Η φιλία είναι ένας πολύ ισχυρός ανθρώπινος δεσμός και μερικές φορές ξεπερνάει ακόμα και την οικογένεια. Τα φιλαράκια είναι οι άνθρωποι που επιλέγουμε εμείς να έχουμε δίπλα μας. Εκείνοι που στηρίζουμε και μας στηρίζουν, που τους προσέχουμε και μας προσέχουν. Πέρα από αυτά όμως, το σημαντικό για εμάς είναι ότι οι φίλοι μας μας αποδέχονται όπως είμαστε. Περνάμε μαζί τους ευχάριστες στιγμές, ενίοτε συγκινητικές, και άλλοτε ζόρια και δυσκολίες.
Όμως πολλές σχέσεις, ενώ μοιάζουν φιλικές, δεν είναι και τόσο υγιείς. Έχουν στοιχεία εξάρτησης, προσκόλλησης ή δημιουργούνται με κύριο γνώμονα ότι κάποιος δεν έχει άλλη επιλογή και έχει ανάγκη από συντροφιά. Αυτές οι σχέσεις βαφτίζονται «φιλίες» -κι ας μην είναι σαν τις άλλες, τις ατόφιες- μόνο και μόνο γιατί δε γνωρίζουμε πώς αλλιώς να τις πούμε ή γιατί πολύ απλά δε θέλουμε να παραδεχτούμε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο για γκομενικά. Συνήθως τα άτομα με τα οποία συζητάμε για το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει είναι οι πιο κοντινοί μας φίλοι. Θα τους μιλήσουμε με θέρμη, θα ανοιχτούμε και θα μοιραστούμε μαζί τους το πώς νιώθουμε, θα φροντίσουμε να μάθουμε τη γνώμη τους και να τη λάβουμε υπόψιν μας, να τους γνωρίσουμε το υποψήφιο ταίρι μας για να διαμορφώσουν καλύτερη άποψη και να μπορούν να μας βοηθήσουν στις αποφάσεις μας.
Όταν όμως μπαίνουν στη μέση τα ερωτικά, εκεί πολλές φορές φαίνεται τι πραγματικά θέλει ένας φίλος από εμάς. Αν θα βρει χρόνο να μας δει ακόμα κι όταν έχει την επιλογή να βγει με το νέο πρόσωπο, αν οι κλήσεις θα λιγοστέψουν ή θα παραμείνουμε σταθερά στην καθημερινότητά του -έστω και τηλεφωνικά. Υπάρχουν άνθρωποι που μας θέλουν κυρίως για να ‘χουν κάποιον να τους συμβουλεύει και να λένε τον πόνο τους, κάποιον για να εκφράζουν τα παράπονα που έχουν απ’ τη σχέση τους, και επικοινωνούν μαζί μας γιατί ξέρουν ότι σε μας μπορούν να γκρινιάξουν, ενώ την ίδια στιγμή δε δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον προς το πρόσωπό μας και προς τον δικό μας συναισθηματικό κόσμο.
Κι εδώ προκύπτουν πολλές απορίες. Πώς μια φιλία μπορεί να οδηγηθεί σε σχέση εκμετάλλευσης; Αλλά -αν το καλοσκεφτούμε- μήπως πρόκειται για έναν δεσμό που εξαρχής εξυπηρετούσε κάποιο σκοπό; Γιατί -εδώ που τα λέμε- πολλές φορές οι ενδείξεις είναι μπροστά στα μάτια μας και εμείς επιλέγουμε να μην τις βλέπουμε ή να τις προσπερνάμε. Σίγουρα δεν μπορεί σε κάθε φάση της ζωής σου να είσαι το ίδιο κοντά με τους φίλους σου. Θα υπάρξουν βδομάδες που θα χαθείς, περίοδοι που η δουλειά θα σε ζορίζει και οι υποχρεώσεις θα τρέχουν και άλλες που δε θα είσαι στα καλά σου και δε θες να δεις άνθρωπο.
Όλες οι φιλίες περνάνε μια κρίση κάποια στιγμή, αλλά οι πραγματικές φιλίες καταφέρνουν να βγουν απ’ την κρίση αυτή πιο δυνατές. Όταν όμως ένας φίλος μάς θέλει μόνο για να μπορεί να ικανοποιεί δικές του ανάγκες, για να έχει κάποιον να τον ακούει και να τον υποστηρίζει, τότε κάτι δεν πάει καλά. Από κάποια στιγμή και μετά το πράγμα ξεκαθαρίζει. Κάποιες σχέσεις που βάφτισες φιλίες ήταν απλώς κοινωνικές επαφές με ανθρώπους που κάποτε ήρθατε πιο κοντά γιατί μπορεί να σας συνέδεαν κοινές καταστάσεις. Ή κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι απλώς η παρέα που θέλουμε για να περνάμε την ώρα μας και για να παίρνουμε εκείνα που μας λείπουν, χωρίς να έχουμε σκοπό να επενδύσουμε πολλά παραπάνω.
Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα και να μην εκμεταλλευόμαστε τα συναισθήματα των άλλων, ώστε στο τέλος να μη νιώθει άσχημα κανείς. Είναι που είναι τα ερωτικά μας μπερδεμένα, καλό θα ήταν να μην μπλέκουμε και άλλους τομείς στο κουβάρι. Πρέπει να υπάρχουν όρια. Πάντα θα αποζητάμε την προσοχή κάποιου. Είμαστε έτσι από τη φύση μας. Δεν είναι κάτι που κάνει μόνο ο γείτονας ή μόνο εμείς. Αλλά το θέμα είναι να μην παίζουμε παιχνίδια μόνο και μόνο για να συμπληρώσουμε ένα κενό, επειδή κάποιος άλλος δε μας αντέχει ή επειδή η οικογένεια μπορεί να μη στηρίζει τις αποφάσεις μας. Έχουμε ανάγκη δίπλα μας ανθρώπους που να μας στηρίζουν, μιας και δεν μπορούμε να τα πετύχουμε όλα μόνοι. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς.
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
