Το φιάσκο του πρώτου ραντεβου

Kι έφτασε επιτέλους εκείνη η ώρα που περίμενες. Είναι εκείνο το πρώτο ραντεβού με κάποιον που σε ενδιαφέρει. Από τη πρώτη στιγμή που κανονίστηκε, τα σχέδια πήραν φωτιά στο μυαλό και σε κράτησαν ξάγρυπνο προβάροντας νοερά πιθανές συζητήσεις, ρούχα, συμπεριφορές. Μην τυχόν και γίνεις για κάποιο λόγο ρεζίλι.

Έχει προσδοκίες το πρώτο ραντεβού. Βάζεις τα δυνατά σου να εντυπωσιάσεις με τη προσωπικότητά σου για να υπάρξει και δεύτερο και τρίτο. Έλα όμως, που εκεί έξω υπάρχει και κάτι που ονομάζεται σύμπαν και τα βάζει μαζί σου με κάθε ευκαιρία. Και ούτε καν συνωμοτεί μαζί σου, όπως ο αγαπητός κατ’ άλλα Κοέλιο μας μαθαίνει από τότε, που θυμάται κανείς τον εαυτό του.

Διότι ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει, έλεγε ο Μέρφι σε κάθε αποτυχημένο πείραμά του και δεν του ρίχνουμε κι άδικο. Όσες ετοιμασίες και να έχεις κάνει, όσο κι αν προσπαθήσεις να τα έχεις όλα υπό έλεγχο, πάντα βάζει κάτι το δαχτυλάκι του και γίνονται όλα γης μαδιάμ.

Το κακό ξεκινάει πριν καν συναντηθείτε. Μόλις έχεις ντυθεί και το κατοικίδιο σου θα θυμηθεί με τις λασπωμένες πατούσες του, πως είναι η κατάλληλη ώρα για χάδια κι αγκαλιές. Καταλήγεις με λερωμένα ρούχα, σάλια παντού και μια ντουλάπα ριγμένη όλη πάνω στο κρεβάτι για να βρεις καθαρά ρούχα, που δε θα αναδεικνύουν το σπυράκι μεγέθους φουντουκιού, που σε τιμάει με τη παρουσία του στο κούτελο σου σαν παράσημο.

Αλλά όχι η γκαντεμιά σου δεν αρκείται σε αυτό. Με το που θα πατήσεις το πόδι σου έξω από το σπίτι, ο καναπές σου θέλοντας να σε εκδικηθεί που τον παράτησες, θα ραδιουργήσει με τον καιρό και θα καταστρώσουν σχέδιο επαναπατρισμού στη συνηθισμένη σου θέση. Η βροχή θα αναλάβει το ρόλο της και θα φροντίσει να βραχούν μέχρι και οι κάλτσες σου, το εσώρουχό σου και ένα πακέτο χαρτομάντιλα που έχεις στην τσάντα. Χώρια που αν είσαι γυναίκα, θα είσαι πασαλειμμένη λες και έπαιζες paintball. Αλλά δε μασάς και συνεχίζεις ακάθεκτος.

Καταφτάνεις λοιπόν στο ραντεβού. Προσπαθείς να το παίξεις κουλ και όλα καλά. Αμ δε. Θα αλλάξετε τέσσερα-πέντε μαγαζιά, για να βρείτε επιτέλους μια γωνίτσα να σταθείτε. Κι εκεί που πίνει ο άλλος αμέριμνος το ποτό του, ο φουριόζος σερβιτόρος θα πέσει πάνω σου και εσύ με τη σειρά σου θα λούσεις τον διπλανό σου με το τζιν τόνικ που κρατάς. Θα ψελλίσεις συγνώμη, θα ζητήσεις χαρτοπετσέτες, οι οποίες θα αφήσουν τα ίχνη τους πάνω στο μαύρο μπλουζάκι και θα το κάνουν πουά, ενώ παράλληλα έχεις αλλάξει όλα τα χρώματα της ίριδας.  Θα αυτοσαρκαστείς για την αδεξιότητά σου, αλλά από μέσα σου θα λες, «σιγά μην μου ξαναπεί να βγούμε». Κι εκτός αυτού, είναι νόμος πως θα είσαι εντελώς παράταιρα ντυμένος για το μαγαζί που τελικά επιλέξατε και θα νιώθεις σαν τη μύγα μες το γάλα.

Κι εκεί που λες θα σταματήσει η ανάποδη τύχη μου να με εμπαίζει, όλο και κάποια βλακεία θα πεις ή θα γίνει. Μπορεί να βρεθείς φαρδύς πλατύς  στο πεζοδρόμιο να μετράς τα τετραγωνάκια της πλάκας, να σκουντουφλήσεις σε κάθε περαστικό ή να ξεχάσεις να αφήσεις φιλοδώρημα στο σερβιτόρο και να σε περάσει για τζαμπατζή.

Κι αφού λες τίποτα άλλο δε χρειάζεται για να ξεφτιλιστείς, η εκπληξούλα σε περιμένει στη γωνία με εγκαρτέρηση. Θα πάτε για φαγητό και είναι μαθηματικά βέβαιο, πως θα πασαλειφτείς σαν γουρούνι με σάλτσες και κάτι θα έχει κολλήσει στο δόντι σου, το οποίο και σαφώς θα αντιληφθείς, μόλις φτάσεις στο σπίτι.

Θα πέσεις κατάκοπος στο κρεβάτι και θα σκέφτεσαι το φιάσκο του πρώτου ραντεβού. Κι εκεί που απελπίζεσαι, στεναχωριέσαι και λες εντάξει θα με πέρασε για το σκουντούφλη από τα στρουμφάκια, έρχεται εκείνο το μήνυμα πέρασα πολύ ωραία, να το επαναλάβουμε σύντομα.

Μην εκπλήσσεσαι. Δεν έχει σημασία τι φοράς, αν τα μαλλιά σου στρώνουν τέλεια, αν το μαγαζί που πήγατε ήταν το πιο ωραίο, αν είπες και κανένα άστοχο αστείο. Σημασία έχει να είσαι ο εαυτός σου και να ξεδιπλώσεις την αληθινή σου προσωπικότητα. Κανείς δε μας θέλει για την εικόνα στην πραγματικότητα. Το μέσα μας είναι εκείνο που αξίζει και κάνει τη διαφορά. Κι άμα το έχεις, μη φοβάσαι καμία ντροπιαστική στιγμή.