Η σχέση που έχει πελάτης με υπάλληλο δίνει ακραίες ευκαιρίες για φλερτ

Όταν πάμε να πάρουμε τον καφέ μας, απ’ ένα άγνωστο μικρό μαγαζάκι, ή όταν πηγαίνουμε στο περίπτερο στις τρεις το χάραμα για ν΄αγοράσουμε σοκολάτα, κάνουμε γνωριμίες -ή τουλάχιστον έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε. Ορισμένες φορές ωστόσο, αυτό είναι κάτι που δε συνειδητοποιούμε και πιστεύουμε πως η συνάντηση αυτή δεν πιάνεται καν για κοινωνικοποίηση, επειδή κατά τη διάρκειά της ανταλλάξαμε λίγες μόνο κουβέντες. Το θέμα όμως είναι πως αυτές οι λίγες κουβέντες αν διαλεχτούν με προσοχή, είναι αρκετές για να φλερτάρουμε, να κλείσουμε ένα ραντεβού, να μάθουμε instagram και γενικότερα να ξεκινήσουμε παιχνίδι.

Στους τομείς που ασχολούνται λοιπόν με την εξυπηρέτηση πελατών, ενώ μια μέρα μπορεί να είναι τόσο πολυάσχολη, που στο τέλος της να κλείσουμε το τηλέφωνο και να κάτσουμε κουκουλωμένοι στον καναπέ, μπορεί επίσης να είναι τόσο «γεμάτη» όταν οι πελάτες έρχονται με το χαμόγελο στα χείλη, που να έχουμε όρεξη και για φλερτ και για κοινωνικοποίηση και για έρωτες. Γιατί πάντα υπάρχει η περίπτωση η απλή εξυπηρέτηση να περάσει τα όριά της και να πάει σε κάτι πιο οικείο. Το είδους του οικείου που πάντα ξεκινάει με μια καλημέρα και μερικές όμορφες ερωτήσεις που δείχνουν ενδιαφέρον «Τι κάνεις;», «Πώς είσαι;».

Γιατί ο έρωτας μπαίνει από εκεί που δεν το περιμένεις και τα συχνά «καλημέρα και καλή δουλειά», μπορούν να καταλήξουν σε «θέλω να σε δω. Η σχέση πελάτης-υπάλληλος γενικά πυροδοτεί πολλές ευκαιρίες για φλερτ καθώς οι ερωτήσεις που γίνονται ούτως ή άλλως -ειδικά όταν η τριβή είναι καθημερινή-, δείχνουν από μόνες τους ένα ενδιαφέρον -έστω ανθρώπινο. Ένα παραπάνω χαμόγελο λοιπόν, ένα ντροπαλό ή διεκδικητικό βλέμμα, είναι πολλές φορές αρκετά  για να αντιληφθεί το άλλο άτομο ότι παίζει κάτι παραπάνω.

Και σχεδόν πάντα όταν γεννιέται η οικειότητα και το ενδιαφέρον σε τέτοιες περιπτώσεις ξεκινά και μια πολιορκία, ένα διαρκές φλερτ. Αρχίζει η περίοδος που μαθαίνεις λεπτομέρειες για τον άλλον, έρχεστε πιο κοντά, μοιράζεστε όσα συνέβησαν μέσα στην ημέρα σας. Το χιούμορ αρχίζει και κάνει την εμφάνισή του, ο πάγος της αμηχανίας σπάει και σιγά-σιγά η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη. Τα καλημέρα γίνονται ακόμα πιο συχνά και το «για σένα έρχομαι» δίνει μια άλλη νότα στην ημέρα σου. Ψάχνετε κενό στο πρόγραμμά σας για να δείτε πότε θα πιείτε επιτέλους έναν καφέ μαζί και η επικοινωνία σας πλέον δεν περιορίζεται μόνο στο μαγαζί αλλά και στα social. Καρδούλες, reactions, μηνύματα κάθε λίγο και λιγάκι κι όλα τα καλά που κάνουν το δοντάκι μας να πονάει ακόμα περισσότερο.

Και ας μη γελιόμαστε, έχει και μια ιδιαίτερη ομορφιά όλο αυτό και βγάζει έναν ρομαντισμό από vintage ταινίες. Μας εξιτάρει, διότι νιώθουμε ένα κομματάκι παραπάνω την προσπάθεια που κάνει το άλλο άτομο καθώς αν μη τι άλλο είναι στη δουλειά -αλλά βρίσκει χρόνο ν’ απαντήσει στο φλερτ μας, να μας κάνει καρδούλα στον καπουτσίνο, να γράψει καλημέρα πάνω στο ποτήρι και να μας χαιρετήσει γλυκά. Κι αυτή η ανταλλαγή συναισθημάτων ακόμα κι αν εκείνες οι ώρες είναι δύσκολες, δεν είναι μόνο ρομαντική αλλά κι ένα σημάδι πως όλα πάνε καλά, πως το πράγμα προχωράει και μάλιστα μ’ έναν όμορφο ρυθμό.

Ο άμεσος κύκλος μας και το επαγγελματικό μας περιβάλλον, είναι οι πρώτοι τομείς της ζωή μας που πυροδοτούν φιλίες ή σχέσεις. Άλλωστε η δουλειά είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και περνάμε εκεί, όσες ώρες δεν έχουμε περάσει ούτε με τον εαυτό μας. Τα συγκεκριμένα «παραμύθια» λοιπόν είναι δύσκολο να τα αποφύγουμε -ειδικά όταν συνοδεύονται από ζεστό καφέ, τσάι, μια σοκολάτα τα χαράματα ή μια όμορφη «εξυπηρέτηση γενικότερα».