Μην αφήσεις κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς να είσαι δίπλα του

«Δεν μπορώ», φράση ανούσια και σχεδόν πάντα ψεύτικη. Την χρησιμοποιούμε καθημερινά στο λεξιλόγιό μας, δεν παύει όμως ν’ αποτελεί απλώς μια δικαιολογία για ό,τι δε θέλουμε αρκετά. Σκέψου το λίγο, σε απλά πράγματα. «Δεν μπορώ να ξυπνήσω εύκολα το πρωί», σημαίνει ότι δε θέλουμε να σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι μας, γιατί απλώς η υποχρέωση που έχουμε, δε μας ενθουσιάζει κιόλας.

Όταν όμως έχουμε βάλει ξυπνητήρι ξημερώματα για να προλάβουμε το πλοίο μας για τις διακοπές, τότε όλα είναι πιο εύκολα. Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση ότι δεν μπορείς να κόψεις το τσιγάρο ή να μπεις σε αεροπλάνο ή να τελειώσεις τη σχολή σου. Απλώς δεν τα επιθυμείς αρκετά.

Εντάξει, για να μη με πεις και υπερβολική ίσως υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις που πραγματικά δεν μπορείς. Λίγες όμως, παραδέξου το. Σίγουρα μέσα σ’ αυτές δεν ανήκει η χιλιοειπωμένη απ’ όλους μας φράση «πρέπει να χωρίσουμε, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί». Μην τη λες σε παρακαλώ, μην την ακούς και κυρίως μην την πιστεύεις. Ό,τι κι αν έχει συμβεί, όσο δύσκολες καταστάσεις κι αν έχει ν’ αντιμετωπίσει ένα ζευγάρι, όλα μα όλα ξεπερνιούνται αν υπάρχει έρωτας κι αγάπη. Μη δεχτείς από κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς να είσαι δίπλα του, απόδειξέ του ότι μπορείς.

Τις περισσότερες φορές, θ’ ακούσεις αυτήν τη φράση από ανθρώπους δειλούς, που δεν έχουν το θάρρος να σου πούνε την αλήθεια, ότι δηλαδή τους τελείωσε. Επιλέγουν τον εύκολο -στο μαγικό τους κόσμο- δρόμο και ρίχνουν την ευθύνη του χωρισμού σας, στις συγκυρίες, την απόσταση, την ηλικία, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, την οικονομική κατάσταση κι άλλα πολλά. Οπουδήποτε δηλαδή αλλού, εκτός απ’ τον εαυτό τους. Απλά δε σε θέλει πια. Όσο σκληρό κι αν σου ακούγεται, έτσι είναι. Κι αν δε με πιστεύεις, δοκίμασέ τα όλα πριν τα παρατήσεις, φτάσε μέχρι εκεί που σε αφήνουν οι αντοχές και τα όριά σου, πάλεψε με τα «δεν μπορώ» του άλλου.

Θα γίνω πιο συγκεκριμένη, για να με καταλάβεις. Όταν έρθει το ταίρι σου και σου πει, «δεν μπορούμε να είμαστε πια μαζί, γιατί η καριέρα μου δε μου αφήνει καθόλου ελεύθερο χρόνο», απάντησέ του ότι εσένα σου αρκεί να ξαπλώνετε μαζί κάθε βράδυ. Δείξε ότι κατανοείς τον περιορισμένο χρόνο του και ότι νιώθεις μόνο υπερηφάνεια για την προσπάθεια που κάνει. Αν μείνει, θα ξέρεις. Αν πάλι επιμείνει στην απόφαση που έχει πάρει και στο δικαιολογήσει ότι ξέρει ότι δε θα αντέξεις, κάνε την καρδιά σου πέτρα και προχώρα παρακάτω.

Είναι απλά μια δικαιολογία. Αυτήν την απάντηση που μόλις σου έγραψα, μπορείς να τη δώσεις σ’ οποιοδήποτε «δεν μπορώ» ακούσεις. Ή πραγματικά ο άνθρωπός σου έχει ζοριστεί με κάποια κατάσταση κι αποζητάει -ίσως με λάθος τρόπο- την προσοχή και την κατανόησή σου ή έχει φύγει από καιρό κι εσύ δεν έχεις καταλάβει τίποτα.

Υπάρχει και το πιο εξοργιστικό ακόμη. Αυτό το γενικό κι αόριστο «δεν μπορούμε να είμαστε πια μαζί». Ξερό, σκέτο. Αυτό που ο άλλος δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να σκεφτεί μια αιτία να σου παρουσιάσει. Ρωτάς εσύ, «τι πάει να πει αυτό;» και σου απαντάει «απλά δεν μπορούμε». Δηλαδή πραγματικά εκείνη την ώρα είναι να ξεχάσεις το σοκ και τη στενοχώρια σου και ν’ αρχίσεις να γελάς με τα αστεία του. Κάνε μου τη χάρη και κοίτα καρφί τα μάτια του συνομιλητή σου και πες του «δε θέλεις, όχι δεν μπορούμε, καλή ζωή».

Μην αφήσεις κανέναν να σου πει ότι δεν αξίζει να παλέψεις για ό,τι αγαπάς. Ούτε καν αυτός που αγαπάς. Πάρ’ το όλο πάνω σου, βάλε τα δυνατά σου και διεκδίκησε την ευτυχία σου. Απόδειξε στον εαυτό σου και στο άλλο σου μισό, ότι όταν υπάρχει θέληση, τα «δεν μπορώ» περισσεύουν.

Να θυμάσαι ότι δεν μπόρεσαν πολλοί. Πόσα θλιμμένα μάτια βλέπεις γύρω σου καθημερινά; Είναι αυτοί που έμειναν με τα «δεν μπορώ τους».