Η μοναξιά πηγάζει από μέσα και δε γιατρεύεται με φθηνά αισθήματα

Κάποια στιγμή της ζωής μας, όλοι έχουμε περάσει τη φάση της μοναξιάς. Χωρίς ταίρι, καμιά φορά και χωρίς φίλους. Γενικά, είναι η περίοδος που αντιμετωπίζουμε τις σκέψεις μας που σχετίζονται με το μέλλον με μια κάποιου είδους απαισιοδοξία. Οι απαντήσεις δε βρίσκονται εύκολα κι αυτό μας αγχώνει κι εντείνει τη μοναξιά.

Η αλήθεια είναι πως η τακτική του «φοβάμαι να μείνω σκέτος/ -η», φέρνει επικίνδυνα αποτελέσματα. Αρχικά, δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμα τον χωρισμό. Ποτέ κανείς δεν πέρασε έναν χωρισμό σε μια μέρα. Κι αυτό φαίνεται στη συνέχεια, όχι απαραίτητα στην αρχή. Το να μην έχουμε ξεπεράσει το άλλο άτομο και να πάμε κατευθείαν σε νέο έρωτα, δεν κάνει καλό σε κανέναν. Μπορεί να θέλουμε να δοκιμάσουμε αυτό το «ο έρωτας με έρωτα περνάει», αλλά να πούμε και του στραβού το δίκιο, δε δουλεύει. Έχουμε πολλές απώλειες μετά κι από πολλά μέτωπα, οπότε το να πάμε να μπλέξουμε με άλλους για να μη μείνουμε μόνοι, δεν το λες και σοφή επιλογή.

Η μοναξιά, ναι, είναι για δυνατούς παίκτες κι ήρθε η ώρα να γίνουμε κι εμείς τέτοιοι. Αν θέλουμε να βρούμε λύση στα θέματά μας, αυτή σίγουρα δε βρίσκεται σε νέες ανούσιες σχέσεις που θα τους φορτώσουμε και τα ψυχολογικά μας από πάνω. Κάθε αρχή και δύσκολη, άλλωστε, μετά από έναν χωρισμό κι όχι μόνο.

Καλό είναι να αρχίζουμε να βγαίνουμε με φίλους, συγγενείς, μόνοι μας, αρκεί να βγούμε από το σπίτι και να δούμε κόσμο. Όχι, βέβαια μόνο να δούμε, αλλά και να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να πιούμε, να φάμε βρε αδερφέ. Δεν πρέπει να περιοριστούμε σε τέσσερις τοίχους, αναζητώντας κάποιον να είναι μαζί μας. Καιρός να ξεκινήσουμε κι εκείνη τη δραστηριότητα που είχαμε αφήσει στη μέση ή τα πράγματα που θέλαμε να κάνουμε καιρό κι όλο τα αφήναμε στην άκρη για κάποιο λόγο. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι άλλο θέλουμε, εκτός από το να πάμε παρακάτω με άλλο άτομο, πριν ακόμα να είμαστε σίγουροι.

Μπορεί η μοναξιά να είναι δύσκολη κι αρκετά απαιτητική, αλλά δίνει και τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλυτερα τον εαυτό μας. Κάπως έτσι μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, κι αυτό δεν είναι πράγμα εύκολο. Γιατί μέσα σε μια σχέση ή στα πέρα- δώθε, δεν γνωρίζουμε τι μας αντιπροσωπεύει. Ή καμιά φορά γνωρίζουμε, αλλά για κάποιον λόγο δε θέλουμε να δούμε τα πράγματα όπως έχουν.

Η γενική αντίληψη που πρέπει να αρχίσουμε να παραδεχόμαστε είναι πως δεν είναι άσχημη η μοναξιά. Απλά πρέπει να μάθουμε να τη διαχειριζόμαστε σε τέτοιο βαθμό που δε θα μας κάνει μεγαλύτερο κακό. Διότι, όλοι νιώθουμε μοναξιά, ακόμα κι αν βρισκόμαστε με κόσμο, ακόμα κι αν είμαστε με το ταίρι μας. Η μοναξιά πηγάζει από μέσα και δε γιατρεύεται με δήθεν έρωτες και φθηνά αισθήματα.