Επειδή πονάς δε σημαίνει πως έχεις το δικαίωμα να πληγώνεις

Στην ερωτική ζωή, ποτέ δεν είναι όλα εύκολα. Υπάρχουν κι οι περιπτώσεις που από την αρχή βρίσκουν ορισμένοι τον άνθρωπο της ζωής τους κι αν κι αυτό είναι κάτι ελπιδοφόρο, δε γίνεται συχνά. Η απογοήτευση που βιώνουμε στον ερωτικό τομέα είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που βιώνουμε από την εφηβική ηλικία. Είναι επειδή πλήττεται το εγώ μας κι αν υπάρχει κι ένα αίσθημα προδοσίας ή εξαπάτησης, τότε τα πράγματα περιπλέκονται κι ίσως κάποια τραύματα κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους.

Μέσω του έρωτα πληγωνόμαστε πολύ κι ύστερα περνάμε διάφορες φάσεις για να ανταπεξέλθουμε. Ξυπνάμε, πάμε δουλειά, συναναστρεφόμαστε με άλλους, γιατί δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε και με κόκκινα μάτια όλη την ώρα στον έξω κόσμο. Περνάει η ώρα, γυρνάμε πάλι σπίτι ή κι όχι. Νιώθουμε μοναξιά είτε είμαστε με παρέα είτε μόνοι, γιατί μας λείπει εκείνος ο άνθρωπος που θέλουμε. Δε δίνουμε χρόνο και χώρο στον εαυτό μας να ξεσπάσει.

Μέχρι που έρχεται ένα πρωινό που συνειδητοποιούμε πως είναι ώρα να προχωρήσουμε και πως βουλιάξαμε αρκετά. Βγαίνουμε από το σπίτι με άλλο αέρα, στη δουλειά μας λένε πως λάμπουμε κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Αρχίζουμε να χτίζουμε ξανά την αυτοπεποίθησή μας, αρχίζουμε να φλερτάρουμε, να ανυπομονούμε ξανά να ερωτευτούμε.

Όμως δεν είμαστε πια τόσο δοτικοί όπως πριν. Μετά από κάθε απογοήτευση σκληραίνουμε, υψώνουμε τις άμυνές μας. Ο χαρακτήρας μας δεν μας αντιπροσωπεύει, γιατί είναι απλώς προϊόν του τραύματος που ζήσαμε και νομίζουμε πως εκείνο μας δίνει το δικαίωμα να πληγώνουμε κι εμείς τους άλλους χωρίς δεύτερη σκέψη. Όπως έκαναν οι άλλοι με εμάς και δεν τους είπε κανείς τίποτα. Πληγωθήκαμε πολύ; Ναι, μα αυτό δε σημαίνει πως έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε το ίδιο. Οφείλουμε να σεβαστούμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, να σεβαστούμε τις δικές τους πληγές που μπορεί να μην γνωρίζουμε.

Κι εκεί είναι το σημείο που πρέπει να αντιληφθούμε πως πρέπει να δουλέψουμε τον εαυτό μας, να αποδεχτούμε τα τραύματά μας και να προσπαθήσουμε να τα γιατρέψουμε. Να απομακρυνθούμε συναισθηματικά για λίγο καιρό αν αυτό είναι που χρειαζόμαστε για να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με άλλη ματιά. Δεν διαφέρουμε τόσο πολύ από τους άλλους. Όλοι τα ίδια ζόρια τραβάμε στην τελική, απλώς δεν τα διαχειριζόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αν θέλουμε όμως να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, πρέπει να σεβαστούμε εμάς και τους άλλους. Διότι ό,τι δίνουμε θα επιστρέψει κάποτε πίσω σε εμάς, κι ας μην πιστεύουν κάποιοι στο κάρμα.