Όταν οι φίλοι που μεγαλώσατε μαζί παντρεύονται

Ακόμη θυμάσαι εκείνες τις ξέγνοιαστες μέρες του σχολείου. Που ήσουνα με τους φίλους σου, παίζατε, διασκεδάζατε κι ήσασταν παιδιά. Αναπολείς τα πειράγματα στην τάξη, τα διαλείμματα, τα σημειώματα που γράφατε για να μη σας καταλάβουν οι καθηγητές. Ωραίες μέρες.

Περιμένατε, πώς και τι να μεγαλώσετε και να σπουδάσετε, να παντρευτείτε και να κάνετε τη δική σας οικογένεια. Και να τώρα στέκεσαι στην εκκλησία και βλέπεις την παιδική σου φίλη έγκυο, να παντρεύεται τον άνθρωπό της. Γύρω σου άλλοι συμμαθητές σου, άλλοι παντρεμένοι κι άλλοι με ένα ή δυο παιδάκια να τους τραβάνε από το μανίκι, επειδή βιάζονται να πάρουν μπομπονιέρα.

Περίεργο συναίσθημα όλο αυτό. Γλυκό και νοσταλγικό. Χαίρεσαι, συγκινείσαι, βουρκώνεις. Είσαι ευτυχισμένος, που τα παιδιά με τα οποία μεγάλωσες μαζί, έχουν βρει το άλλο τους μισό και θα νιώθουν πλέον ολόκληροι. Αδημονείς να γεννήσει η φίλη σου, να παίξεις με το κοριτσάκι τους, να το δεις να μεγαλώνει.

Όταν ήσουν μικρός το φανταζόσουν από τις συζητήσεις σας, αλλά πάντα σου φαινόταν πολύ μακρινό, πως θα έρθει εκείνη η ώρα, που θα τρέχετε μαζί για τις προετοιμασίες του γάμου, θα μοιράζεστε άγχη κι αγωνίες, που θα σε κοιτάει συγκινημένη και χαμογελαστή μέσα στο νυφικό της. Δεν περίμενες πως η ώρα για όλα αυτά είχε φτάσει ήδη.

Γνωρίζοντας κάποιον στην παιδική ηλικία, στο πέρασμα των χρόνων, νομίζεις, ότι είναι ακόμα παιδί. Θυμάσαι τις εκμυστηρεύσεις σας, τα παιδικά φλερτ, τη σχολική πίεση, που εκτονωνόταν με καφέδες και βόλτα στην πλατεία. Μπορεί εσύ να πιστεύεις, πως μεγάλωσες, αλλά οι φίλοι σου παραμένουν ακόμα εκείνα τα μικρά παιδιά, που χρειάζονται τη βοήθειά σου και την κόλλα σου να αντιγράψουν.

Παράλληλα συνειδητοποιείς, πόσο μεγάλωσες κι εσύ. Αυτό είναι λίγο πικρό. Διότι, αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολα περνάει ο καιρός. Κοιτάς πίσω σου και βλέπεις, πως τα χρόνια πέρασαν σαν νερό και δε θα έχετε πλέον την ευκαιρία για εκείνα τα επικά ξενύχτια, τις ανέμελες εκδρομές και τα χαλαρά βράδια στον καναπέ. Θα έχετε όμως άλλα πράγματα να κάνετε πιο όμορφα και πιο δημιουργικά. Το ότι μεγάλωσες ηλικιακά κι αναλαμβάνεις πια περισσότερες ευθύνες άλλωστε, δεν είναι είδος βασανιστηρίου. Είναι μια νέα αρχή, μια ζωή που ξεκινά και που θα σου δώσει χαρές κι έννοιες, όπως και κάθε ηλικιακή περίοδος.

Συνειδητοποιείς πλέον πως έχει έρθει κι η δική σου ώρα να ακολουθήσεις το παράδειγμά τους. Καλά τα ξενύχτια, καλοί οι έρωτες της μια βραδιάς, όμορφη κι η εργένικη ζωή. Αλλά τι πιο όμορφο απ’ το να βρεις εκείνον τον άνθρωπο που σε κάνει ευτυχισμένο και που θες να μοιραστείς την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του;  Αυτό το συναίσθημα δε συγκρίνεται με κανένα άλλο. Σου προσφέρει ηρεμία, γαλήνη και μόνο όμορφες στιγμές. Και γι’ αυτές τις στιγμές αξίζουν όλες οι θυσίες.

Μονολογείς πως ήρθε η ώρα να σοβαρευτείς, αν δεν το έχεις ήδη κάνει κι ενδόμυχα ζηλεύεις και λίγο, που δε γνώρισες εκείνον τον άνθρωπο, που σε κάνει ευτυχισμένο. Γιατί κακά τα ψέμματα, όλοι αυτό ψάχνουμε. Εκείνον τον έναν και μοναδικό. Που θα μας κάνει να ξεκινήσουμε μαζί του από το μηδέν. Αν πάλι τον έχεις βρει κι είναι δίπλα σου, του σφίγγεις δυνατά το χέρι κι αυτή η κίνηση περικλείει μέσα όλα τα σ΄αγαπώ του κόσμου.

Μπερδεμένα λοιπόν τα συναισθήματα με κυρίαρχο όμως αυτό της χαράς και της αγάπης. Διότι, πάντα, όπου υπάρχει αγάπη, τη βλέπεις και την αισθάνεσαι. Και  πάντα θα ‘ναι το μεγαλύτερο κίνητρο στη ζωή για ό,τι κάνεις. Κι όταν είναι πραγματική και ουσιαστική  θα φέρνει χαμόγελα τεράστια στα πρόσωπα των ανθρώπων.