Καθώς μεγαλώνουμε, φτάνει κάποια στιγμή που νιώθουμε πως χρειαζόμαστε μια αλλαγή, είτε στην εμφάνιση, είτε στην προσωπικότητά μας. Αν και το δεύτερο είναι κάπως πιο δύσκολο να αλλάξει, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναθεωρήσουμε τα δεδομένα μας. Η αυτογνωσία, η αυτοκριτική και η διάθεση για αυτοβελτίωση μπορούν να συμβάλουν ενεργά στην αλλαγή που θέλουμε να κάνουμε. Όμως σε κάθε αλλαγή υπάρχουν δυσκολίες και δεν είναι εύκολη η προσαρμογή σε μια νέα κατάσταση. Αυτό που έχει παρατηρηθεί είναι πως όσο περισσότερο προσπαθούμε να αλλάξουμε, τόσο καταλήγουμε να μένουμε ίδιοι.
Όλα ξεκινούν όταν σκεφτόμαστε να αλλάξουμε πράγματα που μας ενοχλούν ή προσπαθούμε να κάνουμε εκείνα που θα θέλαμε και ποτέ δεν τολμήσαμε, εξαιτίας προσωπικών κολλημάτων ή του φόβου για το πώς θα μας αντιμετωπίσει ο περίγυρος. Η ιδέα της αλλαγής έρχεται από εσωτερικούς παράγοντες, όπως η ψυχολογία μας, ή από εξωτερικούς, όπως οι φίλοι, το ταίρι, η οικογένεια.
Όταν πάρουμε την απόφαση της αλλαγής, πρέπει να γνωρίζουμε πού θέλουμε να φτάσουμε, πώς ονειρευόμαστε τον μελλοντικό εαυτό μας. Καθώς ξεκινάμε, παρουσιάζεται μια αντίδραση από το εγώ μας ή από εξωτερικούς παράγοντες. Οι «πειρασμοί» είναι αρκετοί. Από τη μια σκεφτόμαστε αυτό που είμαστε και από την άλλη αυτό που θέλουμε να γίνουμε. Οπότε, φτάνουμε να διχαζόμαστε, με αποτέλεσμα να λοξοδρομούμε και να απομακρυνόμαστε από το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Παρ’ όλο που ξέρουμε τι θέλουμε να γίνουμε, απορρίπτοντας το τώρα μένουμε στάσιμοι. Για να μπορέσουν να βρουν λύση, ορισμένοι καταφεύγουν στην ψυχανάλυση. Με την επιλογή της μπορούμε να αποδεχτούμε αυτό που είμαστε, τις επιλογές του παρελθόντος και να προσαρμοστούμε πιο ομαλά στην επιθυμητή αλλαγή. Το παράδοξο της αλλαγής μάς λέει πως είναι καλύτερο να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε και εκείνα που πιστεύουμε από το να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε. Με την αποδοχή του εαυτού μας μπορούμε να πετύχουμε πιο ουσιαστική αλλαγή απ’ ότι περιμένουμε, ξεκινώντας από πιο γερές βάσεις. Οι απόψεις δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα, αλλά τουλάχιστον ας είναι γνώριμο τι είναι εκείνο που μας ενοχλεί και σε ποιο σημείο βρισκόμαστε.
Όπως λέει και ένα ρητό, «η αλλαγή έρχεται όταν κάποιος γίνεται αυτό που είναι και όχι όταν προσπαθεί να γίνει κάτι που δεν είναι». Η συμφιλίωση με τον εσωτερικό μας κόσμο μάς δημιουργεί συναισθηματική ευφορία και είναι σαν να φεύγει ένα βάρος από πάνω μας. Σαν παιδιά συνηθίζαμε να κρυβόμαστε από ό,τι μας φοβίζει ή από εκείνα που δε θέλαμε να αντιμετωπίσουμε. Το αίσθημα της ευφορίας έρχεται, διότι πλέον μπορούμε να μην κρυβόμαστε και να είμαστε ο εαυτό μας. Βέβαια, αυτό δε μας δίνει άλλοθι να έχουμε έναν χαρακτήρα με έλλειψη σεβασμού, διότι εκεί δεν υπάρχει ουσιαστική αλλαγή, αλλά βήματα προς τα πίσω.
Πολλοί λένε «αυτός είμαι, αν σου αρέσω». Αυτή η φράση κρύβει μια επιθυμία για «συγχώρεση», αφού τη χρησιμοποιούν σαν καραμέλα για τις επιλογές τους. Ορισμένες φορές συγχέουμε την αλλαγή με την αποδοχή πραγμάτων που αντί να μας κάνουν καλό, μας οδηγούν σε δυσμενείς καταστάσεις. Το να αποδεχόμαστε το εγώ μας είναι σημαντικό, αλλά δε μας δίνει και το δικαίωμα να ξεπερνούμε τα όρια, λέγοντας «έτσι είμαι κι αν θέλετε».
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
