Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κανένα κείμενό μου δε θα μιλάει για παιδιά. Είμαι υπερευαίσθητη σε αυτό το θέμα και το πιθανότερο είναι να γράψω ένα σκληρό άρθρο. Όμως, τα γεγονότα με ξεπερνούν και πήρα την απόφαση να το τολμήσω με ρίσκο εσύ που με διαβάζεις να μη με «αναγνωρίσεις». Αλλά θα με καταλάβεις γιατί είμαι μαμά.
Υπάρχει πρόβλημα. Σοβαρολογώ. Ο κόσμος έχει ξεφύγει. Ακούμε και διαβάζουμε τα απίστευτα. Μάνα, να της στρίβει και να τερματίζει τη ζωή της μοναχοκόρης της, πατεράδες να σκοτώνουν τα παιδιά τους για να εκδικηθούν τις γυναίκες τους, τα μαιευτήρια γεμάτα από εγκαταλελειμμένα παιδιά. Θα μπορούσα να γράψω πολυσέλιδο κείμενο για όλα αυτά, αλλά δε θα το βαρύνω τόσο πολύ. Θα μείνω στα πιο απλά που, ναι, μεν όλοι παραμένουν ζωντανοί, αλλά στην ουσία η καταστροφή είναι μεγάλη.
Σταματήστε να φέρνετε στον κόσμο παιδιά αν δεν είστε αποφασισμένοι να δώσετε όλη την αγάπη που έχετε μέσα σας κι άλλη τόση. Καμιά κοινωνία και κανένας νόμος δε σου επιβάλλει να κάνεις αυτό το τεράστιο βήμα. Είναι μια χαρά η ζωή και χωρίς απόγονο. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για να γίνουμε γονείς.
Αναφέρομαι σε εσένα που έχεις βγάλει έναν τραμπούκο γιο, που πάει στο σχολείο νομίζοντας ότι είναι Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ και ξυλοφορτώνει όποιον βρει μπροστά του. Όχι, δε βγήκε έτσι το παιδί. Είναι αποτέλεσμά σου. Εσύ του έμαθες τη βία, εσύ του δίδαξες να πατάει τον αδύναμο, εσύ τον έκανες να τα λύνει όλα με τον τσαμπουκά.
Αναφέρομαι σε εσένα που έχεις βγάλει μια κόρη ανορεκτική, που βλέπει το σώμα της και νομίζει ότι είναι υπέρβαρη, ενώ με το ζόρι δεν της πέφτει το extra small παντελόνι. Όχι, δε γεννήθηκε ανορεκτική. Εσύ της δημιούργησες κόμπλεξ με το να της λες «Πώς είσαι έτσι;» και «της Γεωργίας η κόρη κοίτα τι υπέροχο σώμα που έχει». Τα δικά σου κόμπλεξ μην τα βγάζεις στο παιδί σου. Θα μείνεις χωρίς παιδί, δεν το καταλαβαίνεις;
Αναφέρομαι σε εσένα που έχεις βγάλει ένα γιο μαμμόθρεφτο. Ναι, σε εσένα που έχεις κάνει όλες τις γυναίκες που έχουν περάσει από δίπλα του να «μαρτυρήσουν». Έλα να το ξεκαθαρίσουμε λίγο μπας και το καταλάβεις. Δεν είναι σύντροφός σου, είναι το παιδί σου. Ξεκόλλα από πάνω του και μάθε τον να πετάει με τα δικά του φτερά, χωρίς να έχει την ανάγκη σου. Μάθε τον να σε αγαπάει, να σε σέβεται, να σε υπολογίζει, αλλά κάνε μου τη χάρη και μη θες να είσαι η πρώτη γυναίκα στη ζωή του. Δε θα στεριώσει πουθενά, θα μείνει τελικά μόνος κι εσύ που τόσο τον αγαπάς θα τον κοιτάς και θα βλέπεις στα θλιμμένα μάτια του πάντα κάτι να του λείπει. Εκείνη που δεν πήρε την έγκρισή σου είναι. Να το ξέρεις.
Αναφέρομαι σε εσένα που δε μιλάς πια με το παιδί σου επειδή είναι ομοφυλόφιλο. Σύνελθε, σε παρακαλώ. Τι σε νοιάζει τι κάνει στην προσωπική του ζωή; Αλλάζει το πόσο σε αγαπάει, το πόσο καλή καρδιά έχει; Γιατί πρέπει να σε αφορά το τι κάνει στο κρεβάτι του; Η ευτυχία του πρέπει να σου αρκεί. Η αγάπη ενός γονέα είναι άνευ όρων. Φτάνει μόνο να είναι καλά το σπλάχνο σου. Όλα τα υπόλοιπα, πραγματικά δε σε αφορούν.
Όταν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο, δεν το φέρνεις για να γίνεις ευτυχισμένος εσύ. Το φέρνεις γιατί έχεις απεριόριστη αγάπη να δώσεις. Κανένα παιδί δε γεννιέται τραμπούκος, μαμάκιας, με διατροφικά προβλήματα ή με κατάθλιψη. Όλα μα όλα είναι αποτέλεσμα των γονιών. Είμαι νέα μαμά και δε θα σου κάνω την ειδική ούτε την τέλεια. Όμως με σιγουριά μπορώ να σου πω πως δίνω τόση αγάπη στο παιδί μου, που μόνο αγάπη θα έχει να δώσει.
Της λέω καθημερινά πόσο όμορφη είναι και της δίνω σοκολάτα όταν μου το ζητάει. Μπορεί η καρδιά μου να τρέμει όταν τρέχει και σκοντάφτει, όμως, της μαθαίνω να σηκώνεται μόνη της χωρίς να έχει ανάγκη το χέρι μου. Της γνωρίζω φίλους και φίλες ανεξαρτήτως των προσωπικών τους επιλογών στη ζωή και τους αποδέχεται όλους με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια μεγάλη αγκαλιά. Προσπαθώ μόνο να μεγαλώσω ένα ευτυχισμένο παιδί για να γίνει ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.
Το νου σου, κοιτάω όλα τα παιδιά στα μάτια προσεχτικά. Αν διακρίνω φόβο, η πρόνοια είναι μόνο ένα τηλέφωνο μακριά. Για όλους τους άλλους τους υπέροχους γονείς με τα λάθη και τα σωστά τους αλλά πάντα με γνώμονα τη λατρεία, σας σέβομαι, σας θαυμάζω κι έχω πάντα τα καλύτερα να πω για εσάς.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη