Στο φλερτ, ο καθένας παίζει με τον δικό του τρόπο. Ένας από κοντά, άλλος από το διαδίκτυο, άλλος στη δουλειά, στην παρέα και πάλι λέγοντας. Όλα ξεκινούν από τη γνωριμία και την τελική απόφαση, μετά από πολλά στάδια, να βγείτε το πρώτο σας ραντεβού.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τις αρχικές εκείνες συναντήσεις. Βασικά, όχι μόνο θεωρίες, αλλά κι εξακριβωμένες μέθοδοι, που προσπαθούν να σε βάλουν σε δρόμο που δε θα φρικάρεις, που θα αισθάνεσαι άνετα με τον εαυτό σου, θα έχεις αυτοπεποίθηση και θα έχεις μια λίστα από τα πιθανά θέματα που μπορείς να συζητήσεις, για να σπάσεις τον πάγο και να μπορείτε να κάνετε έναν αξιοπρεπή διάλογο.
Όσο φοβερό τυπάκι και να είσαι βέβαια, όση αυτοπεποίθηση και να διαθέτεις ως άτομο, μέσα στην όλη διαδικασία πριν τη συνάντηση, θα σε πιάσει ένα άγχος, γιατί δε γνωρίζεις ακριβώς τι έχεις απέναντί σου. Το διαχειρίζεσαι όμως κι αφού κάνεις τις απαραίτητες προετοιμασίες, πας στο μέρος που έχετε δώσει ως σημείο για να βρεθείτε, κάθεστε, παραγγέλνετε κι αρχίζετε να ανοίγετε σταδιακά προσωπικότητές σας και τα ενδιαφέροντά σας ο ένας στον άλλο.
Όμως, κάποια στιγμή, όλο το πράγμα σκαλώνει κι είναι η συζήτηση πιο άβολη και πιο κουραστική από όσο θα ήθελες. Δεν υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα από την άλλη μεριά; Δεν έχετε κοινά; Ειπώθηκε κάτι που αποτελεί κόκκινο συναγερμό; Με κάποιο τρόπο τέλος πάντων η χλιαρότητα του ατόμου που έχεις απέναντί σου, σε ξενερώνει σε τόσο μεγάλο βαθμό που αναρωτιέσαι: «θα υπάρξει και δεύτερο ραντεβού σαν και αυτό;»
Μέσα σε όλες τις σκέψεις που υπάρχουν καθώς απομακρύνεστε ο ένας από τον άλλον, έρχεται η στιγμή να πας σπίτι και να δεις μήνυμα από το εν λόγω άτομο (ή τηλέφωνο) που σού υπενθυμίζει πως θα ήθελε να βγείτε ξανά. Μετά την κρυάδα του πρώτου, η σκέψη για το επόμενο ραντεβού, ήρθε η ώρα να απαντηθεί. Να πεις στα ίσια πως δε θέλεις ή να εξαφανιστείς και να μην πεις τίποτα, αφήνοντας τον άλλο να καταλάβει το αυτονόητο της εξαφάνισής σου;
Ίσως μια ευθεία προσέγγιση κι απόρριψη να θεωρείται η πιο τίμια επιλογή. Τι σου άρεσε, τι όχι, γιατί δε θα τραβήξει. Έτσι ξέρει κι ο άλλος και δεν κάθεται να ψάχνει, να απορεί ή γενικά να μπαίνει σε μια διαδικασία ανίχνευσης του τελικού αποτελέσματος. Βέβαια, ίσως κι όλη αυτή η επισημότητα για ένα και μόνο ραντεβού να είναι κάπως αχρείαστη. Η άλλη περίπτωση του να μην πούμε τίποτα φαίνεται μια επιλογή που είναι στα επιτρεπτά όρια ευγένειας γιατί μιλάμε για πολύ αρχικό στάδιο. Εκεί δεν χρειάζονται και πάρα πολλά. Μπορεί να επιμείνει για λίγο διάστημα και μετά να σταματήσει τις προσπάθειες. Είναι σαν τσιρότο. Χωρίς πολλά- πολλά
Τώρα, μπορεί να μην είναι τόσο επί του θέματος, αλλά μια δεύτερη επαφή, μπορεί να λύσει πολλές απορίες ή διαθέσεις αν δεν πήγε καλά το πρώτο ραντεβού, σε περίπτωση που υπάρχει ο διχασμός. Γιατί πριν το πρώτο ραντεβού, μπορεί να συμβούν πολλά πράγματα. Ο άλλος μπορεί να είναι κουρασμένος, πιεσμένος απλώς αγχώδης ή να είπε και μια βλακεία χάριν εντυπωσιασμού. Έχει συμβεί σε όλους έστω μια φορά να βρεθούμε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Η δεύτερη επαφή στατιστικά είναι καλύτερη. Έχει σπάσει ο πάγος και γνωρίζει ο καθένας πού κυμαίνεται. Τώρα αν είναι το ίδιο ή χειρότερο από την πρώτη, βάψτε το μπλε και πετάξτε το στη θάλασσα.
Η διαφάνεια στη διαδικασία του φλερτ μπορεί να είναι σωτήρια, παρά το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει όλη τη διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να βελτιωθούμε κι εμείς πάνω στις επικοινωνιακές μας δεξιότητες κι ίσως να υπάρξει και δεύτερο και τρίτο ραντεβού. Το θέμα, βέβαια, είναι να μάθουμε να παίζουμε μπαλίτσα ακόμα και με την απόρριψη. Απλώς σε άλλο γήπεδο, όχι σε εκείνο που ο αντίπαλος έχει λήξει τον αγώνα.
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
