Μέσα στην καθημερινότητά μας, στις ανθρώπινες σχέσεις που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας, υπάρχουν και οι φορές που δε θέλουμε απαραίτητα μια δέσμευση ή να είμαστε μόνοι. Κι έτσι γεννιέται ένα υπέροχο ερωτικό κομφούζιο κάτω από την ομπρέλα του όρου «σχεδόν σχέση».
Έχεις την προστασία απέναντι στη δέσμευση σε μια σχεδόν σχέση, αλλά παρ’ όλ’ αυτά κερδίζεις την ασφάλεια του να υπάρχει κάποιος στη ζωή σου, για εκείνες τις ώρες που δε θέλεις να είσαι μόνος. Μοιάζει να θέλεις να κοροϊδέψεις τα αισθήματά σου, κρατώντας τα σε μια μόνιμη πείνα. Έχουμε του δε που θεωρούν πως είναι χάσιμο χρόνου να περιπλανάσαι σε «κρεβάτια» χωρίς νόημα, πως πάντα υπάρχει κίνδυνος να δεθείς και να δημιουργηθούν απωθημένα, παρ’ όλο που υπάρχουν πράγματα που μπορείς να αποκομίσεις από αυτό. Κι είναι κι εκείνοι που πάνε όπου τους πάει το ρεύμα.
Όταν, όμως, κάποιος αναζητά τη σχεδόν σχέση κάποια πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα από την αρχή, ώστε να μην πάρει κανείς μήνυμα που δεν είχε κανένα περιθώριο να δοθεί. Οι προσεγγίσεις ισορροπούν πάνω σε πολύ λεπτές γραμμές. Είναι για γερούς παίχτες αυτές οι καταστάσεις. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί μέσα στη σχεδόν σχέση υπάρχει η περίπτωση να έρθετε αρκετά πιο κοντά, σε κρίσιμες καταστάσεις ή και σε κάποιες πιο ευαίσθητες (ας το πούμε έτσι) στιγμές. Κι εκεί βρίσκει χώρο το συναίσθημα και τρυπώνει και μένει αυτός που θέλησε τη σχεδόν σχέση να αναρωτιέται πώς δημιούργησε την εντύπωση πως θέλησε κάτι άλλο από αυτό που ξεκαθάρισε εξ αρχής.
Η αλήθεια είναι βαριά. Είναι πολύ δύσκολο να μη δημιουργήσεις προσδοκία στον άλλον, από τη στιγμή που μοιράζεστε κάποια πράγματα μαζί. Είναι οι αναμνήσεις, όποιες κι αν είναι. Η προσέγγιση στην αρχή που θέλοντας και μη εξελίσσεται κι αλλάζει. Όλα ξεκινούν από το φλερτ. Μου αρέσεις, σου αρέσω και πάει λέγοντας. Μετά φυσικά έρχεται η φράση «δεν είμαι για σχέση» κι ούτω καθ’ εξής. Με τα πολλά συμφωνείτε πως θα υπάρχει αυτή η δεδομένη κατάσταση μεταξύ σας. Όχι κάτι παραπάνω.
Τα μηνύματα που δίνουν και παίρνουν καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταξύ σας επαφής είναι πολλά. Οι σοβαρές συζητήσεις μεταξύ σας είναι ένα κόκκινο πανί, που δεν πρέπει να εμφανιστεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι παραπάνω (εκτός σπανίων περιπτώσεων) θεωρητικά. Η τρυφερότητα όμως δίνει άλλο μήνυμα από αυτό που επιτάσσει το σχεδόν. Ακόμη και η αγκαλιά, ή η επαφή με παραπάνω τρυφερότητα μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι. Το «θα σε δω αύριο;» ή το «σε σκεφτόμουν» φέρνουν τη διερώτηση για το τι θα γίνει αύριο αφήνοντας περιθώριο συνέχειας. Και τελικά πώς σταματά η προσδοκία;
Όταν νιώθει κάποιος πως δένεται και θέλει να διατηρήσει τη σχεδόν σχέση αυτούσια, ίσως προσπαθήσει να απομακρυνθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να μη δώσει λάθος μήνυμα ή να μη δεθεί περισσότερο συναισθηματικά από εκείνο που θα ήθελε. Αυτό έχει την τάση να οδηγεί τον απέναντι σε μια επιλογή. Ή μένει και υφίσταται αυτό το μπαίνω-βγαίνω, ή το τελειώνει. Σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε. Ναι, δεν είναι εύκολο ή για κάποιους άλλους είναι δεδομένο το «δεν», αλλά μη γελιόμαστε. Δεν είναι πάντα αυτονόητες κάτι τέτοιες λεπτές γραμμές.
Το τόσο- όσο είναι νόμος. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις, βέβαια, που μέσα από τα «τόσο-όσο» έχουν γεννηθεί οι μεγαλύτεροι έρωτες. Γεμάτοι φλόγα κι επιθυμίες, που άλλα άτομα δεν μπόρεσαν να δώσουν. Η ζωή μας δείχνει αρκετά συχνά πως όσο πιο πολύ πασχίζουμε να βάλουμε κανόνες, τόσο πιο έντονα θα θέλουμε μετά και να τους σπάσουμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
