Για το τι γίνεται στο κρεβάτι μας συνήθως δε μιλάμε άνετα, καθώς το θεωρούμε θέμα πιο προσωπικό. Στιγμές, σκέψεις, όσα φανταζόμαστε, μένουν κατά κανόνα για εμάς. Ένας τομέας, για τον οποίο επίσης επιλέγουμε να μη μιλάμε ανοιχτά, είναι οι ταινίες πιο προκλητικού περιεχομένου. Αν πούμε, όμως, πως δεν έχουμε δει έστω μια φορά στη ζωή μας, έστω και από περιέργεια, μάλλον θα είναι ψέμα.
Οι ταινίες ή φωτογραφίες τέτοιου περιεχομένου απεικονίζουν σημεία του σώματος την ώρα της πράξης. Το γνωστό βιβλιαράκι έχει βιντεοσκοπηθεί και μας δείχνει πώς γίνεται κάτι που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε, τη στιγμή που δεν καταλαβαίναμε πώς το πόδι της γυναίκας μπορεί να φτάσει στο αφτί του άνδρα. Γενικά, κάθε τι που σκεφτόμαστε, μοιάζει εφικτό να γίνει πραγματικότητα -αν φυσικά το θέλουν κι οι δύο. Πολλές φορές, οι ταινίες αυτές μάς δίνουν ιδέες για το τι να κάνουμε με τους συντρόφους μας ή μας μαθαίνουν κάτι διαφορετικό, ανεβάζοντας έτσι τις επιδόσεις μας και τη φαντασία στις δικές μας στιγμές.
Μπορεί να έχουμε όφελος από αυτές τις ταινίες, καθένας με διαφορετικό τρόπο, αλλά η αλήθεια είναι πως ορισμένοι καταλήγουν σε σημείο εθισμού. Όταν παρακολουθούμε μια τέτοιου είδους ταινία, μπορούμε να επικεντρωθούμε στις εκφράσεις κάθε παρτενέρ στη διάρκεια της πράξης. Η εικόνα που βλέπουμε κάποιες φορές μάς δίνει την ψευδαίσθηση ότι κάνουμε και εμείς ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, και έτσι μπορεί να φτάσουμε πιο κοντά στην ολοκλήρωση.
Όταν, όμως, μόνη μας επαφή με τον έρωτα είναι να βλέπουμε μια ταινία, οι επιδόσεις μας κάπως επηρεάζονται σε live καταστάσεις και αρχίζουμε να χάνουμε τη φαντασία μας, διότι πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να περάσουμε καλά ή να λειτουργήσουμε χωρίς αυτή. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που συμβαίνει κάτι τέτοιο, ειδικότερα μετά από μακροχρόνια συχνή παρακολούθηση.
Όταν παρατηρήσουμε πως έχουμε συνηθίσει κάποιου είδους οπτικό υλικό για την απόλαυσή μας, μπορεί να μας πάρει λίγο καιρό να ξεσυνηθίσουμε. Αφήνοντας, λοιπόν, τις ταινίες στην άκρη, προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία μας. Μπορεί οι σκέψεις μας στην αρχή μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να τις αποβάλουμε να περιλαμβάνουν στιγμιότυπα απ’ τις ταινίες.
Πρέπει όμως να εστιάσουμε στον/στην παρτενέρ. Τι του αρέσει; Πώς του αρέσει; Τι φαντάζεται και τι φανταζόμαστε εμείς; Αν ξέρουμε πρώτα τι αρέσει σε εμάς, μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να ικανοποιήσουμε και τους δύο. Μετά από αυτό, θα καταφέρνουμε να περνάμε ακόμα καλύτερα και να το απολαμβάνουμε στο μέγιστο. Κι αν η ταινία μάς έχει δώσει ιδέες, μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε θετικά και να καταλάβουμε σύντομα πως τελικά δεν την έχουμε τόσο ανάγκη, ενώ μπορεί να λειτουργεί σαν υποκατάστατο.
Σημασία έχει να περνάμε καλά! Δε χρειάζεται να ζοριζόμαστε για να λέμε πως είχαμε μια καλή επίδοση. Αυτό που χρειάζεται στην ουσία είναι ηρεμία, ώστε να αφήσουμε ελεύθερο το σώμα μας να δημιουργήσει. Όταν ζοριζόμαστε έχουμε αντίθετα αποτελέσματα, με όχι και τόσο καλές επιδόσεις. Πρέπει να σταματήσουμε γενικά να έχουμε στο μυαλό μας πως πρέπει να είμαστε μάστερ στη συγκεκριμένη πράξη. Μάστερ γίνεται κάποιος όταν έχει φαντασία και αυτοσχεδιάζει, όχι όταν το σκέφτεται όλη την ώρα πως πρέπει να είναι τέλειο. Ας δοκιμάσουμε διαφορετικά πράγματα, χωρίς όμως να τρελαινόμαστε.
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
