Αγάπη άνευ όρων είναι να δίνεις σημασία στον άνθρωπο κι όχι σ' όσα κάνει

Τον πρώτο καιρό που 2 άνθρωποι γίνονται ζευγάρι κυριαρχεί ανάμεσά τους ο έρωτας. Χρειάζεται να περάσει αρκετός χρόνος, ώστε να εξελιχθεί το πρωτόγονο αυτό συναίσθημα σε αγάπη. Τότε, μιλάμε για ένα ουσιώδες δέσιμο των ανθρώπινων ψυχών, που ζουν κι υπάρχουν η μία για την άλλη.

Μέσα στη σχέση, ο άνθρωπος δοκιμάζει τις αντοχές και τις ικανότητές του στην αφοσίωση και τη δέσμευση. Σίγουρα, δε θα είναι λίγες οι φορές που θα έρθεις σε ρήξη με το έτερόν σου ήμισυ για θέματα μείζονος ή και ήσσονος σημασίας. Η «μαγκιά», θα έλεγα, σε αυτή τη φάση είναι να μπορείς να ξεκαθαρίσεις στο κεφάλι σου ότι πάνω απ’ όλα εκτιμάς κι εμπιστεύεσαι το άτομο που έχεις απέναντί σου κι έχεις επιλέξει να βρίσκεται στο πλευρό σου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σωστός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, όπως μας λένε κι οι παλιοί˙ κι έτσι είναι. Γιατί μόνο στις κακουχίες και τα ζόρια φαίνεται το ποιόν ενός ανθρώπου κι η θέλησή του να αφιερώσει χρόνο και φαιά ουσία, ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.

Έτσι και στις σχέσεις, ισχύει ο κανόνας ότι, για να εκτιμήσεις κάποιον, πρέπει και να νοιαστείς γι’ αυτόν. Με το να ανοιχτείς στη δέσμευση, προχωράς ένα βήμα παραπέρα, προς μια αλλόκοτη μορφή απελευθέρωσης, η οποία έχει ως αφετηρία τον ψυχικό σου κόσμο. Συχνά-πυκνά, ένας από τους δύο θα βρεθεί κάποια στιγμή σε ένα προσωπικό τέλμα, από το οποίο αδυνατεί να βγει. Εκείνη τη μαγική στιγμή είναι που χρειάζεται ν’ ακουστεί η φωνή της λογικής, της σύνεσης και της συνείδησης, προκειμένου να φέρει το φως στο θολωμένο τοπίο.

Ποιο είναι, όμως, το σημείο-κλειδί σ’ αυτή την υπόθεση; Σωτήρας και σωζόμενος να μην πέσουν στην παγίδα να χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλον, γιατί τότε θα επιτευχθεί μια πρόσκαιρη συναισθηματική ευφορία, η οποία θα διαταραχθεί από την επόμενη καταιγίδα. Για να σωθεί πραγματικά το θύμα, ο σωτήρας οφείλει να τον βοηθήσει να λύσει μόνος του το πρόβλημά του, έστω κι αν αυτό φαίνεται κάπως σκληρό κι άκαρδο για μερικούς. Για εμάς, όμως, που βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, είναι και μια άλλη εκδήλωση πραγματικής αγάπης.

Σωστός σύντροφος είναι εκείνος που στηρίζει κι υποστηρίζει τον άλλον στην ατομική του ανάπτυξη και στην επίλυση των προβλημάτων του˙ που δε φοβάται να κριθεί και να πληγωθεί, προκειμένου να μη φέρει αναταραχές στο συναισθηματικό roller coaster της σχέσης του. Ενίοτε, ίσως αυτή η ειλικρίνεια, η ευθύτητα κι η αμεσότητα να υποδηλώνουν μια κάποια αδιαφορία για τα συναισθήματα του άλλου, αλλά δεν ισχύει. Γιατί, μακροπρόθεσμα, φαίνεται ο αντίκτυπος της στάσης του στη διατήρηση της ισορροπίας στη σχέση του. Δεδομένου ότι έχει επίγνωση του ότι δεν μπορεί να καθορίσει το τι αισθάνεται ο άλλος, θέτει τα δικά του όρια και δείχνει την απαιτούμενη κατανόηση. Όταν λέω «όρια», εννοώ ότι το κάθε μέλος του ζευγαριού αναλαμβάνει το μερίδιο των ευθυνών του για τα δικά του προβλήματα. Μόνο όταν υπάρχουν ξεκάθαρα όρια και μια ανοιχτή οδός για τις όποιες τυχόν απορρίψεις προκύψουν, μπορούμε να μιλάμε για μια υγιή και τρυφερή σχέση.

Σε κάθε δυσκολία, το μυστικό είναι να αναγνωρίζει ο προβληματισμένος ότι δεν είναι υπεύθυνος ο σύντροφός του για τη θέση στην οποία βρίσκεται, αλλά να αναγνωρίζει τη θέλησή του να τον βοηθήσει στο να την υπερπηδήσει. Από την άλλη μεριά, ο σύντροφος δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να το δει ως αγγαρεία ή καταναγκαστικό έργο, καθώς μπορεί να οδηγήσει, αν όχι στη μη επίλυση, στην επιδείνωση του θέματος. Μόνο όταν το κάνει επειδή το θέλει, μόνο τότε πράττει με γνώμονα το άτομο που αγαπά. Γιατί η πράξη αγάπης γίνεται χωρίς προσφορές ή προσδοκίες ανταλλάγματος.

Σήμερα, οι σχέσεις, τόσο σε φιλικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, μοιάζουν σαν εκείνη την πίστα στο αγαπημένο σου παιχνίδι, που προσπαθείς με τις ώρες να περάσεις, αλλά συνεχώς αποτυγχάνεις. Για λίγο σταματάς, απομακρύνεσαι και παίρνεις μια βαθιά ανάσα. Ξαφνικά, όλα σου φαίνονται πιο ξεκάθαρα, πιο απλά, χωρίς πολλές φανφάρες. Τότε, με ενέργεια, πείσμα, τόλμη κι υπομονή, ξαναμπαίνεις με φόρα στο στίβο μάχης, μόνο που αυτή τη φορά ξέρεις ότι η νίκη είναι μονόδρομος.