Κρυφός έρωτας δε σημαίνει και δυνατός έρωτας

Σχέσεις που περνάνε καθημερινά από σκοτεινά στενά, από ανάκατα σεντόνια, από βαθιάς επιθυμίας επίπεδα, είναι αυτά που μάς δένουν. Κρυφά γίνονται όλα. Επειδή δεν μπορούν να γίνουν αλλιώς; Επειδή φοβόμαστε πως το «κακό μάτι» θα πέσει πάνω μας και δε θα φύγει με τίποτα; Τα κρυφά που σκεφτόμαστε πως εξάπτουν τη φαντασία και τις αισθήσεις μας, την ανατριχίλα στο κορμί μας καθώς έρχονται στο μυαλό απροειδοποίητα, όταν ακούμε ένα τραγούδι που είχαμε ξεχάσει και φέρνει παλιούς έρωτες στη σκέψη, όλα αυτά, είναι όντως αλήθεια;

Όντως τα κρυφά είναι πιο δυνατά ή απλώς εμείς τα κάνουμε να φαίνονται έτσι, γιατί δε μας αφήνουν οι συνθήκες να τα χαρούμε όπως θα θέλαμε; Θέλουμε να ζήσουμε κάτι παθιασμένο, κάτι μοναδικό, κάτι αληθινό. Έτσι, πέφτουμε πολλές φορές στην παγίδα του κρυφού. Του παράνομου ή του φόβου που μάς δημιουργούν τα επίμονα βλέμματα γύρω μας. Η αρνητική ενέργεια τα φταίει όλα, μάς επηρεάζει. Το παρομοιάζουμε σαν «μάτι», σαν ζήλια κι άλλα τέτοια από την εποχή των γιαγιάδων μας. Γι’ αυτό επιθυμούμε να κρατήσουμε τον έρωτά μας κρυφό. Άλλες πάλι φορές, ο έρωτας είναι απαγορευμένος. Απόσταση, φιλίες, οικογένεια, μπαίνουν μπροστά και δεν αφήνουν τον άνθρωπο να ερωτευτεί με πάθος που θα τόν ανεβάσει ψηλά και θ’ αγγίξει το θεϊκό στοιχείο. Οι απόψεις πολλές γύρω από τη θεωρία ή το μύθο του κρυφού.

Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το κρυφό δίνει μια νότα πιο έντονου πάθους στην όλη κατάσταση. Ανεβάζει την αδρεναλίνη και το μυαλό τρελαίνεται που δεν μπορεί να έχει αυτό που τόσο ποθεί ή που δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα σε δημόσιο χώρο, επειδή κάποιοι θα σχολιάσουν. Το παιχνίδι εκεί είναι καθαρά για δύο. Δεν υπάρχουν άλλοι να ενοχλούν το μεταξύ τους. Ο έρωτας μοιράζεται ισότιμα και γνωρίζουν και οι δύο πως δεν ευθύνεται άλλος για την επιτυχία ή την αποτυχία των δύο. Άλλωστε όλοι έχουμε πει μια φορά πως όσοι λιγότεροι το ξέρουν, τόσο το καλύτερο. Όταν κάτι το γνωρίζουν πολλοί, χάνεται η ουσία. Το έχουν πιάσει πολλοί, το έχουν κοιτάξει άλλοι τόσοι. Παύει να είναι ξεχωριστό;

Άλλοι πάλι λένε πως όλο αυτό είναι ένα παραμύθι, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν κάποια κατάσταση. Μετά από λίγο καιρό, το κρυφτό που παίζουν μεταξύ τους, καταντά κουραστικό. Χάνεται το ενδιαφέρον κι ακολουθεί η φράση: «έτσι θα πηγαίνει όλη την ώρα;». Είναι μια λογική απορία που προκύπτει. Όταν πάντα κοιτάς τριγύρω και δεν μπορείς να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι, για τον οποιονδήποτε λόγο, νιώθεις φυλακισμένος. Θέλεις να σπάσεις τους δεσμούς που σε κρατούν μακριά, προτιμώντας να πας ένα βήμα πιο κοντά στον πόθο σου. Έτσι, τα περισσότερα κρυφά και παράνομα σκοτώνονται.«Από το ίδιο μας το πάθος χάσαμε» που λέμε.

Χάνονται στο βωμό της σκιάς που τούς περιβάλει εκείνοι οι ίδιοι που τήν επιθυμούν. Θέλοντας να προστατεύσουν αυτό που έχουν, κουράζονται και χωρίζουν τους δρόμους τους. Πιστεύουν πως δεν έχουν μέλλον. Άλλοι πάλι παίρνουν την απόφαση να προχωρήσουν μαζί, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες.

Τελικά το κρυφό μήπως είναι η αφορμή για να κρατάμε κάτι κοντά μας ή μήπως άλλοθι για να πάρουμε μια απόσταση που δε θέλαμε να παραδεχτούμε ότι χρειαζόμαστε για καιρό; Περίπλοκες οι σχέσεις. Ή μήπως εμείς τίς κάνουμε έτσι για να έχουμε άλλοθι; Ναι μεν το να κρατάς τον έρωτά σου μακριά από τα φώτα του κόσμου, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια για εσάς, αλλά όντως βοηθά στο να μείνει η σπίθα αναμμένη; Πολλά τα ερωτήματα που ο καθένας μας απαντά με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχει ακόμα μια περίπτωση. Το «εξαρτάται». Από τι εξαρτάται; Από τα αισθήματα, τη θέληση, την ποιότητα.

Μπορεί να πει κάποιος πως όλα αυτά είναι βλακείες. Όταν θέλεις κάποιον, τον θέλεις όπως κι αν είναι και δεν υπολογίζεις τίποτα στον έρωτα. Ναι, ισχύει. Ο πολύς υπολογισμός φέρνει αρνητικά αποτελέσματα. Δε σε αφήνει να κάνεις τρέλες, σού κόβει τον αυθορμητισμό και καίει το πάθος. Πάντα προσπαθούμε να βάλουμε καλούπι σε κάτι άυλο, για να μπορέσουμε να τό φέρουμε στα μέτρα μας. Γι’ αυτό μάς ενθουσιάζει τόσο όταν ο έρωτας λέει «ως εδώ».