Θυμάστε εκείνη τη διαφήμιση με τον μορφονιό που ρωτούσε την κοπέλα στο μπαρ:
«Do you believe in love at first sight?»
Αυτή του έριχνε χυλόπιτα και γυρνούσε πάλι την πλάτη κι εκείνος ως γνήσιο αρσενικό επέμενε.
Αυτά -και δεν εννοώ τα πεσίματα με χιούμορ- μόνο στις διαφημίσεις συμβαίνουν.
Τέτοια βλέπετε και μετά νομίζετε πως μπορείτε όποιον σας προξενεύουν ή προξενεύετε οι ίδιοι στον εαυτό σας, να τον ερωτευτείτε.
Μερικές φορές μάλιστα προσποιήστε τις ερωτευμένες/ερωτευμένους και σε ολόκληρες σχέσεις. Εμένα η τελευταία τέτοια δικιά μου, κράτησε 2μιση χρόνια και μετά μετρούσα σπασμένα, ανασφάλειες και ψυχολογικά.
Και να τις μετρήσω αυτές κι άλλες τόσες απώλειες, αλλά ας έχω ζήσει τον έρωτα πριν.
Αυτές τις γλυκές πεταλουδίτσες στο στομαχάκι, αυτή την πρόκληση αντιπάθειας σε φίλους και γνωστούς με το να μιλώ μόνο για αυτόν, αυτό που γίνομαι σαν τον Mr.Bean, τόσο άτσαλη από το άγχος μου πριν έρθει σπίτι ή σε προχωρημένες καταστάσεις ακόμα κι όταν είναι ήδη σπίτι και πολλά άλλα τέτοια, που όσο χρονών κι αν είσαι σε κάνουν να φαντάζεις σαν ένα άβγαλτο σχολιαρόπαιδο.
Για να το ξεκαθαρίζουμε και να μη με ζαλίσετε πάλι, έρωτας κατά παραγγελία δεν υπάρχει.
Ή τον παθαίνεις με το που τον δεις μπροστά σου ή μετά απλώς έχεις μια συμβατική σχέση και δε βρίσκω κάτι κακό στις συμβατικές σχέσεις, αλλά εδώ μιλάμε για ατόφιο έρωτα, χιλίων καρατίων με λάμψη που σε τυφλώνει ακόμα κι αν φοράς μάσκα οξυγονοκόλλησης.
Δεν είμαστε ιατρικό site για να σου γράψω τα συμπτώματα και να στα γράψω δηλαδή διαφέρουν τόσο από άνθρωπο σε άνθρωπο, που δε θα μπορείς να τα αναγνωρίσεις καμιά φορά.
Ο βασικός άξονας που πρέπει να έχεις κατά νου είναι το εκτός εαυτού.
Αυτό μας συμβαίνει όταν ερωτευτούμε.
Δε μας αναγνωρίζουμε, κι όταν συνειδητοποιήσουμε σε τι γελοιότητες καταφύγαμε για τον έρωτα, θέλουμε και να μας φτύσουμε μη σου πω.
Ο έρωτας μπορεί να σου τύχει, είτε την πρώτη μέρα που θα τον δεις και θα πεις στη φίλη σου να μάθει το όνομά του ή όταν στο τρίτο ραντεβού σκύψει να δέσει τα κορδόνια του και ερωτευτείς τον τρόπο με τον οποίο τυλίγει τα φιογκάκια.
Η μαγική λέξη είναι η λέξη «τυχαίνει». Ο έρωτας θα σου’ρθει. Δε θα τον βρεις όσο κι αν τον ψάξεις.
Εμφανίζεται όποτε κι όπως αυτός θέλει. Δε δέχεται εκβιασμούς, απειλές και διαταγές.
Μπαμ και κάτω.
Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της dailymail.co.uk η μυρωδιά και η φωνή κάποιου είναι στοιχεία τα οποία προσελκύουν ή μη τον εκάστοτε ερωτικό σύντροφο.
Η μυρωδιά μάλιστα δίνει στο άλλο φύλο πληροφορίες για το πόσο καλή είναι η υγεία του εν δυνάμει συντρόφου, κάτι που δυνητικά θα οδηγήσει σε μια επιτυχημένη τεκνοποίηση.
Μάλιστα, με βάση πείραμα που έλαβε χώρα και στο οποίο οι συμμετέχοντες εκλήθησαν να μυρίσουν με κλειστά μάτια μασχάλες -ναι,μασχάλες!- και να διαλέξουν τη μυρωδιά που τους τράβηξε περισσότερο, πολλοί από αυτούς ερωτεύτηκαν χωρίς καν να έχουν δει το άτομο στο οποίο ανήκει η μασχάλη, αναπτύσσοντας έναν εθισμό προς τη μυρωδιά αυτή, παρόμοιο με των ναρκωτικών.
Υπεύθυνο για την κατάσταση αυτή, όπως έκπληκτη κι εγώ πληροφορήθηκα από το εν λόγω άρθρο είναι ένα σύμπλεγμα γονιδίων με το όνομα MHC locus, το οποίο καθορίζει ποια είναι η εκ φύσεως μυρωδιά του καθενός μας.
Μια μελέτη του 2006 στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου διαπίστωσε ότι το 45% των γυναικών που συμμετείχαν σε ένα speed-dating και το αντίστοιχο 22% των ανδρών, είχαν καταλήξει σε μια απόφαση σχετικά με την ελκυστικότητα ενός μέλους του αντίθετου φύλου, κατά τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα της συνάντησης τους .
Πέρυσι, στην ίδια λογική, η τάση των «πάρτυ φερομόνης» που αναπτύχθηκε στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες, όπου οι επισκέπτες κλήθηκαν να υποβάλουν ένα T –shirt με το οποίο είχαν κοιμηθεί, που θα μπορούσε να μυριστεί από άλλους συμμετέχοντες, οι οποίοι διάλεγαν το άρωμα που προτιμούσαν .
Τα πάρτυ αυτά ξεκίνησαν ως ένα πείραμα από μια γυναίκα από την Καλιφόρνια που είχε απογοητευτεί από το online dating .
«Οι άνθρωποι μπορούν να συλλάβουν ,απίστευτα μικρές χημικές διαφορές με τη μύτη τους», δήλωσε η Martha McClintock, ιδρυτής του Ινστιτούτου για το Μυαλό και τη Βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. « Είναι σαν ένας αρχικό έλεγχος υγείας».
Και έρχομαι εγώ εδώ, να σας ερωτήσω: Αλήθεια τώρα πιστεύετε πως μπορείτε να παρέμβετε στο DNA, στα γονίδια και στα εγκεφαλικά κύτταρά σας;
Αλήθεια θα μπορούσατε να πείσετε το μυαλό σας, πως κάποιος σας μυρίζει γιασεμί, λεμόνι και πράσινο σαπούνι ενώ το μόνο που πιάνετε πάνω του είναι μια χιλιοφορεμένη Paco Rabanne;
Κι αν τα καταφέρετε όλα αυτά, πού πήγε η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, τα πρωτόγονα ένστικτά μας και τη φύση μας;
Food for thought and smell το σημερινό μας άρθρο.
Κανόνας επιβίωσης Νο100 ,ποτέ μην απαρνηθείς τους κανόνες της ζούγκλας.
Σας φιλώ γιατί το αγόρι μου που μυρίζει ταλκ, τεστοστερόνη και πικρή καραμέλα ψήνεται στον πυρετό.
Συντάκτης: Κάλτερ Έγκο
