Δε σε κάνει καλό επαγγελματία ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι το στιλ

Ο χώρος εργασίας στον οποίο δουλεύουμε ή θέλουμε μελλοντικά να εργαστούμε, πάντα θα είναι πηγή συζητήσεων και προβληματισμού. Στους χώρους αυτούς υπάρχουν διακρίσεις και καμιά φορά παράλογες απαιτήσεις. Όλοι (ή οι περισσότεροι) ονειρευόμαστε έναν παραμυθένιο χώρο εργασίας και συνάμα αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο ιδανικός κόσμος στην αγορά, στα μάτια των περισσοτέρων είναι αυτός που θα βοηθήσει, θα ανυψώσει δηλαδή τη θέληση και τη δημιουργικότητα για δουλειά. Χώροι χωρίς ιδιαίτερη φασαρία και προσιτό κλίμα, με μεγάλα παράθυρα κι όμορφα φυτά να κοσμούν το τοπίο ή ακόμα και έντονα χρώματα με έργα τέχνης, με μεγάλους και πολλούς χώρους μπορούμε να πούμε πως φτιάχνουν τέλεια ατμόσφαιρα. Φιλικό περιβάλλον, εργασιακά δικαιώματα, κατανόηση και δημιουργικές ιδέες ενισχύουν τη θέληση να σηκωθείς το πρωί και να θέλεις να πας στην εργασία σου με όρεξη.

Οι εργοδότες, βέβαια, δεν έχουν πάντα (ή σχεδόν και ποτέ) τις ίδιες απόψεις με τους εργαζομένους. Ανάλογα (και το τονίζουμε) με το χώρο εργασίας που επιλέγουμε να διεκδικήσουμε και να ενταχθούμε στο δυναμικό του και ν’ ακολουθήσουμε τη διαδικασία της συνέντευξης, υπάρχουν και ορισμένα πράγματα που πρέπει να προσέχουμε. Η εξωτερική εμφάνιση παίζει κυρίαρχο ρόλο, μιας και είναι το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς. Τα χρώματα στα ρούχα, το παρουσιαστικό, το ακριβό ντύσιμο που επιλέγουν μερικοί κι άλλες μικρές λεπτομέρειες είναι μερικοί από τους τομείς που παρατηρεί κανείς, εκτός από το πλούσιο κι άξιο βιογραφικό που μπορεί να έχει ο καθένας μας.

Ωστόσο, λόγω των διακρίσεων που υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων και δυστυχώς και στις μέρες μας, ένα ισχυρό βιογραφικό ή μια εξαιρετική εμφάνιση δεν κατοχυρώνουν την πολυπόθητη θέση. Ορισμένες φορές φταίει το φύλο του υποψηφίου. Ανάλογα με τη θέση εργασίας, προτιμούνται περισσότερο άνδρες ή γυναίκες. Μ’ αυτό το διαχωρισμό, σε ό, τι δουλειά και να είναι, πάντα χάνεται ένας ικανός υπάλληλος, λόγω των προτύπων που ζητά ο κάθε εργοδότης.

Παρά ταύτα, παραμένει ένα αρκετά μεγάλο θέμα ταμπού ακόμα για τους χώρους εργασίας. Αυτό συνήθως είναι ο τομέας των tattoos και των piercings, ειδικά σε εμφανή σημεία. Με τα παραπάνω, πολλοί θεωρούν πως είναι ένδειξη έλλειψης σοβαροτητας, ίσως και επαναστατική διάθεση. Βρίσκοντάς τα σε εμφανή σημεία, κεντρίζουν αμέσως το ενδιαφέρον του εργοδότη. Μερικές φορές προϊδεάζουν τον άλλον αρνητικά ή θετικά, ανάλογα με τα γούστα του. Υπάρχουν άτομα που έχουν χάσει μια θέση εργασίας, επειδή το tattoo που έχουν σ’ ένα από τα δάχτυλα των χεριών τους, θα ήταν προτιμότερο να είναι κάτι διαφορετικό. Το θεώρησαν ως έλλειψη διακριτικότητας.

Τα tattoos και piercings παρουσιάζουν προσωπικές σκέψεις, εμπειρίες κι αποτυπώνουν πάνω στο σώμα κομμάτια του εαυτού και της προσωπικότητάς μας, δημιουργώντας προκαταλήψεις αντίκρυ σ’ αυτούς που δε μας γνωρίζουν. Τα ρούχα της δουλειάς, όμως, μπορούν να φτιάξουν μια περσόνα απέναντι στον κόσμο που βλέπουμε μόνο κάποιες ώρες μέσα στη μέρα. Δείχνουμε έναν άλλον εαυτό, πιο προσιτό, πιο μπεζ. Για κάποιες ώρες δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις επιλογές που κάνουμε στο σώμα μας. Έρχονται όλα σε μια ισορροπία, χωρίς να ενδιαφέρει κάποιον, αν κάτω από το πουκάμισο του σερβιτόρου ή του ασφαλιστή μιας εταιρίας, υπάρχει κάτι το διαφορετικό.

Είμαστε ένα σύνολο από επιλογές. Σε άλλους αρέσουν οι επιλογές που έχουμε κάνει και σ’ άλλους πάλι όχι. Δεν μπορούμε να πούμε πως θα ήταν συνετό να επιλέγουν άλλοι για το πώς θα πορευθούμε στη ζωή και πώς θα επιβιώσουμε, λόγω του ότι η άποψη που έχουμε για την εμφάνισή μας δεν είναι συμβατή με τα πρότυπα των άλλων. Άλλωστε δε σε κάνει καλό επαγγελματία ένα σκουλαρίκι ή ένα τατουάζ, ούτε όμως και κακό.