Πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε πάντα δίκιο;

Μέσα σε μια καθημερινότητα, γεμάτη πίεση, απογοήτευση, χαρά και ενθουσιασμό, ανταλλάσσουμε καθημερινά απόψεις με τους άλλους, για τα πιο μικρά και τα πιο μεγάλα. Όμως, αυτές οι απόψεις έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας όπως και οι άνθρωποι που τις αναπαράγουν. Διαφέρουν από άτομο σε άτομο και από περίπτωση σε περίπτωση, μα πάντα η απορία μας παραμένει ίδια: «Τι είναι σωστό και τι λάθος». Πολλοί λένε πως δεν μπορούμε να ορίσουμε τι είναι σωστό και τι λάθος, αν και αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε με βεβαιότητα πως είναι μύθος.

Σε μια συζήτηση ανάμεσα σε όλες τις άλλες, έρχεται η στιγμή της αντιπαράθεσης και της έκφρασης ιδεών που υπάρχουν πάνω στο θέμα. Εκεί ακριβώς είναι που μπαίνει θα ήταν αν είχαμε πάντα δίκιο. Γιατί εννοείται πως θέλουμε να έχουμε πάντα δίκιο, γιατί εξυψώνει το δικό μας προσωπικό εγωισμό και μας διαβεβαιώνει ότι οι δικές μας απόψεις είναι πιο ορθά δομημένες από όλες τις άλλες. Αλλά, ας οραματιστούμε τέλος πάντων έναν κόσμο μ’ αυτόν τον τρόπο.

Για αρχή, ο χαρακτήρας μας δε θα ήταν ο ίδιος. Ο εγωισμός μας θα ήταν στα ύψη, δε θα υπήρχαν υγιή όρια και φυσικά η άποψή μας θα ήταν η μοναδική και δε θα υπήρχε λόγος να αλληλεπιδρούμε με κάτι διαφορετικό. Τα λάθη, δε θα υπήρχαν, οπότε, δε θα μαθαίναμε ποτέ τίποτα. Το μυαλό μας κι οι απόψεις μας θα ήταν πάντα στάσιμες. Ακόμα και τα άτομα του προσωπικού μας κύκλου, θα ήταν τα ίδια. Δε θα υπήρχε η διαφορετικότητα κι η ποικιλομορφία.

Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται λίγο τραγικά ή και υπερβολικά, αλλά ας το σκεφτούμε καλύτερα. Από τις διαφορετικές απόψεις μαθαίνουμε πάρα πολλά. Βλέπουμε, θα λέγαμε, έναν άλλο κόσμο. Με τη βοήθεια αυτών, διατηρείται μια ισορροπία μες στον εσωτερικό και εξωτερικό μας κόσμο. Ορισμένες φορές, μέσ’ από τις διαφορετικές γνώμες, βλέπουμε πράγματα για τον εαυτό μας που φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε κι επομένως να αναγνωρίσουμε. Κάπως έτσι, ερχόμαστε μπρος των ευθυνών μας και με αυτό τον τρόπο, λαμβάνουμε δράση. Σε έναν κόσμο που θα είχαμε πάντα δίκιο, αυτό δε θα συνέβαινε.

Κι εφόσον ότι ισχύει για εμάς, ισχύει και για τους άλλους, ας φανταστούμε έναν κόσμο που κανείς δε θα είχε άδικο. Σαν σκέψη τρομάζει αρκετά γιατί καταλαβαίνουμε πως θα είχαμε φαγωθεί μεταξύ μας. Άρα, από το τελικό αποτέλεσμα παρατηρούμε πως η ισορροπία χρειάζεται. Μπορεί να μη μας αρέσει να απορρίπτουν την άποψή μας ή έστω αυτό που προσπαθούμε να εκφράσουμε, αλλά όταν έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε μια αντιπαράθεση, έχουμε και την ευκαιρία ν’ αναπτύξουμε νέες δυνατότητες.

Καλό είναι λοιπόν, πριν να αποκτήσουμε την άποψη πως έχουμε πάντα δίκιο, να αναλογιστούμε τι τελικά γνωρίζουμε και πόσο καλά. Οι επιλογές είναι πάρα πολλές που η τέντα του «έχω δίκιο» δεν τις πιάνει όλες. Ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός. Μετά από κάποια στιγμή κι ανυπόφορος. Όταν δεν υπάρχουν επιλογές, κάπως έτσι η στασιμότητα αρχίζει και γίνεται μονόδρομος. Δε μας συμφέρει, διότι απ’ τη φύση μας, δεν μπορούμε να είμαστε για πολύ καιρό στα ίδια δεδομένα. Ακόμα και κάποιος που λατρεύει τη ρουτίνα, δε θα μπορούσε να αντέξει. Η διαφορετικότητα είναι ένα δεδομένο που πρέπει να υπάρχει, ακόμη και όταν δεν την ακολουθούμε.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!