Εσύ ξέρεις πώς θα είσαι σε δέκα χρόνια;

Από όταν ήμασταν μικροί σε ηλικία, φανταζόμασταν τι θέλαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Αλλάζαμε συχνά σκέψεις και αποφάσεις ανάλογα με τα γούστα και τις ορέξεις μας, χωρίς απαραίτητα να έχουμε κατασταλάξει κάπου. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που επέμειναν στην ίδια άποψη και τελικά την πραγματοποίησαν. Κάποιοι λένε πως είναι γεννημένοι γι’ αυτό που κάνουν. Δεν έχουν άδικο. Έμφυτα ταλέντα υπάρχουν πολλά αρκεί να τα αξιοποιήσουμε. Δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε τα πάντα.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και οι αναποφάσιστοι της ιστορίας, τελικά βρίσκουν κάτι να τους ικανοποιεί και φτιάχνουν τα δικά τους όνειρα. Η ενήλικη ζωή έχει φτάσει και ο καθένας έχει πάρει το δρόμο του. Ο καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες και κοιτάζει πώς θα μπορέσει να τις καλύψει σε βάθος χρόνου.

Όμως, όπως μεγαλώνουν οι ανάγκες μας, μεγαλώνουμε και εμείς. Σκεφτόμαστε το μέλλον και το τι μπορούμε ή θα θέλαμε να έχουμε καταφέρει μέχρι τότε. Σε συζητήσεις με φίλους και οικογένεια συχνά έρχεται στο επίκεντρο μια ερώτηση που μπορεί να μας κομπλάρει «Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;» Να μια καλή ερώτηση.

Ορισμένοι γνωρίζουν τι και πώς θα ήθελαν να είναι σε 10 χρόνια. Έχουν πραγματοποιήσει τους στόχους που έχουν βάλει ή ίσως προσπαθούν ακόμα να τους φτάσουν. Έχουν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια ή έχουν αυξήσει τον προσωπικό τους κύκλο. Υπάρχουν πάντα όμως και εκείνοι που δε γνωρίζουν τι να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση. Τι γίνεται εκεί;

Μερικές φορές αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Φταίει μήπως που δεν έχουμε βάλει αρκετούς πραγματοποιήσιμους στόχους; Μα, αν έχουμε πραγματοποιήσει όσα επιθυμούμε και είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε; Γιατί δεν έχουμε φανταστεί τον εαυτό μας να προχωρά σε νέους κύκλους και καινούρια ενδιαφέροντα; Όλα παίζουν το δικό τους ρόλο. Με την αβεβαιότητα που μπορεί να υπάρχει στην κάθε περίοδο της ζωής μας, δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς με σιγουριά. Δεν είναι απαραίτητο να δίνουμε την ταμπέλα του «δεν είμαι έτοιμος ακόμα». Οι επιλογές είναι πολλές και οι ανάγκες, καθώς μεγαλώνουμε, αυξάνονται. Η προτεραιότητες και ο προγραμματισμός βοηθάνε, αλλά ακόμη και αυτό δεν είναι απόλυτο. Όπως αλλάζει η εποχή, έτσι αλλάζουν και οι προτεραιότητές μας από τη μια μέρα στην άλλη.

Όλοι έχουν όνειρα για το μέλλον και φαντάζονται ότι αυτό θα είναι ιδανικό. Όλοι ονειρευόμαστε ένα ιδανικό μέλλον για μας. Πραγματοποίηση όλων των στόχων μας, κάλυψη των αναγκών μας και πάει λέγοντας. Δεν είναι κακό να προσπαθούμε, αντιθέτως. Η προσπάθεια είναι αυτή που μας μένει στο τέλος. Ο καθένας μας θα απαντήσει στην ερώτηση όποτε νιώθει έτοιμος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θέτει καινούρια όρια, επιθυμίες και στόχους. Ούτε ότι μένει στάσιμος και δεν έχει επιλογές.

Πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές μέσα στην όλη πραγματικότητα που προσπαθούμε να χτίσουμε. Να δούμε όντως τι μας χρειάζεται και τι μπορούμε να καταφέρουμε. Δεν είναι κακό να μην ξέρουμε. Ντρεπόμαστε που μας πιάνουν απροετοίμαστους, αυτό είναι όλο. Τότε όμως είναι μια καλή ευκαιρία να αναθεωρήσουμε και να πάμε παρακάτω βλέποντας πιο δομημένα το τι θέλουμε. Μετά την κάθε συζήτηση, όποια κι αν είναι αυτή, αποκτούμε δεύτερες σκέψεις για κάποια δεδομένα. Σκεφτόμαστε τις απόψεις των άλλων και μέσα από αυτές αναπτύσσουμε τις δικές μας. Με αυτόν τον τρόπο, δίνουμε τροφή στη σκέψη μας για να απαντήσουμε στη δύσκολη ερώτηση.