Μέρα και νύχτα. Σκοτάδι και φως. Έννοιες σε αέναη μάχη. Καταστάσεις που γίνονται αντικείμενο επιλογής από τον καθένα.
Άνθρωποι της μέρας, λοιπόν, και άνθρωποι της νύχτας.
Τη λατρεύουν κι απεχθάνονται το φως της μέρας. Κοιμούνται τις ώρες που οι υπόλοιποι τρέχουν πανικόβλητοι. Ανυπομονούν να πέσει το σκοτάδι για να αρχίσει η μέρα τους. Ή καλύτερα η νύχτα τους.
Δε θα τους δεις ποτέ σε μια ουρά δημόσιας υπηρεσίας εννέα το πρωί. Το πρωινό ξύπνημα αποτελεί άγνωστη για εκείνους λέξη. Το βλέμμα τους στο σκοτάδι γίνεται πάντα πιο φωτεινό και ενθουσιώδες.
Έρευνες και έρευνες έχουν γίνει για να σκιαγραφηθεί το ψυχογράφημά τους. Λες και είναι κάτι το αξιοπερίεργο να είσαι διαφορετικός.
Και για αυτό το κάνουν. Τους αρέσει να διαφοροποιούνται από την μάζα. Να μην ακολουθούν τα πρότυπα ζωής που σε κάνει ένα πρόβατο μέσα σε χιλιάδες που τριγυρνά στα βουνά και τα λαγκάδια χωρίς ταυτότητα ή έστω όνομα.
Αν βγεις έξω μέρα τι βλέπεις άλλωστε; Πρόσωπα με την ίδια αγωνία και το ίδιο άγχος καρφιτσωμένα στο πρόσωπο να τρέχουν αλαφιασμένοι ξεχνώντας ακόμα και το όνομά τους.
Την ησυχία σου εξασφαλίζεις την νύχτα. Μια ησυχία σχεδόν νεκρική για πολλούς, εξαγνιστική για τον νυχτόβιο που λέει όχι στην τρέλα της μέρας. Η προσωπική τους επανάσταση έχει ξεκινήσει. Λάβαρό τους η ηρεμία και γαλήνη τα ξημερώματα.
Λένε πως οι λάτρεις της είναι οι πιο εσωστρεφείς τύποι. Εκείνοι που δεν γουστάρουν νταραβέρια με πολλούς και έχουν κολλητό φίλο τον εαυτό τους. Που το σκοτάδι σου επιτρέπει να κρυφτείς και να βουτήξεις στην μοναξιά από επιλογή.
Η μοναξιά άλλωστε δεν είναι κάτι κακό, όπως πολλοί ισχυρίζονται. Σε κάνει να συστηθείς εκ νέου με τον εαυτό σου, να τον αγγίξεις και να συνειδητοποιήσεις βαθύτερα τα θέλω του.
Μην ξεχνά κανείς πως η νύχτα είναι για να τη ζεις. Αυτό είναι το μότο τους. Νύχτα ξελογιάστρα, νύχτα όμορφη που λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα.
Η νύχτα έχει έξαψη. Όπως οι Γάλλοι τρώνε με αίμα το κρέας γιατί θεωρούν ότι δίνει δύναμη σωματική και ψυχική έτσι και ο βραδινός τύπος τροφοδοτείται από την νύχτα.
Το σκοτάδι είναι η μπαταρία διαρκείας του. Όπως συμβαίνει στα κόμικς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, πως όλοι οι σούπερ ήρωες δρουν την νύχτα.
Είναι και εκείνοι οι σούπερ ήρωες της δικιάς τους ζωής. Μπορεί να μη σώσουν την ανθρωπότητα από μια πιθανή συντέλεια. Θα βελτιώσουν την δικιά τους ζωή και αυτό είναι το σημαντικό.
Μια δύναμη λίγο μυστηριακή και ιερή. Το μαύρο του σκοταδιού σε απελευθερώνει από συμβάσεις και πρέπει. Και ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει απαλλαγεί από τις εσωτερικές του αλυσίδες. Λευτεριά στην ψυχή, λοιπόν.
Φήμες λένε πως την νύχτα δρουν όλοι οι παράνομοι τύποι. Άλλες φήμες λένε, πως όταν λειτουργείς το βράδυ νιώθεις ένας από εκείνους. Ο άνθρωπος πάντα γουστάρει να ταυτίζεται για να μην νιώθει μετέωρος. Πόσο μάλλον με κάποιους που χαρακτηρίζονται από τόλμη, δύναμη, εξουσία και μηδενική αίσθηση φόβου. Τα πρότυπα εξάλλου διακρίνονται και επιλέγονται με βάση χαρακτηριστικά που θα θέλαμε να αποκτήσουμε.
Άνθρωποι της μέρας και άνθρωποι της νύχτας. Άνθρωποι χαρούμενοι και μουρτζούφληδες.
Άνθρωποι δυνατοί και αδύναμοι.
Δεν έχει και τόση σημασία τι ώρα ξυπνάς τελικά. Σημασία έχει να ζεις όπως σου αρέσει.
Για σένα ζεις εξάλλου. Για κανέναν άλλον.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
