Εσείς που δηλώνετε «αντιρομαντικοί» δε βαριέστε λιγάκι τον εαυτό σας;

Μέσα στις σχέσεις μας, πάντα ζητάμε ορισμένα πράγματα, αρκετά συγκεκριμένα για να μπορέσει να επιβιώσει μία σχέση και να υπάρχει χώρος για να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Το φλερτ είναι κομμάτι της σχέσης, όπως και ο ρομαντισμός. Είναι κομμάτια της διεκδίκησης που, παρόλο που είμαστε σε σταθερή σχέση, δεν παύουν να είναι το «αλατοπίπερο» για να διατηρηθεί αυτός ο δεσμός. Όταν λείπουν, τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν πιο δύσκολα, διότι χάνεται το ενδιαφέρον. Όλα γίνονται πιο ξερά και πιο ωμά. Ίσως αυτό να επικρατεί στη σημερινή εποχή, αλλά πάντα υπάρχουν και αυτές οι φωτεινές εξαιρέσεις σχέσεων που επιβιώνουν στον χρόνο.

Ο ρομαντισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι των σχέσεων. Είναι εκείνο το συναίσθημα που δίνει μια γλυκιά νότα στην καθημερινότητα, όπως και στην ερωτική σχέση. Μπορεί να υπάρξουν και οι περιπτώσεις που μπλέκει ένας ρομαντικός χαρακτήρας, με κάποιον που θεωρεί το ρομαντισμό περιττό, μια φούσκα. Όμως, κάπως γίνεται και η συζήτηση θα καταλήξει εκεί, διότι ο ρομαντισμός δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι η ουσία του έρωτα. Είναι η έκφραση των συναισθημάτων με πολλούς τρόπους. Ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα σε μια σχέση, μπορούμε να θεωρούμε πως κρύβουν έναν ρομαντισμό, χωρίς αυτό να μας φοβίζει.

Οι σχέσεις στις περιπτώσεις που λείπει το ρομάτζο, δεν είναι εύκολες. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι λίγο άχρωμες, χωρίς πολλά – πολλά. Ακόμα και ένα τηλεφώνημα ή ένα μήνυμα μπορεί να εκληφθεί ως ενόχληση και όχι ως ενδιαφέρον για το πώς πάει η μέρα της σχέσης μας. Αν είσαι ρομαντικός τύπος, μετά από κάποια στιγμή μπορεί να φαντάζει ψυχρή η συμπεριφορά αυτή, ή ως έλλειψη ενδιαφέροντος. Γίνεται, όταν έχεις συναντήσει τον έρωτά σου ή έστω το άτομο που σου αρέσει αρκετά, να μη γίνεις και εσύ λίγο ρομαντικός; Κάπου θα πιαστείς και εσύ στον έρωτα και θα βγει αυτό το ενδιαφέρον και η τρυφερότητα. Γιατί μέσα μας, όλοι είμαστε λίγο ρομαντικοί. Απλός χρειαζόμαστε τα κατάλληλα ερεθίσματα για να βγει όλο αυτό προς τα έξω.

Τώρα όμως, πάμε στην αντιμετώπιση. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε έναν άνθρωπο που δεν είναι ρομαντικός ή αυτοαποκαλείται αντιρομαντικός; Όσοι θέλετε, γελάστε ελεύθερα. Όταν γνωρίζουμε έναν τέτοιο άνθρωπο, η γνωριμία πρέπει να ξεκινά όπως και σε κάθε άτομο χωρίς να πτοούμαστε. Όλα είναι θέμα κατανόησης, οπότε πρώτος στόχος είναι να γνωρίσουμε το συνομιλητή μας. Μέσω της συζήτησης και του διαλόγου, μπορούμε να καταλάβουμε πολλά πράγματα. Ενδεχομένως, ένας «αντιρομαντικός» τύπος ανθρώπου, να έχει πληγωθεί αρκετά στο παρελθόν ή κάτι να μην κύλησε ρόδινα.  Οπότε επιλέγουν αυτό τον ρεαλισμό, χωρίς τις πολλές φαμφάρες, ίσως ως άμυνα. Βέβαια, ο μαγικός διάλογος μας επιτρέπει ακριβώς αυτό, να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας και γιατί όχι, να αποτελέσουμε κι έμπνευση.

Ποιος ξέρει; Ίσως οι απόψεις μας να μη διαφέρουν τόσο τελικά και αυτό που πιστεύουμε να είναι το ίδιο αλλά με διαφορετική προσέγγιση. Αν είσαι τύπος εκδηλωτικός και επιμένεις να κάνεις σχέση με έναν αντιρομαντικό, τότε θυμήσου να δίνεις ευκαιρίες σε κάθε προσπάθεια. Με τους ανθρώπους δε χρειάζεται να έχουμε προσδοκίες. Ας αφήσουμε ο καθένας να εκδηλώνεται αυθεντικά μέσα από το συναίσθημα που γεννιέται. Και ίσως το αποτέλεσμα να μας εκπλήξει ευχάριστα. Όταν όμως, πάμε με την τακτική πως «μπορώ να αλλάξω το συγκεκριμένο άτομο», δε θα πετύχουμε τίποτα. Διότι οι περισσότεροι, με αυτό το τροπάρι ξεκινάμε. Να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο και καταλήγουμε να μετράμε κομμάτια. Δίκιο έχουμε, αλλά όχι στη δική μας ιστορία. Δίκιο έχουμε για το πώς επιλέγουμε να ζούμε τη ζωή μας. Το ταίρι θα επιβεβαιώσει τη δική του θεωρία στην επόμενη σχέση, όσο αυτό κι αν μας πληγώνει. Μπορεί κανείς να το πει και αναθεώρηση. Άδικο για μας, αλλά οι σχέσεις αυτά έχουν και πρέπει να το παραδεχτούμε.

Συνοψίζοντας τις ιδέες περί ρομαντισμού, πιστεύω πως υπάρχει μέσα μας. Ως κάτι έμφυτο και φυσικό. Από παλιά μέχρι και τώρα υπάρχει ρομαντισμός. Αλλά εξαρτάται σε ποιο άτομο θέλουμε να δείξουμε αυτή την πλευρά μας. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Πλέον φιλάμε καλά τα συναισθήματά μας, μέχρι να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού. Κι αν τα αποκαλύψουμε εκεί, πάλι παίζεται. Δε θέλουμε να πληγωθούμε άλλο. Γι’ αυτό όλοι μας δείχνουμε πως είμαστε αρκετά αντιρομαντικοί σε όσους έχουμε απέναντί μας. Ίσως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να βγάζουμε έναν ρομαντισμό προς τα έξω, μπας και επανέλθουν οι ισορροπίες. Γιατί αναίσθητοι, μπορούμε να γίνουμε όλοι.