι αν κάτι δεν είναι ξεκάθαρο από την αρχή, μην αυταπατάσαι πως θα γίνει στη πορεία. Καμιά ευθεία δεν ξεκινάει με απότομη στροφή ή ολισθηρό οδόστρωμα.
Πολλές φορές το μπερδεμένο είναι απλά μια λύση ανάγκης. Ένα passe-temps-agreable που λένε και οι Γάλλοι. Ένας λοιπόν, τρόπος να περάσεις όμορφα, χωρίς όρκους και δεσμεύσεις. Απλά δεν είχες τίποτα καλύτερο να ασχοληθείς, ήθελες κάτι να σε βγάλει από την απραξία και αυτό είναι όλο. Και εδώ φτάνει το σημείο που τα μπερδεύεις. Πάντα καραδοκεί ο αστάθμητος παράγοντας του ανθρώπινου εγωισμού και καταλήγεις από παίχτη σε πιόνι. Ενώ έχεις βάλει εσύ τους όρους σου, από πείσμα και μόνο χορεύεις στο ρυθμό, που βαρά ο εκάστοτε οργανοπαίχτης. Μήπως αντιστράφηκαν λιγάκι οι ρόλοι;
Μήπως λοιπόν, τα μπερδεμένα φέρνουν χάος και σύγχυση; Μήπως αντί για ευτυχία σε καταδικάζουν να ζεις πάνω σε μια τραμπάλα που πάει μια πάνω μια κάτω;
Ο έρωτας όμως δεν έχει το δικαίωμα, να είναι μπερδεμένος, μουτζουρωμένος με σκιές και φαντάσματα. Έχει υποχρέωση να είναι ξεκάθαρος και ολοκληρωτικός. Όλα τα άλλα είναι απλά διαλείμματα. Μην τα συγχέεις.
Επιμέλεια Κειμένου Εύας Αροτσίδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
