Οι ανθρώπινες σχέσεις, παρ’ όλη την περιπλοκότητά τους, μας δίνουν αρκετά μαθήματα για το πώς να σκεφτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε απέναντι στον άλλον. Το ταίρι μας, είναι ο καθρέφτης μας, αφού στα μάτια του βλέπουμε ένα κομμάτι του χαρακτήρα μας. Ένα κομμάτι που αναζητούμε στις σχέσεις μας, είναι τα συναισθήματα που θα θέλαμε να υπάρχουν. Τα συναισθήματα, ωστόσο αργούν να έρθουν συνήθως. Αλλά δεν είναι μόνο ότι αργούν να έρθουν, πολλές φορές καθυστερούν και να συγχρονιστούν με τα δικά μας.
Υπάρχουν πάντως αρκετά ενδεχόμενα όσον αφορά στα συναισθήματα μέσα σε μια σχέση. Μπορεί ο ένας να νιώθει περισσότερα από τον άλλον, ή μπορεί πάλι, ο ένας από τους δύο να μη νιώθει και τίποτα. Κι ίσως κανένας να μην έχει αισθήματα και να είναι μαζί γιατί αρέσει η συντροφιά του ενός, στον άλλον. Μπορεί να αισθάνονται και οι δύο το ίδιο, αλλά να φοβούνται να εκφραστούν, λόγω προηγούμενων αποτυχιών. Και τα μπορεί και τα ίσως πολλαπλασιάζονται και δύσκολο να τελειώσουν. Αυτό που απασχολεί εμάς, είναι η περίπτωση που ο ένας νιώθει κι ο άλλος όχι -ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή πως ουσιαστικά, δεν υπάρχει η μέτρηση «εγώ νιώθω παραπάνω από εσένα και εσύ νιώθεις λιγότερα». Μπορεί να μην είναι καιρός ακόμα, για τον άλλον. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν αισθανόμαστε με μετρητή, ούτε είμαστε όλοι εκδηλωτικοί. Ορισμένες φορές, ο σύντροφός μας μπορεί να έχει φτάσει στο σημείο που λατρεύει το πρόσωπό μας, κι όμως δεν το εκδηλώνει, όπως περιμένουμε ή θέλουμε εμείς να το εκδηλώσει.
Με αυτό τον τρόπο φυσικά, δημιουργούνται ερωτηματικά σε εμάς, για το πού βαδίζουμε. Όλοι τις έχουμε περάσει αυτές τις ανησυχίες κι ας μην το παραδεχόμαστε ή ας προσπαθούμε να το ξεχάσουμε. Και το πρόβλημα είναι ότι κάθε φορά που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μια συζήτηση στον άλλον για το πού πάμε και τι αισθανόμαστε, δεν είναι αρκετό να μιλήσουμε. Πρέπει να το κάνουμε σωστά, να σκεφτούμε πως ο άνθρωπος απέναντί μας, ίσως να δείχνει ενδιαφέρον με τον δικό του τρόπο κι εμείς να μη θέλουμε να το δούμε -αν όχι, μαλώνουμε ελεύθερα.
Συνήθως βέβαια, η βιασύνη μας κατακλύζει, όταν νιώθουμε πως δε λαμβάνουμε το συναισθηματικό «ποσό» που επιθυμούμε ή δεν το λαμβάνουμε με τον τρόπο που επιθυμούμε, την ώρα που το χρειαζόμαστε περισσότερο. Κι αυτή είναι μια αυθόρμητη αντίδραση. Δε μας αρέσει να μας αφήνουν στο περίμενε ή έστω να μας βάζουν να περιμένουμε για κάτι που θέλουμε τόσο πολύ. Κι οι σκέψεις όταν συμβαίνει αυτό είναι πολλές, αλλά καλό είναι να μη φέρουμε την καταστροφή αν δεν είμαστε σίγουροι πως για το πρόβλημά μας ευθύνεται το ταίρι -γιατί ίσως να ευθύνεται κι η ανάγκη μας για προσοχή.
Οι εκρήξεις θυμού ή απογοήτευσης είναι μες στο παιχνίδι. Αυτό που καλό θα ήταν να λείπει από το παιχνίδι, είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης κι ευγνωμοσύνης. Τα μικρά πράγματα που κάνει ο άλλος για μας όμως, είναι τα κλειδιά που ζητάμε. Και μες στο φαύλο κύκλο της καθημερινότητας και του δεδομένου, δεν τα ξεχωρίζουμε. Όταν τα παίρνουμε όλα ως δεδομένα, εννοείται πως δε θα τα λάβουμε στα σοβαρά και μετά από λίγο, θα θέλουμε κάτι άλλο, πιο τρανταχτό, για να μας πει αυτό που ήδη βλέπουμε, χωρίς ν’ αναγνωρίζουμε.
Μόνο με τη λογική μπορούμε να ηρεμήσουμε και να μη δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Γιατί, όταν κάνουμε συζητήσεις για τα συναισθήματα κάποιου, όταν δεν προσπαθήσαμε ποτέ πραγματικά να δούμε το ενδιαφέρον του, φανερώνουμε πόσο λάθος είμαστε και πως εμείς δεν ενδιαφερόμαστε. Και κάπως έτσι, μπορεί να καταλήξουμε σε κάτι που δε θέλουμε.
Λύσεις βρίσκονται. Και για να ηρεμήσουμε σε περιπτώσεις που μας πιάνουν οι αμφιβολίες, αλλά και σε περιπτώσεις που θέλουμε να κάνουμε μια συζήτηση, χρειάζεται κατανόηση κι από τις δύο πλευρές και καλή διάθεση. Το θέμα είναι να είμαστε ανοιχτοί για να δούμε το προφανές, χωρίς να γκρινιάξουμε πως μας το έκρυβαν. Γιατί το προφανές είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για να δεις, ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
