Στοίβες ρούχα στο κρεβάτι, παπούτσια χωρίς ταίρι πάνω στον καναπέ, κουτιά από πίτσας στο διάδρομο και άδεια μπύρας στην τουαλέτα. Εικόνα από πολλά σπίτια που κλοτσάς πράγματα για να φτάσεις στο δωμάτιο χτυπώντας με επιτυχία το μικρό δαχτυλάκι σε όποιο έπιπλο βρέθηκε μετακινημένο στην μέση του διαδρόμου. Πώς να μπει το μυαλό σε τάξη, όταν στο σπίτι επικρατεί πλήρης αταξία;
Δίπλα στο τραπεζάκι, πλαστικά ποτήρια από καφέ φρέντο, τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα που ξεχειλίζουν μέχρι έξω στάχτη που έχει κολλήσει στο τραπέζι μάλλον από τη σάλτσα που είχε χυθεί από την τελευταία φορά που μαγείρεψε.
Μα καλά πώς ζουν κάποιοι άνθρωποι; Πώς φαίνεται ένα σπίτι, όταν έχεις από χρόνια να πιάσεις ξεσκονόπανο; Πώς να ξεκουραστείς από μια δύσκολη μέρα και να χαλαρώσεις τις αισθήσεις σου. Ούτε σεξ δεν μπορείς να κάνεις εκεί μέσα ακόμη κι αν στο μυαλό σου έχεις την πιο βρώμικη εκδοχή του.
Υπάρχει και το άλλο άκρο. Εκείνοι οι τακτοποιημένοι που τα θέλουν όλα στην εντέλεια. Όλα στη θέση τους, ακριβώς εκεί που τα αφήσανε, ούτε ένα χιλιοστό δεξιά. Τα κλειδιά τακτοποιημένα σε κλειδοθήκες, το μαξιλάρι ευθυγραμμισμένα επάνω στο κρεβάτι και τα μπουκάλια στο μπάνιο τοποθετημένα, αυστηρά κατά ύψος και χρώμα.
Σε βάζουν να βγάλεις τα παπούτσια από το χαλάκι της εισόδου, να κάτσεις με ευλάβεια στο ριχτάρι του καναπέ δίχως να το τσαλακώσεις και να άγχεσαι, αν θα πέσει ένα κόκκος ζάχαρης από τον κουραμπιέ στο πάτωμα. Ο νεροχύτης πάντα είναι πεντακάθαρος, ενώ νομίζεις πως ένα αόρατο χέρι καθαρίζει διαρκώς τα πάντα.
Το σπίτι είναι ιερός τους χώρος. Ό,τι το λερώνει ή το μετατρέπει το σιχαίνονται. Θέλουν να μπαίνουν και να είναι όλα σε αρμονία.
Πολλοί άνθρωποι δε, δείχνουν αδυναμία συγκέντρωσης ή δυσκολεύονται να χαλαρώσουν σε ένα σπίτι αχούρι.
Ντουλάπες τακτοποιημένες, φρεσκοπλυμένα και καλοσιδερωμένα ρούχα που μυρίζουν μαμά και άλλες που κάνεις κόπο για να τις κλείσεις από την ακαταστασία τους.
Ύψος και βάθος.
Πράγματι, τι πιο ωραίο από το να κάθεσαι στο καναπέ με μια κούπα ζεστή σοκολάτα και να είναι όλα στη θέση τους; Να μην αγχώνεσαι, πως υπάρχουν ασιδέρωτα στοίβα στο κρεβάτι και να αναρωτιέσαι πού θα κοιμηθείς.
Είναι θέμα εσωτερικής γαλήνης, ζεστασιάς και θαλπωρής.
Παν μέτρον άριστον όμως. Δε γίνεται στα είκοσί σου, να φορέσεις φακιόλι στο κεφάλι, ποδιά στη μέση και να τριγυρνάς υστερικά μέσα στο σπίτι προσπαθώντας να διώξεις τον καταραμένο κόκκο σκόνης που μπήκε το πρωί, που άνοιξες για να αερίσεις. Έχεις και μια ζωή να ζήσεις. Αλλά από το στάβλο μέχρι το παλάτι υπάρχει και η μέση λύση.
Δε χάθηκε και ο κόσμος, αν το κρεβάτι σου είναι άστρωτο ή αν δεν έπλυνες το ποτήρι σου, αλλά χάθηκε όταν έχεις να πετάξεις τα κουτιά της πίτσας από το περσινό champion league και να πλύνεις το ταψί του φούρνου σου από τα περσινά Χριστούγεννα.
Το κλειδί είναι η ισορροπία. Ας μην αναπτύσσουμε ψυχαναγκασμούς με περιττές κινήσεις, σκούπες, φαράσια και σφουγγαρίστρες, αλλά ας μην αφήνουμε το σπίτι μας με σκουπίδια, κατσαρίδες και μεθυσμένα μυρμήγκια στο πάγκο της κουζίνας.
Επιμέλεια Κειμένου Εύας Αροτσίδου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
