Μες στη ζωή που έχουμε επιλέξει να κάνουμε ή να προσαρμοστούμε σε κάθε χρονική περίοδο της ζωής μας, δεν μπορούν να χωρέσουν όλοι, ο καθένας για δικούς του λόγους. Όμως εμείς θέλουμε να βάλουμε τους δικούς μας ανθρώπους σε προτεραιότητα, με κάθε τρόπο, γιατί τους δικούς μας ανθρώπους θέλουμε να τους έχουμε κοντά μας, ό,τι κι αν συμβαίνει, όσο δύσκολο κι αν είναι.
Κι οι αγαπημένοι μας, δεν το βάζουν κάτω, θέλουν κι εκείνοι να είναι κοντά μας, όποιο κι αν είναι το κόστος, αλλά μερικές φορές όπως είπαμε, δεν μπορούν να χωρέσουν στη ζωή μας, όσο κενό κι αν αφήσουμε για αυτούς.
Κι αυτό γιατί δεν κατανοούν τον τρόπο που εργαζόμαστε για τη δική μας ζωή, τις αποφάσεις μας, τα θέλω μας. Προσπαθούν να μας δώσουν άλλες οπτικές για όσα συμβαίνουν, υποθέτουν πάντα πως μπορεί να μην τα έχουμε σκεφτεί καλά, προσπαθούν να μας αλλάξουν γνώμη σ’ ένα ζήτημα, να μας πείσουν για κάτι άλλο. Μπορεί να είναι κι έτσι μερικές φορές, να έχουμε άδικο, να είμαστε έτοιμοι να φάμε τα μούτρα μας, αλλά το θέμα είναι πως μας αρέσει να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας.
Όταν όμως εκείνοι, δε βλέπουν τα αποτελέσματα που ήθελαν, συνεχίζουν με πιο εντατικούς ρυθμούς. Και συνήθως, όταν οι άνθρωποι λένε πολλές φορές σε κάποιον τα ίδια ακριβώς πράγματα για πολύ καιρό, στο τέλος εκείνος μπαίνει στο τριπάκι να τα πιστέψει.
Έτσι, καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα που δε θέλαμε απαραίτητα να κάνουμε ή περιορίζουμε τον εαυτό μας με τα όρια ενός άλλου ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο φτάνουμε σε σημείο να μην αναγνωρίζουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, να τον αισθανόμαστε ξένο. Σκεφτόμαστε το πόσο καταπιεσμένοι αισθανόμαστε, ότι τα πράγματα τελικά δεν πήγαν όπως τα θέλαμε, ότι κάναμε τις λάθος επιλογές κι όλα αυτά επειδή δεχτήκαμε την πίεση κάποιου.
Το τέλος όμως ποτέ δεν κρίνεται από τους στενούς μας ανθρώπους, αλλά από εμάς τους ίδιους. Ό,τι δε μας αρέσει άλλωστε μπορούμε να το αλλάξουμε. Μπορεί να χρειαστεί χρόνο, αλλά ο χρόνος είναι αυτός που θα μας αποζημιώσει. Ορισμένοι πάλι μένουν με το σκεπτικό πως επειδή δεν πήγαν καλά τα πράγματα πρέπει να εναποθέσουν τους λάθους χειρισμούς αλλού. Άλλοι εξηγούν στους ανθρώπους γύρω τους πως δεν τους αρέσει αυτή η συμπεριφορά και πηγαίνουν παρακάτω, διαγράφοντας όσα έγιναν νωρίτερα.
«Όλα μπορούν να αλλάξουν αρκεί να το θέλεις, πάντα υπάρχουν επιλογές, είσαι ο πρωταγωνιστής της ζωής σου» και άλλα τέτοια πολλά λένε όσοι στηρίζουν πως εμείς καθορίζουμε τη ζωή μας. Άλλοι, που δεν τα πιστεύουν αυτά νιώθουν πως όσοι βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής ζουν ένα δικό τους παραμύθι, που δεν είναι κάτι άλλο από μια ουτοπία. Δεν είναι έτσι.
Επειδή κάποιος έχει συμβιβαστεί με λιγότερα από εκείνα που αξίζει, δε σημαίνει πως είναι διατεθειμένοι να το κάνουν όλοι. Κάποιοι θέλουν να διεκδικήσουν όλα όσα τους λείπουν, ακόμα κι αν χρειαστεί να φάνε πρώτα τα μούτρα τους.
Ναι, υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν στην αλλαγή, στην ελπίδα, στο «ποτέ δεν είναι αργά», μα για να τα πετύχουν όλα αυτά χρειάζεται πίστη στον εαυτό τους. Χρειάζεται να αφήσουν πίσω όσα συνέβησαν, τα σχόλια, το πατρονάρισμα, τις κριτικές, ακόμα και τις συμβουλές που δόθηκαν από αγάπη κι απλά δε βοήθησαν. Μερικές φορές χρειάζεται να φάνε τα μούτρα τους ναι, να εμπιστευτούν άλλους γιατί η κρίση τους είναι θολωμένη, αλλά όσοι ελπίζουν, πάντα στο τέλος θα βγαίνουν κερδισμένοι.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
