Στην αρχή κάθε σχέσης έχουμε την ιχνηλάτηση. Εκεί που προσπαθούμε να δούμε ή και να μαντέψουμε τι ακριβώς είναι ο άλλος. Να υποθέσουμε, γιατί ούτε λέγονται όλα ξεκάθαρα μερικές φορές, ούτε όλοι είμαστε το ίδιο επικοινωνιακοί κι ανοιχτοί χαρακτήρες. Και πάνω στην προσπάθεια που μας διακατέχει να ανακαλύψουμε τα πάντα για τον άλλον, ξαφνικά δεν τον βλέπουμε και τόσο γοητευτικό πια.
Κι εκεί που μας τα σκάει η συνειδητοποίηση, αρχίζουμε και ξαναζούμε ό,τι κάναμε μαζί του για να βρούμε πού είναι το λάθος. Ποιο είναι το σημείο που τελικά μας ξενέρωσε; Κι εδώ που τα λέμε, τι είναι το ξενέρωμα; Πώς ξενερώνει κάποιος; Είναι μια απορία που γενικώς θα μείνει αναπάντητη, γιατί όσοι οι χαρακτήρες που συναντάμε, τόσοι και οι τρόποι κάποιος τελικά μπορεί να ξενερώσει, ίσως ακόμα περισσότεροι. Το θέμα είναι μήπως το ότι ξενερώνει κάποιος, τουλάχιστον απότομα, ίσως σημαίνει ότι δεν ενδιαφερόταν εξ αρχής και δεν το ήξερε.
Για μερικούς, η αποδοχή της παραπάνω θεωρίας είναι αρκετά εύκολη. Ναι, κάποιος που ξενερώνει τόσο άμεσα, ίσως σημαίνει πως δεν έχει εμβαθύνει και ναι, κάποιος είναι αρκετά απλό να ξενερώσει, επειδή δεν ενδιαφέρεται και τόσο. Πέρα όμως από τα red flags του καθενός που μπορούν να πάνε τη σχέση από την κορυφή στην κόλαση, υπάρχει και το τι αντιλαμβάνεται κανείς ως πίεση και πώς μπορεί αυτό να τον ξενερώσει.
Πολλές φορές λέμε πως «δεν είπα κάτι κακό ή δεν έκανα κάτι υπερβολικό ή δε ρώτησα κάτι που να φέρει τον άλλον σε δύσκολη θέση». Είναι οι φράσεις «παγίδα» τελικά. Μπορεί να έχουμε κάνει κάτι που δεν έχουμε πάρει χαμπάρι (ίσως και σε λογικά πλαίσια), αλλά ο άλλος να το πάρει σαν αφορμή για κάτι μεγαλύτερο. Συνήθως, όταν επιλέγουμε εμείς να απομακρυνθούμε από κάποιον, συμβαίνει είτε γιατί θέλει να πάει πιο βαθιά από ό,τι θα θέλαμε εμείς εκείνη τη χρονική στιγμή να πάει, είτε βλέπουμε από ορισμένες απαντήσεις ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον , ή διακρίνουμε απόκλιση απόψεων. Γι’ αυτό τον λόγο, όταν προσπαθούμε να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο είμαστε περισσότερο αγχωμένοι και νιώθοντας ότι ισορροπούμε σε ένα λεπτό σχοινί, ανάμεσα σε αυτό που θα θέλαμε εμείς και σ’ αυτό που θα ήθελε ο άλλος. Γιατί, εδώ που τα λέμε, όταν το άτομο που έχουμε απέναντί μας μάς ενδιαφέρει πραγματικά, μας νοιάζει και τι θα ήθελε και τι πιστεύει.
Ένα άλλο θέμα που προκύπτει τώρα είναι πως ακόμη κι αν ένας από τους δύο καταλάβει ότι ξενέρωσε οι πιθανότητες να το διαχειριστεί σωστά είναι ελάχιστες. Πολλές φορές σοκάρεσαι από τη συνειδητοποίησή σου οπότε και απομακρύνεσαι απότομα, άλλες πάλι μουδιάζεις και φαίνεσαι αγενής και κρύος γιατί δε λες ευθέως αυτό που σου έχει συμβεί. Ακόμη κι αν αποφασίσεις πως αυτό που σε έκανε να ξενερώσεις, δεν είναι επαρκής λόγος χωρισμού, πρέπει να το πεις κι ας θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Θα νιώσετε άβολα, αλλά θα το ξεπεράσετε, αν υπάρχει διάθεση.
Το ξενέρωμα είναι κάτι που φοβόμαστε όλοι. Ή ότι θα μας συμβεί με άνθρωπο που θα θέλαμε στη ζωή μας ή ότι θα το κάνουμε εμείς σε κάποιον που αξίζει πραγματικά κάτι παραπάνω, αλλά εμάς, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μπορεί να μη μας γεμίζει. Όταν χαλαρώσουμε όμως, βρίσκουμε όλες τις λύσεις που ψάχνουμε. Άλλωστε, όσο μεγάλος μπαμπούλας και να είναι το ξενέρωμα, σίγουρα παραμένει πολύ μικρότερης δυναμικής από τον φόβο του να μείνεις σε μια σχέση που δεν έχει να σου προσφέρει αυτά που θέλεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
