Πιτζάμα, το πιο ιερό ρούχο

Σηκώνεσαι το πρωί και την αποχωρίζεσαι με πόνο καρδιάς. Τη συναντάς ξανά αργά το βράδυ. Τη σκέφτεσαι βέβαια συνεχώς κατά τη διάρκεια της μέρας. Ανυπομονείς να αισθανθείς πάνω σου το μαλακό της ύφασμα, να αγκαλιάσει το σώμα σου, να βολευτείς μέσα της.  Ο λόγος για την πιτζάμα φυσικά. Το πιο ιερό ρούχο. Το ρούχο συνώνυμο της άνεσης, της ξεκούρασης και του χουχουλιάσματος και που θα ήθελες να γίνει δεύτερο δέρμα σου.

Ξυπνάς και την πετάς βιαστικά πάνω στο κρεβάτι. Δεν της αξίζει τέτοια συμπεριφορά και το ξέρεις πολύ καλά. Είναι εκείνη που σε ζέσταινε όλο το βράδυ. Την κοιτάς με στεναχώρια. Δε θες να τη βγάλεις από πάνω σου. Φοράς τα ρούχα σου και φεύγεις.

Μετά από λίγο είναι πάλι στο μυαλό σου. Το τζιν σου σε στενεύει, η μπλούζα κόντυνε στο πλυντήριο και εσύ αναπολείς τις ονειρικές και βολικές στιγμές μαζί της. Θα έρθει το βράδυ που θα τη χαρείς ξανά και θα την εκτιμήσεις περισσότερο. Περιμένεις εναγωνίως να τη φορέσεις πάλι, να αράξεις καναπέ και να νιώσεις αυτή τη γλυκιά αγαλλίαση του σπιτιού.

Όταν γυρνάς σπίτι, κάνεις μπάνιο και την παίρνεις ευλαβικά στα χέρια σου. Τη χαϊδεύεις και τη στρώνεις όμορφα πάνω σου. Σε συντροφεύει τις κρύες νύχτες του χειμώνα, σε βασανίζει δε λίγο το καλοκαίρι. Αλλά δεν την κακολογείς.

Σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα, όμορφα, ελεύθερα. Πόσες φορές δεν έχεις ακυρώσει έξοδο γιατί δεν αντέχεις να τη στερηθείς; Αρκετές, μη λέμε και ψέμματα. Κι ας είναι και άσχημες και αταίριαστες. Διότι ποτέ δε φοριούνται σετ. Φοράς άλλη μπλούζα και άλλο παντελόνι. Συνήθως δε, καταλήγει σε πιτζάμα ό,τι παλιό, φθαρμένο και τρύπιο. Σε σημείο μάλιστα που πολλές φορές έχεις πεπειστεί πως αν γίνει σεισμός και πρέπει να βγεις από το σπίτι έτσι, θα γίνεις ρεζίλι. Καμιά φορά μάλιστα, αν χτυπήσει άξαφνα η πόρτα, πετάς έστω το από πάνω ή κουμπώνεσαι, για να μετριάσεις τα σπιτικά στιλιστικά σου ατοπήματα.

Δε σε νοιάζει και πολύ όμως. Παρέα με κρασί σε έχει συντροφεύσει άπειρα βράδια. Κι ας την έχεις πετάξει νευρικά από πάνω σου στις πρώτες ζεστές μέρες. Σε συνδυασμό με την κουβέρτα ή το πάπλωμα είναι το δίπτυχο της χαλάρωσης. Όλοι αυτή τη στιγμή περιμένουμε, όταν ήμαστε πνιγμένοι στη δουλειά, κουρασμένοι και πηγμένοι στην κίνηση. Μάλιστα, κάθε βδομάδα ευχόμαστε να έρθει η Κυριακή, να μην κάνουμε τίποτα και να μείνουμε με αυτή όλη μέρα κολλημένη στο κορμί μας.

Είναι το πιο ιερό ρούχο. Δε χωράει αμφιβολία. Κανένα δεν είναι σαν κι αυτό. Σίγουρα υπάρχουν πιο όμορφα ρούχα. Αδιαμφισβήτητα, νιώθεις θεός με το κουστούμι σου ή με το φόρεμά σου. Αλλά έρχεται η στιγμή που το παντελόνι δεν είναι για να σκύβεις και το φόρεμα σε περιορίζει στις κινήσεις σου και το μυαλό σου γυρνάει πάλι σε εκείνα τα ξεθωριασμένα παντελόνια φόρμας σου.

Κακά τα ψέμματα. Όπως νιώθουμε σπίτι με τις πιτζάμες μας, δε νιώθουμε πουθενά.  Γι΄αυτό αν δεν υπάρχει λόγος να τη βγάζεις, μη την βγάζεις. Και να σου πω και κάτι; Δε θα ‘ταν τέλειο κι ονειρικό να βγαίνουμε με τις πιτζάμες έξω, χωρίς το φόβο της κοινωνικής κριτικής; Λέτε να κάνουμε ένα τέτοιο κίνημα;