Τα βιαστικά συμπεράσματα είναι για τις αδύναμες καρδιές

Στην κοινωνία μας σήμερα όλα πηγαίνουν με ταχείς ρυθμούς. Ακόμα και η σκέψη κάποιες φορές, επιλέγει να προχωρήσει λίγο πιο γρήγορα, για να προλάβει καταστάσεις και να μη χάσει τον χρόνο της άδικα. Κι έτσι, πλέον, ξεχνάμε και ξεχνιόμαστε με μια ανάσα. Πλέον κοιτάμε κάποιον στο μπαρ και τον ψάχνουμε στα social, μην τυχόν και βγούμε από τη ζώνη που μας έχουν περικλύσει κι αν δε μας απαντήσει, περνάμε στο delete και τον επόμενο. Μην τυχόν και ξοδέψουμε λίγη παραπάνω ενέργεια, λίγη παραπάνω φαιά ουσία.

Και δεν είναι μόνο ότι φοβόμαστε πως δε θα αρέσουμε στον άλλον, είναι ότι πλέον και να θέλουμε να πούμε κάτι καλό ή να έχουμε πρόθεση να ξεκινήσει ένα φλερτ, δεν μπορούμε να αφιερώσουμε την υπομονή για να εξελιχθεί. Γιατί εκεί φτάσαμε. Κι ας πούμε πως περνάμε το τεστ, προχωράμε δηλαδή κανονικά στο να γνωρίσουμε τον άλλον. Κάποια στιγμή είναι πάρα πολύ πιθανό, όλο αυτό να σταματήσει απότομα, βίαια. Χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς κανέναν λόγο. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Τι κερδίζει όποιος το κάνει; Ησυχία. Χρόνο. Και το ίδιο ισχύει και για κάθε σχέση, φιλική, ερωτική, ακόμα κι επαγγελματική, που διακόπτεται βίαια για ένα βιαστικό συμπέρασμα.

Είναι ακριβώς σαν εκείνη την περίπτωση που, ενώ προχωρά κανονικά μια γνωριμία, κάποια στιγμή όλα σταματούν και μας αφήνουν στο «διαβάστηκε». Ή τα περίφημα red flags, που έχουν δολ@φονήσει άπειρες σχέσεις πριν καν πάρουν μια ανάσα. Όπως όλες εκείνες τις φορές που τρέξαμε να συμπεράνουμε πως το άτομο που έχουμε απέναντί μας «τρομάζει» και γι’ αυτό φεύγει. Λες κι είμαστε ο μπαμπούλας, ένα πράγμα. Μπαίνοντας στην ουσία ενός βιαστικού συμπεράσματος, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι τα προτιμά εκείνος που δε θέλει να επενδύσει, να κουραστεί και να το σκαλίσει λίγο για να αποφασίσει. Και γιατί να το κάνει αυτό;». Γιατί έτσι τον βολεύει. Γιατί είναι πιο ξεκούραστο και σίγουρα φυγόπονο.

Τα βιαστικά συμπεράσματα είναι για τις αδύναμες καρδιές. Στις μέρες μας, είναι πολύ πιο βολικό να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για κάποιον, ώστε να μην μπούμε στο χρόνο να επενδύσουμε παραπάνω. Γιατί δε θέλουμε να πληγωθούμε, να χάσουμε τον χρόνο μας, να δεθούμε, ακόμα και να ενδιαφερθούμε κι έπειτα να πούμε πως την πατήσαμε και πως δε μας βγήκε τελικά. Η αλήθεια είναι πως πια αναλαμβάνουμε όλο και λιγότερες ευθύνες σε ό,τι αφορά την κρίση μας. Αν μπορούσαμε να αφήσουμε τις αποφάσεις μας όλες σε κάποιον ινφλουένσερ, θα ήμασταν πανευτυχείς.

Είναι δείγμα δειλίας το βιαστικό συμπέρασμα; Ναι, ίσως και να είναι και σίγουρα περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα μας αν είναι μια τακτική που χρησιμοποιούμε με τους ανθρώπους. Ακόμα και την ευθύνη του βιαστικού συμπεράσματος δε θέλουμε να πάρουμε. Δε θέλουμε να δούμε πως κάναμε λάθος για ένα άτομο, μόνο και μόνο επειδή βαριόμασταν να ψαχτούμε. Άσε που αν παρατηρήσουμε ένα άτομο που έχει βγάλει ένα συμπέρασμα βιαστικά, θα δούμε πως σχεδόν πάντα χαρακτηρίζεται κι από απολυτότητα. Και κατά πάσα πιθανότητα, θα παραμείνει ξεκοκέφαλος, αναμασώντας έναν μύθο που δε θα εξακριβωθεί και ποτέ.

Μην είσαι τέτοιο φρούτο λοιπόν. Θέλει ειλικρίνεια και θάρρος να γνωρίζεις γιατί θέλεις να ασχοληθείς ή γιατί θέλεις να ξεκόψεις με κάποιον. Θέλει κότσια να περιμένεις για να μάθεις και να μη λειτουργείς με στενομυαλιά και βιαστικά συμπεράσματα. Να πάψουμε πια οι άνθρωποι να πιέζουμε το μυαλό μας και τη σκέψη μας. Πονάνε.