Όπως κι αν κατέληξε είσαι τυχερός που κάποτε έζησες τον μεγάλο έρωτα

Άκουσέ με. Έχω βρεθεί εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι εσύ τώρα. Νομίζεις, άλλωστε, ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει βρεθεί; Γελιέσαι. Ακόμα κι ο πιο σκληρός φαινομενικά, ακόμα κι αυτός που τον κοιτάς και το μόνο που συναντάς είναι ένα άδειο βλέμμα, έχει ερωτευτεί παράφορα.

Ακόμα κι εκείνοι που κοιμούνται με άλλον παρτενέρ κάθε βραδιά ή πιο σωστά κοιμούνται μόνοι αφού έχουν σκορπιστεί κάθε βράδυ σε δανεικές παρουσίες, ακόμα και το πιο ντροπαλό πλάσμα που πίνει καφέ στο διπλανό τραπέζι από σένα και δεν ανεβάζει το βλέμμα του ούτε για να κοιτάξει το σερβιτόρο, ακόμα κι ο αυστηρός προϊστάμενός σου στο γραφείο, έχουν ερωτευτεί δυνατά. Δεν είσαι μόνος σου, πίστεψέ με.

Αν σηκωθείς το πρωί και κάνεις το πιο απλό, πάρεις, δηλαδή, ένα μέσο μαζικής μεταφοράς για να πας σε κάποιον προορισμό ή αν απλά μπεις στο αυτοκίνητό σου και κοιτάξεις δίπλα σου, θα δεις κινητά να παίρνουν φωτιά από μηνύματα ακόμα κι αν ξέρουν ότι το περισσότερο –αν είναι τυχεροί– είναι να δουν εκείνο το «διαβάστηκε». Θα δεις ακουστικά στα αφτιά των ανθρώπων που τους ταξιδεύουν εκεί που θα ήθελαν να είναι. Θα δεις κρυμμένα μάτια πίσω από μεγάλα γυαλιά ηλίου, μην τυχόν και φανεί το πρήξιμο της αϋπνίας. Θα δεις λόγια γραμμένα στους τοίχους της πόλης, γεμάτα καψούρα. Το βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος, ε;

Θα δεις κι ευτυχία. Θα δεις φιλιά, πιασμένα χέρια, αγκαλιές. Όμως ακόμα κι αυτοί έχουν υπάρξει εκεί που είσαι ή θα πάνε μετά από σένα. Όχι, δεν είμαστε όλοι καταδικασμένοι να ζήσουμε τη δυστυχία. Αντιθέτως, είμαστε όλοι ευλογημένοι να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Όλοι μας, όμως, θα δώσουμε και θα πάρουμε καρδιά. Αυτό μόνο ευτυχία μπορεί να σου δώσει.

Πονάει, το ξέρω. Είσαι τυχερός, όμως, νιώθεις. Απόλαυσε την καψούρα σου. Βγες και κάνε τα όλα ρημαδιό στην υγειά εκείνου του πολύτιμού σου. Πάρε τηλέφωνο το κολλητάρι σου κι ανάλυσέ τα όλα μαζί του, μέχρι να καταλήξετε σε ένα λογικό συμπέρασμα για την αιτία του χωρισμού σου –πιο πιθανό είναι απλά να βρείτε την αιτία που ο Τσίπρας δεν έσκισε το μνημόνιο–, διάβασε τα μηνύματά του ξανά και ξανά, κοίτα τις φωτογραφίες σας με παράπονο. Κάνε τα όλα. Ζήσε το!

Μόνο μη σκληρύνεις. Μη χάσεις την ψυχούλα σου, στο σαρωτικό πέρασμα του χωρισμού σας. Μην τον ισοπεδώσεις, μην τον βρίσεις, μην τον αδικήσεις. Κι αν το κάνεις πάνω στον τυφώνα του πόνου σου, ζήτα συγγνώμη. Όχι για εκείνον, για σένα. Ο έρωτάς σου, αυτός ο άνθρωπος που άφησες να σε αγγίξει σώμα και ψυχή, είναι εσύ. Είναι η επιλογή σου, είναι η αγάπη σου. Μην το χάσεις αυτό, μην το ξεφτιλίσεις. Θα το μετανιώσεις, στο υπογράφω. Ακόμα κι αν δεν είστε ποτέ ξανά μαζί, ακόμα κι αν δεν το ξαναδείς ούτε τυχαία, υπήρξε ο έρωτάς σου. Δεν έχει πιο πάνω από αυτό.

Ο μεγάλος σου έρωτας, όποιος κι αν είναι αυτός, όποτε κι αν τον συναντήσεις, όσο κι αν είστε μαζί, θα είναι πάντα δικός σου. Δε θα μπορέσει να στον πάρει ποτέ κανείς. Το ένιωσες, το έζησες, σου ανήκει. Αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν αμοιβαίο, ακόμα κι αν στο τέλος όλα τα μεγάλα ήταν φασαρίες, σιωπές και πόνος, να θυμάσαι πάντα πως είσαι πολύ τυχερός.

Προχώρα παρακάτω κι όταν σκέφτεσαι εκείνον το άνθρωπο, να χαμογελάς. Ακόμα κι αν δεν ερωτευτείς ξανά κάποιον τόσο δυνατά, ακόμα κι αν πάντα κάτι σου λείπει, προχώρα. Ίσως κάποτε είστε ξανά μαζί, ίσως κι όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όταν θα μιλάς για εκείνον θα λες πως έχεις ζήσει τον μεγάλο έρωτα.

Ερωτεύσου δυνατά, μη βάζεις άμυνες, μη φοβάσαι. Κι αν τώρα που μιλάμε τον έχεις χάσει για οποιονδήποτε λόγο, να θυμάσαι πάντα το στίχο ενός τραγουδιού του Μητροπάνου: «Αλίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν. Αλίμονο σε αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή.

Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε, ζωή».