Ένα αρκετά δύσκολο κεφάλαιο στη ζωή μας, που λίγο πολύ όλοι έχουμε περάσει, είναι ο χωρισμός. Πρόκειται για ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα που θα βιώσουμε στην προσωπική μας ζωή. Υπάρχουν ζευγάρια που θαυμάζουμε, που είναι μαζί απ’ την αρχή και το «μέχρι το τέλος» τα καταφέρνουν, όσες έγνοιες κι αν έχουν. Ας μιλήσουμε όμως για εκείνες τις σχέσεις που έχουν ημερομηνία λήξης.
Ένας χωρισμός είναι εξ ορισμού επώδυνος. Μπορεί μερικές φορές να ανακουφίζει, ειδικά όταν ένας απ’ τους δύο ή και οι δύο νιώθουν πως δεν πάει άλλο, αλλά δεν παύει η απόφαση του τέλους να φέρνει πόνο και στις δύο πλευρές. Νιώθουμε ένα αίσθημα απώλειας. Έχουμε επενδύσει σε έναν άνθρωπο, κάναμε όνειρα μαζί του, σχεδιάσαμε πράγματα που τελικά αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες. Ενώ σκεφτόμαστε όλα εκείνα που έχουμε περάσει με το πρώην ταίρι, αλλά και όσα θέλαμε να κάνουμε στο μέλλον μαζί του, συχνά μας χτυπά την πόρτα η μοναξιά. Οι αναμνήσεις είναι που πονάνε περισσότερο. Εκείνες είναι που μας κάνουν να ψάξουμε τα λάθη μας, να αντιληφθούμε τι πήγε στραβά και να μπούμε στη διαδικασία να αναλογιστούμε τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά, πού θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει πίσω, επιδιώκοντας μια έκβαση αλλιώτικη, ένα τέλος πιο ευτυχισμένο.
Κάπου ανάμεσα στις τόσες σκέψεις, ο εγωισμός μάς τυφλώνει και παίρνει τη θέση των ειλικρινών συναισθημάτων. Μπορεί να πιστεύουμε πως το «σιγά μην κάτσω να σκάσω για κάτι που τελείωσε» είναι η λύση στην περίπτωσή μας και αυτό που θα μας σώσει από τον πόνο που αισθανόμαστε, όμως στην προκειμένη κάνουμε λάθος. Πρέπει να βιώσουμε την κατάσταση για να την ξεπεράσουμε, να αφήσουμε τον πόνο να κάνει τη δουλειά του και σιγά σιγά να σβήσει. Η αδιαφορία δεν είναι ο τρόπος να γιατρέψουμε τις πληγές μας, ούτε και το να κρύβουμε βαθιά μέσα μας όσα μας έχουν πονέσει, αποφεύγοντας επιδεικτικά οποιαδήποτε αναφορά σε αυτά. Ο πόνος που κρύβουμε σταδιακά γιγαντώνεται, μέχρι που βγαίνει στην επιφάνεια πιο επιβλητικός από ποτέ με τη μορφή απωθημένου.
Σε μια σχέση, όλοι λίγο πολύ κάνουμε στην άκρη στοιχεία του εαυτού μας για να συγχρονιστούμε με το ταίρι. Μετά τον χωρισμό, φτάνει η στιγμή να τα ξαναβρούμε. Μπορεί κάποιες φορές να πάρει αρκετό χρόνο, αλλά σημασία έχει να απασχολήσουμε το μυαλό μας, να θέσουμε ξανά δικούς μας στόχους και να βάλουμε όνειρα που είχαμε αφήσει καιρό στον πάγο σε προτεραιότητα. Οι οδηγοί αυτοβελτίωσης μπορεί σε ορισμένους να φαίνονται μια φούσκα ή κάτι συνηθισμένο, αλλά αν τους μελετήσει κανείς δε θα βγει χαμένος. Το θέμα είναι κατά πόσο θα τους εφαρμόσει. Γιατί, μπορεί να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να μην πονάμε τόσο, αλλά αν δεν πιάσουμε δουλειά, δε θα δούμε αποτελέσματα. Αντιθέτως, υπάρχει περίπτωση να βγούμε περισσότερο χαμένοι από ότι κερδισμένοι και το κακό είναι πως θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως όλα αυτά όντως δεν ισχύουν, αφού δε δούλεψαν σε εμάς.
Βγαίνοντας από έναν χωρισμό είναι καιρός να αναθεωρήσεις. Να δώσεις στο επόμενο ταίρι -αν και όταν έρθει στη ζωή σου- μια βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού. Χωρίς κατάλοιπα και απωθημένα από παλιές ιστορίες που δε ‘βγάλαν πουθενά. Κι όσο για τον πόνο, μην τον φοβάσαι! Άσε να κάνει τη δουλειά του και θα βγεις απ’ τον χωρισμό πιο δυνατός από ποτέ.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
