Όπου γης σίγουρα και πατρίς;

Στις μέρες μας, προσπαθώντας να βρούμε ένα χώρο εργασίας που να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τις γνώσεις μας, δηλώνουμε συμμετοχή σε πολυάριθμες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες, σε Ελλάδα και εξωτερικό, με σκοπό να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σ’ αυτό που λέμε όλοι μας επιβίωση.

Στην προσπάθεια αυτή, λοιπόν, πιθανότερο είναι να βρούμε ένα χώρο εργασίας της αρεσκείας μας, ιδίως οι νέοι, σε μέρη μακριά από το πατρικό μας, ακόμα κι από τη χώρα που έχουμε μεγαλώσει. Αυτή η αποφασιστικότητα έχει ως αποτέλεσμα ο τόπος που θα εγκατασταθούμε για να εργαστούμε να γίνεται και ο τόπος μόνιμης διαμονής μας. Όπως έλεγε και ο λατίνος ποιητής Πακούβιος: «Όπου γη και πατρίς».

Επιλέγοντας να ζήσουμε μακριά από το σπίτι μας, ανακαλύπτουμε τον κόσμο και η νέα μας πατρίδα γίνεται αφετηρία για τα όνειρά μας. Σεβόμενοι τις παραδόσεις και τον τρόπο ζωής επιτυγχάνουμε, είτε εύκολα, είτε δύσκολα, να γίνουμε κομμάτι της κοινωνίας και να εναρμονιστούμε με την καθημερινότητά τους. Ο φόβος για το άγνωστο μας συντροφεύει, ειδικά στην αρχή, η οποία είναι πάντα δύσκολη, ειδικότερα όταν πρόκειται για άλλη χώρα. Μακριά από όλους κι από όλα μαθαίνεις τον εαυτό σου και βασίζεσαι μόνο σε εσένα, χωρίς να περιμένεις τίποτα κι από κανέναν. Στη συνέχεια βέβαια, καθώς ο καιρός περνά κι όλα παίρνουν το δρόμο τους, αλλάζουν γύρω σου τα πρόσωπα, οι καταστάσεις και πλέον πορεύεσαι με όπλα τα οποία διαθέτεις, μέσω των εμπειριών.

Πιο συγκεκριμένα, όταν κάποιος αποφασίζει να φύγει για κάτι ξένο, πάντα θα υπάρχουν τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν από το στενό περιβάλλον, αλλά κι από τον κοινωνικό περίγυρο. Είναι δύσκολη απόφαση ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και τα όνειρα που είχες κάνει μέχρι τότε, για να πας σε κάτι άγνωστο και μακρινό. Αργά ή γρήγορα ο στενός σου περίγυρος θα το αποδεχτεί. Το δύσκολο και φαινομενικά ακατόρθωτο είναι να το αποδεχτεί η κοινωνία. Οι περισσότεροι λένε πως οι νέοι κι όσοι αποφασίζουν να φύγουν για ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό πρέπει να κάθονται στη χώρα τους και να προσπαθούν να φέρουν την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Άλλοι λένε πάλι πως, αν δεν μπορούν να βρουν ένα μέλλον στην πατρίδα τους, γιατί να μην πάνε σε κάτι καλύτερο κι ας φύγουν; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Και οι μεν και οι δε έχουν δίκιο.

Όντως, αν φύγουν όλοι για το εξωτερικό και δε μείνει κανείς ενεργός σε αυτή τη χώρα, δε θα μπορέσει να αναπτυχθεί σε κάποιους βασικούς της τομείς. Βέβαια, η άλλη πλευρά νικά κι αυτή με τους πόντους της. Τα πιο συχνά κριτήρια που επιθυμεί να βρει κάποιος για να μπορέσει να ανταπεξέλθει είναι τα χρήματα και οι συνθήκες εργασίας. Όταν δε βρίσκει ο κόσμος εργασία που να πληροί τις προϋποθέσεις που αντιπροσωπεύουν τα πτυχία ή τις δεξιότητες τις οποίες διαθέτει, τότε πώς μπορεί να επιβιώσει και να εξασφαλίσει για εκείνον και την οικογένειά του τα απαιτούμενα για το μέλλον; Ακόμα κι αν δεν έχει οικογένεια με την έννοια που την προαναφέραμε, μπορεί να αποκτήσει εφόδια για όλη του τη ζωή με γνώσεις και εμπειρίες.

Στη σημερινή εποχή όμως, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο καθένας μπορεί να βοηθήσει τη χώρα του από όπου κι αν είναι. Όλοι μας είμαστε χρήσιμοι. Είτε είναι στην Ελλάδα, είτε όχι, έχει τη δυνατότητα να πάει ένα βήμα παρακάτω. Οι ευκαιρίες να το αποδείξουμε πάντα θα παρουσιάζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αρκεί να μπορούμε να τις διακρίνουμε, να τις αρπάζουμε και να τις αξιοποιούμε με τον τρόπο που θεωρούμε εμείς καλύτερο. Το θέμα είναι, θέλουμε να το κάνουμε ο καθένας με τον τρόπο του ή οπωσδήποτε πρέπει να ακολουθούμε μοτίβα, τα οποία μπορεί και να μη δουλέψουν;