Στην καθημερινότητά μας ασχολούμαστε με πολλά. Μπορεί η κύρια ασχολία μας να είναι η δουλειά μας, όμως έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις. Πολλές φορές δεν την παλεύουμε άλλο και φτάνουμε στο αμήν, με αποτέλεσμα να θυμόμαστε πως κάπου μέσα σε όλα πρέπει να αφήνουμε και χρόνο για τον εαυτό μας. Εκείνη τη στιγμή κάνουμε δηλώσεις -που δεν έχουμε σκεφτεί και πολύ-, όμως οι πράξεις μας απέχουν απ’ τα λόγια. Όσο κι αν προσπαθούμε να κάνουμε μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας, στο τέλος για κάποιο λόγο κερδίζει η συνήθεια. Ας δούμε, λοιπόν, υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας και δυσκολευόμαστε να τηρήσουμε μακροπρόθεσμα.

 

1. «Θα κόψω το κάπνισμα»

Όποιος καπνίζει, καθόλου απίθανο να έχει πει αυτή τη φράση πάνω από δέκα φορές στη ζωή του. Οι λόγοι είναι προφανείς: χρήμα και καλή υγεία. Για τους καπνιστές όμως το τσιγάρο είναι μια απολαυστική συνήθεια και πέρα απ’ τη ρουτίνα νιώθουν να τους βοηθά να εκφραστούν ή να βάλουν τις σκέψεις σε τάξη. Μετά από αυτή τη δήλωση, οι περισσότεροι μένουν απλώς στα λόγια, ενώ κάποιοι το κόβουν ή το ελαττώνουν 2-3 μέρες και πάλι απ’ την αρχή. Λίγοι είναι αυτοί που θα το πουν και δε θα ξαναπλησιάσουν τσιγάρο. Φυσικά, δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά απαιτεί θέληση και προσπάθεια.

 

2. «Θα βάλω επιτέλους πρόγραμμα»

Η αλήθεια είναι πως καθένας έχει μια συγκεκριμένη σχέση με το πρόγραμμα, που είναι δύσκολο να αλλάξει στην πορεία της ζωή του. Κάποιοι μοιάζει να είναι εκ φύσεως αναβλητικοί και τρέχουν να προλάβουν τελευταία στιγμή. Για αυτούς, το να τηρήσουν ακόμα και το πιο μικρό χρονοδιάγραμμα μοιάζει επιτυχία. Άλλοι πάλι ακολουθούν ευλαβικά το πρόγραμμα που έχουν, μα ακόμα και το παραμικρό απρόοπτο τούς βγάζει απ’ τα νερά τους και δυσκολεύονται να το διαχειριστούν. Άρα, όλοι θα θέλαμε καλύτερο πρόγραμμα, απλώς ακόμα ψάχνουμε τον τρόπο.

 

3. «Θα περιορίσω τα γλυκά»

Η αλήθεια είναι πως η ζάχαρη είναι εξάρτηση. Όσο τρως, άλλο τόσο θες να καταναλώσεις. Κι όσο σκέφτεσαι πως δεν κάνει καλό στη υγεία σου, τόσο μετά από ένα γευστικό γεύμα, νιώθεις να έχεις ανάγκη από γλυκό για να γεμίσει ο κενός χώρος στο στομάχι. Κι ακόμα κι αν όντως θέλουμε να περιορίσουμε τους γλυκούς πειρασμούς, μια στιγμή άγχους, μια επιτυχία, μια γιορτή, ένα χωρισμός, εύκολα γίνονται η δικαιολογία να υποκύψουμε στη ζάχαρη και να τρέξουμε σ’ εκείνο το κομμάτι τούρτα που έχει μείνει στο ψυγείο.

 

4. «Θα ξεκινήσω γυμναστήριο»

Είπαμε, και το γυμναστήριο γέλασε γιατί το γυμναστήριο ξέρει. Δε φτάνει να πάρεις την απόφαση να πληρώσεις τη συνδρομή, πρέπει να είσαι και συνεπής. Ούτε το να πας μια βδομάδα κάθε μέρα, την επόμενη δυο φορές και τη μεθεπόμενη καθόλου, θεωρείται επιτυχία. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές δίνουμε στον εαυτό μας την υπόσχεση να βάλουμε τη γυμναστική στη ζωή μας για καλό μας, όμως δε μοιάζει πάντα εφικτό. Πριν τη δουλειά δεν προλαβαίνουμε, μετά τη δουλειά νιώθουμε κουρασμένοι και δε θέλουμε να σηκωθούμε απ’ τον καναπέ, και η υπόσχεση που δώσαμε στον εαυτό μας συνήθως πάει περίπατο.

 

5. «Θα με φροντίζω πιο πολύ»

Πολλές φορές η πίεση της καθημερινότητας και ο ελεύθερος χρόνος που δε διαθέτουμε μας κάνουν να αμελούμε τον εαυτό μας. Εκεί είναι που δίνουμε την υπόσχεση πως θα κάνουμε μικρά πράγματα για εμάς, που με τον καιρό θα μας γίνουν συνήθειες. Κι όσο κι αν στην αρχή προσπαθούμε να το τηρήσουμε, φτάνουμε να καταλήγουμε στα ίδια και για να προλάβουμε τα υπόλοιπα, μένουμε πίσω εμείς και η αγάπη προς τον εαυτό μας.

 

 

 

6. «Θα βγαίνω πιο συχνά με φίλους»

Μύθος, και πάλι μύθος! Πόσες φορές είπαμε πως θα βγούμε με την παρέα και καταλήξαμε να το ακυρώσουμε, να πάρουμε πατατάκια, να βάλουμε κάτι να παίζει στο netflix και τα επόμενα δέκα λεπτά να ροχαλίζουμε στον καναπέ αγκαλιά με το μαξιλάρι; Αρκετές. Όσο κι αν δίνουμε στον εαυτό μας την υπόσχεση πως θα περνάμε καλύτερα και θα έχουμε πιο ενεργή κοινωνική ζωή, πολλές φορές η κούραση της καθημερινότητας μάς κάνει να μην έχουμε διάθεση για τίποτα άλλο.

 

7. «Θα αφήσω κάτι στην άκρη για να ‘χω περισσότερο ελεύθερο χρόνο»

Μέσα σε 24 ώρες δε χωράνε όλα αυτά που έχουμε στο μυαλό μας και το να μην έχουμε καθόλου ελεύθερο χρόνο είναι σημαντικό πρόβλημα και μας πηγαίνει πίσω. Παίρνουμε, λοιπόν, την απόφαση πως κάτι θα αφήσουμε για να νιώσουμε καλύτερα κι ενώ μπορεί σε κάποια φάση να το κάνουμε, σταδιακά αυξάνουμε και πάλι τις υποχρεώσεις μας, γιατί θέλουμε να συμμετέχουμε σε πολλά. Ε, δε γίνεται έτσι. Ή θα τρέχουμε συνέχεια ή θα μείνει κάτι για αργότερα.

 

8. «Δε θα ασχολούμαι με τη δουλειά, αφού έχω σχολάσει»

Ήδη τις περισσότερες ώρες της μέρας σου τις αφιερώνεις στη δουλειά. Κι αν οι συνάδελφοι, ο εργοδότης, τα email που φτάνουν στο κινητό ενώ είσαι συνδεδεμένος, δε σε αφήνουν να κάνεις στην άκρη τη δουλειά όταν σχολάς ή έχεις ρεπό, πολλές είναι οι φορές εκείνες που θα πάρεις την απόφαση να τα βάλεις όλα σε σίγαση για να αφιερώσεις λίγο χρόνο σε σένα. Όμως, η τελειομανία και ο ψυχαναγκασμός μας, συχνά δε μας αφήνουν να απέχουμε για πολύ, με αποτέλεσμα να φέρνουμε τη δουλειά και σπίτι.

 

9. «Θα περνάω λιγότερες ώρες στα social»

Αντιλαμβάνεσαι πως σκοτώνεις κατά κάποιο τρόπο την ώρα σου και παίρνεις την απόφαση να ζεις περισσότερο εκτός του εικονικού αυτού κόσμου, ώστε να μπορείς να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο σε άτομα που αγαπάς. Κι αν για λίγο καταφέρνεις να περιορίσεις την ενασχόλησή σου, δεν αργεί η στιγμή που ακούς τον ήχο του μηνύματος και μπαίνεις στον πειρασμό να απαντήσεις ή που καταλήγεις να κάνεις scroll στην αρχική χωρίς να ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο.

 

10. «Θα βάλω το διάβασμα στην καθημερινότητά μου»

Εδώ έχει ζουμί η υπόθεση. Μπορεί να μην είμαστε όλοι φαν της μελέτης, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το διάβασμα ανοίγει ορίζοντες και δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με διαφορετικά θέματα. Κι αν το να ξεκινήσουμε να διαβάζουμε -είτε επειδή έχουμε μπροστά μας κάποια εξέταση είτε για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας- είναι κάτι που πολύ θα θέλαμε, συχνά δεν προλαβαίνουμε και το θεωρούμε λιγότερο σημαντικό απ’ τα υπόλοιπα που μας περιμένουν.

 

Προσπαθούμε να πάρουμε αποφάσεις. Να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Να βάλουμε όρια. Να βρούμε χρόνο για εμάς. Να κάνουμε ένα βήμα. Να ξεφύγουμε απ’ τη ρουτίνα. Να ξεβολευτούμε. Όμως συχνά είναι πιο δύσκολο απ’ όσο νομίζουμε. Αξίζει όμως μια μικρή ταλαιπωρία στην αρχή, μέχρι να συνηθίσουμε, για κάτι που στην πορεία έχει να μας προσφέρει πολλά περισσότερα απ’ όσα τώρα μπορούμε να φανταστούμε.

Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.