Ο έρωτας έχει χίλια πρόσωπα, το θέμα είναι ποιο θα διαλέξεις να φορέσεις

Ο έρωτας έχει πολλές πτυχές. Είναι έντονο συναίσθημα. Ένα λάθος βήμα κι όλα καταστρέφονται. Χάνονται κι αδειάζουν. Μένουν άχρωμα κι άτονα. Ανούσια. Ο έρωτας μπορεί, με ένα του νεύμα, να πάει τον άνθρωπο στο φεγγάρι, να κάνει παρέα με τα άστρα ονειρευόμενος το πιο γλυκό του μέλλον. Με μια κλωτσιά, τον πάει αυτόματα στα τάρταρα με έλλειψη τύψεων, χωρίς επιστροφή. Να τον αφήσει να μαραζώσει και να χάσει τις ελπίδες του για κάτι καλύτερο. Είναι αλλόκοτος κι απρόβλεπτος.  Συχνά μπορεί να γίνει παθολογικός. Αλλά για να γίνουμε ξεκάθαροι, τι ορίζεται ως τέτοιος;

Στη σκοτεινή του πλευρά, ο έρωτας γίνεται αφορμή για μανία καταστροφής του ενός από τους δύο. Η ένταση της αγάπης που μπορεί να υπάρχει, αλλά και του μίσους που πιθανότατα ανταλλάσσεται με την αγάπη, παίζουν στο μυαλό και στην υγεία του παθόντα περίεργα παιχνίδια. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι η απόρριψη. Στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγούν σε ερωτική απογοήτευση, η οποία καταλήγει σε βαριάς μορφής κατάθλιψη ή ακόμα και ψύχωση με το άλλο μισό της σχέσης. Επικίνδυνο όταν δεν το προσέξουμε από τα πρώτα στάδια της εμφάνισής του. Πώς μπορούμε να ξεχωρίσουμε, όμως, την υγιή σχέση από τη μη υγιή;

Και στις δύο κατηγορίες υπάρχουν κάποια σταθερά χαρακτηριστικά που τις ξεχωρίζουν. Στην υγιή σχέση, το κάθε μέλος της, στηρίζεται στα πόδια του κι αναπτύσσεται ελεύθερα σε όλους τους τομείς, όπως επαγγελματικά και κοινωνικά. Το κάθε μέλος έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να σκέφτεται, να πιστεύει και να συμπεριφέρεται διαφορετικά, χωρίς κάποιας μορφής λογοκρισία ή ταπείνωση, λόγω διαφορετικής άποψης. Μέσα στη σχέση, φυσικά, δεν μπορεί να λείπει κι ο χρόνος. Ο καθένας έχει προσωπικό χρόνο για δραστηριότητες που προτιμά και για καινούριες εμπειρίες (μέσα σε λογικά πάντα πλαίσια) που τον εκφράζουν. Τέλος, έχει το δικαίωμα να είναι διαφορετικός κι ως άτομα από κοινού πια να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του ενός και του άλλου σε όλες του τις πτυχές.

Στην αντίθετη πλευρά έχουμε αρκετές διαφοροποιήσεις. Ο καθένας εκεί εξαρτάται από τον άλλον. Μπορούμε να πούμε πως είναι και σχέση προσκόλλησης που εμποδίζει την προσωπική ανάπτυξη του καθενός. Συνθλίβουν τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητές τους, για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στον τρόπο σκέψης κι επιθυμιών του άλλου. Συνήθως είναι πάντα, μα πάντα μαζί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιέζει και να περιορίζει ο ένας τον άλλον. Για το τέλος, αφήνουμε το πιο κλασικό στοιχείο. Ο ένας προσπαθεί να αλλάξει ώστε να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες και τις προσδοκίες του άλλου. Μερικές φορές παρουσιάζεται σαν ένας ψυχολογικός εκβιασμός χωρίς τέλος. Βέβαια, υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή.

Η τρίτη περίπτωση είναι κάπου στη μέση. Αυτό σημαίνει πως τίποτα δεν είναι απόλυτο. Υπάρχουν συμπεριφορές κι από τις δύο παραπάνω κατηγορίες. Τότε, θα μπορούσε κανείς να πει, πως έχουμε  μονομερείς καταστάσεις. Κατανέμονται στις καθημερινές, αναπόσπαστες δραστηριότητες που μας ενοχλούν και θέλουμε να αλλάξουμε ή αλλιώς να περιορίσουμε. Ωστόσο, δεν παύει να υπάρχει η άποψη των παραπάνω περιπτώσεων που μας αρέσουν, όταν γίνονται σε λογικά επίπεδα. Δειλιάζουμε να τα παραδεχτούμε. Είναι οι χαριτωμένες λεπτομέρειες του έρωτα, που τον κάνουν ξεχωριστό.

Το κάθε ζευγάρι,  ατομικά από τα μέλη του κι ως ομάδα, μπορεί να καταπολεμήσει τις παθογόνες συμπεριφορές. Πιο συχνά παρουσιάζεται το ενδεχόμενο να δεχτούν τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Τα περισσότερα ζευγάρια αρνούνται αυτή τη λύση, παρ’ όλο που μπορούν να τους βάλουν σε σειρά και να γίνουν πιο αποδοτικοί σε όλες τις κατηγορίες της καθημερινής τους ζωής και της ίδιας της σχέσης. Τα βιβλία αυτοβελτίωσης, επίσης κυριαρχούν ως απάντηση για την καλύτερη επικοινωνία μέσα στη σχέση με το ταίρι, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Συμπερασματικά, παρατηρούμε πολλά πρότυπα συμπεριφορών μέσα στον έρωτα. Ο έρωτας τρελαίνει και τρελαίνεται. Υποτάσσει και υποτάσσεται. Το θέμα είναι πώς θα τα δεχτούμε εμείς και πώς θα τα αξιοποιήσουμε. Οι επιλογές είναι αμέτρητες, λόγω των άπειρων χαρακτήρων που υπάρχουν στον πλανήτη. Το να ερωτευόμαστε είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχουμε γνωρίσει ως ανθρώπινο είδος. Γι’ αυτό και το φοβόμαστε. Επειδή είναι επικίνδυνο. Ατίθασο κι άξεστο. Γνωρίζοντας όμως εμάς κι έχοντας επίγνωση πού πάμε να μπλέξουμε, με όλες τις πιθανές εκδοχές, μπορούμε να βάλουμε φρένο σε κάθε άσχημη τροπή, επιλέγοντας να απολαύσουμε τον έρωτα αυτούσιο.