Έχεις ακούσει για το φαινόμενο Holiday Paradox;

Χρόνος. Μπορεί να μην τον βλέπουμε. Να υπάρχει απλώς ως μια μονάδα μέτρησης. Να είναι δική μας εφεύρεση, για να μπορέσουμε να βάλουμε σε καλούπι την κάθε στιγμή της ημέρας. Μπορεί, άλλες φορές να περνά γρήγορα, άλλες βασανιστικά αργά. Δεν τον καταλαβαίνουμε πάντα. Ή και πάλι. Μπορούμε να τον καταλάβουμε, αλλά δεν έχουμε τη δύναμη να τον αλλάξουμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως τον αντιλαμβανόμαστε για τα καλά, μόνο όταν φεύγει και δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Και δυστυχώς (ή ευτυχώς), πρέπει να τον χαρούμε προτού φύγει. Κάτι παρόμοιο λέει και το Holiday Paradox.

To Holiday Paradox ονομάζεται το φαινόμενο που, καθώς μεγαλώνουμε, νιώθουμε το χρόνο να περνά πολύ γρήγορα. Σύμφωνα με έρευνες, αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Κι αυτοί οι λόγοι αναφέρονται στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο. Ο πρώτος μας λέει πως η αντίληψη που έχουμε για το χρόνο, την καταλαβαίνουμε όταν ένα γεγονός βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο δεύτερος, πάλι, μας λέει πως καταλαβαίνουμε το γεγονός, όταν αυτό ολοκληρωθεί. Οι εμπειρίες δεν παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, γιατί ο καθένας έχει δαπανήσει διαφορετικό χρόνο στο κάθε συμβάν. Υπάρχουν, βέβαια, πιο απλά λόγια για να εξηγήσει κανείς αυτό το φαινόμενο.

Συνήθως, στην παιδική και εφηβική ηλικία, έχουμε τις περισσότερες εμπειρίες και παίρνουμε τις περισσότερες πληροφορίες. Είναι ο καιρός που μαθαίνουμε, καθώς γνωρίζουμε νέα πράγματα, βλέπουμε καινούριες εικόνες και με δικό μας τρόπο, εξερευνούμε το δικό μας κόσμο. Όταν μεγαλώνουμε και μπαίνουμε στην ηλικία της ωρίμανσης, δεν έχουμε να δούμε τόσα νέα πράγματα. Ανακαλύπτουμε με έναν τελείως διαφορετικό ρυθμό. Έχει να κάνει περισσότερο με τη συχνότητα της καινούριας μάθησης. Όλα μπαίνουν σε μια διαδικασία «ρουτίνας», η οποία δεν απαρτίζεται τόσο από νέες εμπειρίες. Για αυτό το λόγο, καταλαβαίνουμε πως ο χρόνος περνά γρήγορα. Είναι σαν να μας λέει το σώμα μας «δεν έχεις κάτι καινούριο να δεις».

Άλλωστε αποκτάμε και άλλες συνήθειες. Από εκεί που θα ήμασταν όλη μέρα με τους φίλους και την οικογένειά μας, τώρα βρισκόμαστε όλη σχεδόν τη μέρα στη δουλειά και γενικά στο τρέξιμο. Άλλοι ρυθμοί, άλλες ανάγκες, άλλες υποχρεώσεις. Όταν βρίσκεις κάτι να κάνεις όλη μέρα, ο χρόνος περνά σαν νερό. Και κάπως έτσι, περνά και η ζωή σαν νερό. Ο χρόνος περνά γρήγορα κι όταν περνάμε καλά. Δε μας απασχολεί. Ζούμε εκείνη τη στιγμή, χωρίς να μας νοιάζει τι γίνεται τριγύρω.

Το ότι μεγαλώνουμε είναι κάτι θετικό. Μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε σωστά και να κάνουμε τον εαυτό μας καλύτερο και πιο «σοφό». Ας σκεφτούμε πως άλλοι δεν έχουν τέτοια δυνατότητα. Άρα, είμαστε τυχεροί. Μπορεί να πιστεύουμε πως ο χρόνος τρέχει, αλλά μας δίνει τη δυνατότητα να μεγαλώσουμε, να ωριμάσουμε και να αποκτήσουμε αναμνήσεις και εμπειρίες.

Χάρη τους επιστήμονες, όμως, μπορούμε να βρούμε μια λύση σε αυτό το φαινόμενο. Μπορεί να αισθανθούμε πως δεν αλλάζει και πολύ, αλλά μια προσπάθεια, μπορούμε να την κάνουμε. Η λύση είναι να μην κουραζόμαστε ποτέ, μα ποτέ, να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα. Συνέχεια να εξερευνούμε και να έχουμε τη θέληση ενός μικρού παιδιού. Να μην απορρίπτουμε νέες περιπέτειες, που μόνο θετικά έχουν να μας δώσουν. Το «βαριέμαι» ή το «κουράστηκα», να μην έχουν χώρους στο λεξιλόγιό μας. Κάθε μέρα έχει να δώσει κάτι καινούριο. Δεν πρέπει να το ανακαλύψουμε;