Οι άνθρωποι δεν είναι εξιδανικευμένα όντα.
Ο καθένας έχει τα καλά και τα στραβά του. Εκείνα τα στραβά που προσπαθεί πάσει θυσία να κουκουλώσει.
Είναι τα στραβά που στις αρχές κάθε σχέσης προσπαθεί κανείς να τους βάλει παραπέτασμα. Πάντα όμως βρίσκουν μια χαραμάδα διαφυγής και καταλήγουν να πρωταγωνιστούν στις καθημερινές αψιμαχίες.
Ο Άκης ήταν μια τέτοια περίπτωση. Όταν έκανε σχέση με την Βάσια προσπάθησε μετά κόπων και βασάνων να κρύψει το μοναδικό του ελάττωμα, τη ζήλια.
Πέρασαν μερικοί μήνες ώσπου να ξεσπάσει. Ήταν ένα βράδυ που η Βάσια είχε βγει με τις φίλες της και το τηλέφωνό της δεν είχε σήμα. Όταν γύρισε σπίτι, ο Άκης ήταν ταύρος σε υαλοπωλείο. Φώναζε, έκανε σκηνές και κατηγορούσε την Βάσια για απιστία. Την Βάσια! Που έπινε νερό στο όνομα του.
Ακολούθησαν και άλλα παρόμοια σκηνικά. Σπόντες, ερωτήσεις ανακριτικού τύπου και ξεψάχνισμα κινητού ήταν το νέο χόμπι του Ακη. Δεν έλεγε να βάλει μυαλό.
Κι εκεί που η Βάσια ήταν έτοιμη να δώσει τη σκυτάλη στην επόμενη τυχερή, ήρθε η στιγμή του φιλοσοφείν.
Στροφή 180 μοιρών. Επαναστάτησε στα πιστεύω τις και τις αντιλήψεις της. Άλλαξε για τον έρωτα της.
Το να φιλοσοφεί κανείς τα πράγματα σου φέρνει εύκολα το ζητούμενο, την ψυχική σου ηρεμία. Απαραίτητο συστατικό της ζωής που σε απαλλάσσει από σκοτεινές σκέψεις και σε κάνει να επικεντρώνεσαι σε αυτό που κυνηγάς.
Έτσι και η Βάσια φιλοσόφησε το πρόβλημα «ζήλια» που ταλάνιζε βάναυσα την καθημερινότητά της.
Άλλωστε τι είναι η ζήλια; Ένα συναίσθημα που αποδεικνύει περίτρανα και φασαριόζικα το ενδιαφέρον του άλλου.
Από πότε η εκδήλωση τέτοιων συναισθημάτων είναι κάτι μεμπτό; Ποιος ορίζει οτι η λίγη μεγαλύτερη αφοσίωση στο σύντροφό σου είναι αποπνικτική; Κάτι τέτοια πίστεψε η πλειονότητα των ανθρώπων κι έχει καταλήξει στην πεζότητα και ισοπέδωση του συναισθήματος ως ιδέα.
Μην ξεχνά κανείς πως στις σχέσεις υπάρχει ο ένας και μεγαλύτερος φόβος. Το κέρατο. Πάντα τριγυρνά σαν σενάριο στο μυαλό ενός δεσμευμένου. Όταν υπάρχει, όμως, ζήλια από τον άλλον έχεις το κεφαλάκι σου κάπως πιο ήσυχο.
Αφού ζηλεύει, σε αγαπάει τρελά, βασανιστικά και αφόρητα, άρα δε σε απατάει.
Οι φόβοι σου καταλήγουν να περιορίζονται στο αν θα είναι εξίσου νόστιμο το γιουβέτσι σου με αυτό της μαμάς του ή στο αν ο απέναντι τοίχος πρέπει να βαφτεί μπεζ της άμμου ή μπεζ κρεμ.
Κάπου εκεί η Βάσια, αντιλήφθηκε τις αλλαγές που έκανε στην ζωή της. Είχε γίνει πια ένα μαζεμένο κορίτσι. Οχι ότι ήταν εξώλης και προώλης, βέβαια. Έναν καφέ κι ένα φαγητό θα το πήγαινε με τις φίλες της. Θα έπαιρνε ένα ρούχο παραπάνω και λίγο πιο θηλυκό για τις εξόδους της.
Ολα αυτά τα έκοψε μαχαίρι. Αφού δεν έβγαινε, δεν έκανε περιττά έξοδα. Οι οικονομίες τις πολλαπλασιάστηκαν. Η χαρά της μεγάλωνε, όταν έκανε σχέδια που πλέον μπορούσε από οικονομικής έστω πλευράς να ολοκληρώσει.
Το καλύτερο, όμως, το ανακάλυψε αργότερα.
Όταν το έτερον ήμισυ σε ζηλεύει αυτόματα σου δίνει το πάτημα να το κάνεις και εσύ. Αφού δεν θα έβγαινε η Βάσια γιατί να βγει ο Άκης; Ποιος του είπε οτι αυτός θα κάνει ότι θέλει; «Μην αυταπατάσαι Ακη», μονολογούσε συνεχώς η Βάσια χαιρέκακα.
Σε μια σχέση ισχύουν ισότιμα πράγματα. Οι ίδιες ελευθερίες, τα ίδια δικαιώματα και οι ίδιες υποχρεώσεις. Δεν πρόκειται για ενσάρκωση του οφθαλμός αντί οφθαλμού. Πρόκειται για ισορροπία. Απαραίτητη και ολίγον τι εγωιστικής φύσεως.
Η Βάσια κάποια στιγμή ξύπνησε.
Ο λήθαργος δεν είναι ποτέ αιώνιος. Αν ήταν θα λεγόταν θάνατος.
Σε λήθαργο πέφτεις όταν ο σύντροφός σου σε μεταλλάσσει σε έναν άλλον άνθρωπο. Χάνεις την ταυτότητα σου, τον εαυτό σου, το «είναι» σου. Αυτά που με τόσο κόπο έχτιζες, τους δίνει κάποιος μια κλωτσιά και γκρεμίζονται λες και τα ανατίναξε με TNT.
Συμβιβασμοί και αμοιβαίες υποχωρήσεις πάντα υπάρχουν στις σχέσεις.
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο, όμως, από το να σε αγαπούν για αυτό που πραγματικά είσαι.
Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
