Φιλία. Μια μικρή λέξη με τεράστια δύναμη. Φίλος είναι η επιλογή σου. Φίλος είναι η παρέα σου. Φίλος είναι το στήριγμά σου, η αγκαλιά που θα κλάψεις, τα μάτια που θα ψάξεις στη χαρά και στη λύπη σου για να σε νιώσουν. Είναι η ασφάλειά σου, το καθημερινό τηλεφώνημά σου, ο σύμμαχός σου στις τρέλες σου, η λογική φωνή στην παράνοιά σου. Όλα αυτά κι άλλα πολλά είναι ένας αληθινός φίλος.
Λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε και ψάχνουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά στους ανθρώπους που βάζουμε στο στενό πυρήνα της ζωής μας. Είμαστε πολύ τυχεροί όσοι έχουμε καρδιακούς φίλους στη ζωή μας κι οφείλουμε να τους δείχνουμε καθημερινά πόσο σημαντικοί είναι για εμάς. Να μην τους θεωρούμε δεδομένους, να μην τους παραμελούμε, να μην τους αδικούμε και κυρίως να τους αγαπάμε κάθε μέρα και πιο πολύ.
Σήμερα, όμως, θα σου πω ποιον να μην κρατήσεις στη ζωή σου. Σήμερα θα σου πω ποιος δεν είναι πραγματικός φίλος και θα σου εξηγήσω γιατί δεν υπάρχει καν λόγος να στενοχωρηθείς όταν θα αποτελεί παρελθόν. Μιλάω για εκείνον τον άνθρωπο που δεν μπορεί να σε ανεχτεί στα άσχημά σου. Για εκείνον που είναι πάντα εκεί όταν όλα είναι όμορφα κι ήρεμα. Για εκείνον που είναι δίπλα σου στη λύπη και στη χαρά σου, αλλά μόνο για όσο εσύ παραμένεις αυτό που έχει στο μυαλό του. Για όσο εσύ δεν ξεπερνάς τα γνώριμα όριά σου. Για όσο δε λες κουβέντα παραπάνω από αυτό που έχει συνηθίσει να ακούει από εσένα.
Καμία σχέση με φιλία δεν έχει να κάνει αυτό που προανέφερα. Ακόμα κι αν γίνουν λάθη, αν ειπωθούν σκληρές κουβέντες, αν υπάρξουν χρονικά διαστήματα που δεν είναι ο άλλος έτσι όπως εσύ τον έχεις συνηθίσει, η λύση δεν είναι η φυγή. Απ’ τη φιλία δε φεύγεις.
Αν είναι πραγματική, μένεις, επιμένεις και προσμένεις τη στιγμή που όλα θα φτιάξουν. Ακόμα πιο σωστά, κάνεις εσύ ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να φτιάξουν. Εννοείται ότι και σε αυτόν τον κανόνα, υπάρχουν εξαιρέσεις. Η προδοσία, ας πούμε. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε πραγματική φιλία, μη γελιόμαστε.
Πάμε, λοιπόν, να το ξεκαθαρίσουμε, έστω κι αν ζητήσεις επιτακτικά απ’ το κολλητάρι σου να σε αφήσει ήσυχο και να φύγει απ’ τη ζωή σου κι από όπου αλλού, δε θα πάει πουθενά. Δε θα κουνηθεί ούτε χιλιοστό. Θα καταλάβει στο δευτερόλεπτο ότι δεν το εννοείς, ότι το λες πάνω στα νεύρα σου και θα μείνει εκεί βράχος.
Θα πάρει βαθιές αναπνοές και θα κάνει πίσω γιατί πάνω απ’ όλα τον νοιάζει η σχέση που έχετε. Δεν ακούει καν τι λες πάνω στα νεύρα σου, αλλά έστω κι αν ακούσει κι αντιδράσει και τσακωθείτε εκείνη τη στιγμή, αυτό δε θα σημαίνει τίποτα απολύτως. Την επόμενη μέρα θα είναι εκεί. Όπως ήταν και χθες, όπως θα είναι κι αύριο.
Γιατί, άνθρωπέ μου, είναι προφανές ότι ο άλλος όταν δεν είναι καλά σε σένα θα βρει το θάρρος να πει μια και δυο κουβέντες παραπάνω. Αν αυτές τις κουβέντες δεν κάνεις πως δεν τις άκουσες ή πως δεν τις διάβασες, τότε, αληθινά, καλή σου τύχη όπου κι αν πας. Δεν είσαι φίλος. Είσαι ευκαιριακή παρέα. Δεν είσαι στήριγμα, γιατί όταν σου φώναζαν απεγνωσμένα πως υπάρχει κάτι που τους πονάει και ξέσπασαν με αυτό τον –κατά τα λοιπά– λάθος τρόπο, εσύ την έκανες με ελαφρά πηδηματάκια. Πρόσεχε μη φας καμιά σαβούρα απ’ τη βιασύνη σου.
Δε φεύγεις, ρε. Δε φεύγεις απ’ αυτόν που πίνατε κάθε βράδυ μαζί στο μπαλκόνι σου και λέγατε όσα δε θα έλεγες ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό. Δε φεύγεις από αυτή που φώναζες πως είναι η κολλητή σου, που σε στήριζε όταν δεν είχες κουράγιο να μιλήσεις ούτε στο ταβάνι σου. Δε φεύγεις απ’ τον άνθρωπο που ξημεροβραδιάζεστε μαζί απ’ το δημοτικό και μόνο στο ίδιο κρεβάτι δεν κοιμάστε κάθε μέρα. Δε φεύγεις, ρε. Μένεις. Μένεις εκεί, για πάντα. Μένεις εκεί και βοηθάς τον καρδιακό σου φίλο με όποιον τρόπο μπορείς.
Για εσένα που έμεινες και πάντα θα μένεις, σου στέλνω καρδιά κι εκτίμηση. Για εσένα που έφυγες και πάντα θα φεύγεις, σου στέλνω απόθεμα καρδιάς –το χρειάζεσαι– και σου προτείνω να μάθεις να ακούς ουσιαστικά κι όχι επιφανειακά. Τα πιο μεγάλα «φύγε» τα λέμε στους ανθρώπους που θέλουμε να «μείνουν».
Εσύ έφυγες για μία λέξη, σε μια λάθος στιγμή. Αυτό, όμως, που μετράει είναι ότι έχασες. Ναι, εσύ έχασες. Το φιλαράκι σου, τις στιγμές σας, μα πάνω απ’ όλα τη μαγεία του να ζεις σε μια σχέση που τα «φύγε» δε μετράνε.
Δεν έχεις ιδέα τι έχασες.
Συντάκτης: Μαρία Σοφιανού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
