Όπως και να το κάνεις, ο χωρισμός πονάει. Κι όχι, δεν έχει σημασία πόσο κράτησε η σχέση, αλλά η ποιότητά της. Αν έδωσες όλο σου το είναι, αν άνοιξες την καρδιά σου, τότε σημαίνει ότι ήσουν ο εαυτός σου δίχως ένοχες σκέψεις, ενδοιασμούς και διστακτικές κινήσεις. Όλα αυτά, όμως, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, μακρινό ή μη. Το τώρα σε βρίσκει πάλι στην αφετηρία, άσχετα με το αν ξέρεις ή όχι πώς βρέθηκες εκεί.
Ευχάριστο ή δυσάρεστο, αυτό το αντίο που αντάλλαξες με τον άνθρωπό σου είχε μια ιδιαίτερη βαρύτητα για σένα, καθώς βαθιά μέσα σου ήξερες ότι πλέον ο καθένας θα τραβούσε τον δικό του δρόμο, χωρίς τον άλλον στο πλευρό του. Είσαι στη φάση που προσπαθείς να αναπρογραμματίσεις τη διαδρομή σου με τις όποιες αλλαγές συνεπάγονται αυτού. Ξέρεις, ωστόσο, ότι μια αλλαγή είναι δεδομένη: πρέπει να βασιστείς ξανά στις δυνάμεις σου. Και το κάνεις, γιατί δε θέλεις να πέσεις σε λήθαργο, δε θέλεις να σε πάρει από κάτω. Γιατί έχεις όνειρα και φιλοδοξίες, που δε δέχονται καθυστερήσεις κι αναβολές. Ή τώρα ή ποτέ. Σκουπίζεις τα όποια δάκρυα βρέχουν το πρόσωπό σου, σηκώνεις τα μανίκια σου -κι ας είναι καλοκαίρι- και με μια βαθιά ανάσα ξαναμπαίνεις στο ρινγκ για να κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα: να παλέψεις για τα θέλω σου.
Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, σου παίρνει λίγο καιρό να συνηθίσεις τα δεδομένα, τα οποία λίγο-πολύ δε σου είναι άγνωστα, αλλά ταυτόχρονα σου φαίνονται τόσο απόμακρα, σαν να τα συναντάς για πρώτη φορά μπροστά σου. Είδες τι σου κάνει ο έρωτας; Συνειδητοποιείς την επίδρασή του, μόλις συναντάς το πρόσωπο τυχαία στον δρόμο. Στην αρχή, μένεις ακίνητος. Λες «δεν μπορεί να είναι όντως». Κι όμως, είναι. Σαν αστραπή περνάνε από μπροστά σου όλες οι στιγμές που ζήσατε, όλα τα βλέμματα που ανταλλάξατε, όλα τα μυστικά που εκμυστηρευτήκατε ο ένας στον άλλο.
Κι έτσι, σαν αστραπή, εμφανίζεται δίπλα του ένας άλλος άνθρωπος, που τον αγκαλιάζει και τον φιλάει, όπως έκανες κι εσύ λίγο καιρό πιο πριν. Μπορεί να σαστίσεις και να πιάσεις τον εαυτό σου να καρφώνει το νέο πια ζευγάρι, χωρίς να μπορείς να αποστρέψεις το βλέμμα σου, θέλοντας ταυτοχρόνως πολύ να το κάνεις. Δε στενοχωριέσαι, όμως, ούτε θυμώνεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί βλέπεις χαρά κι ευτυχία στο πρόσωπο του «άλλου». Βλέπεις να συνεχίζει, αυτή τη φορά με νέο συνοδοιπόρο και μέσα σου μια μικρή φωνή σου λέει «μπράβο που προχώρησε». Όντως, το εννοείς. Όχι, για να δείξεις ανωτερότητα, αλλά γιατί έχεις επίγνωση ποιος είναι πραγματικά και τι αξίζει να έχει.
Το ίδιο σκέφτεσαι και για σένα. Πώς να προχωρήσεις, αν κρατιέσαι ακόμα στο παρελθόν και κάθεσαι κι αναλώνεσαι με μικρότητες και κακεντρέχειες; Όσες κατάρες κι αν θες να ρίξεις, όσα ξόρκια κι αν θες να κάνεις, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν την κατάσταση. Ίσα-ίσα που θα σε κρατήσουν πίσω από τους στόχους σου και τη δική σου ευτυχία. Αυτό που σου λένε φίλοι και γνωστοί «κράτα το επίπεδό σου», συμβαίνει αυτόματα, μόλις δεις πρώην έρωτά σου με κάποιο άλλο άτομο. Κι με αυτό δε σημαίνει πως πιέζεσαι να συγκρατήσεις το θυμό σου και να μην κάνεις σκηνή. Σημαίνει πως μπορείς ν’ αναγνωρίσεις σε πρώην το δικαίωμα στον έρωτα, την αγάπη και τη συντροφικότητα και να το αποδεχτείς. Για σκέψου λίγο: αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι, δε θα ήθελες να κάνει το ίδιο; Ενήλικες είστε πια, ώρα να το αποδείξετε και στην πράξη.
Πας να τον χαιρετήσεις, όχι με διάθεση να κρίνεις, αλλά γιατί νοιάζεσαι πραγματικά για αυτόν. Να δεις ιδίοις όμμασι και να ακούσεις ότι είναι καλά. Δε θέλεις σε καμία περίπτωση να μπεις στο τριπάκι της σύγκρισης, για να βγεις εσύ από πάνω, αφού ξέρεις ότι μόνο σε καλό δε θα βγει. Θέλεις απλώς να δεις ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανες κι εσύ παλαιότερα: να φέρνει τη χαρά και την ηρεμία στη σχέση, όπως του επιστρέφεται, σαν κάποτε και σε σένα.
Όση ώρα μιλάτε, αρχίζεις ν’ αποφορτίζεσαι και να χαλαρώνεις. Δε χρειάζεται να θυμίζουν όλα αρχαία τραγωδία. Μερικές φορές, η διαφορά μιας σχέσης που όντως άξιζε, βρίσκεται στην απλότητα της ευγένειας. Αποχαιρετάτε ο ένας τον άλλον και ρίχνεις ένα βλέμμα προς τα πίσω. Για να δεις ότι δεν αφήνεις δυστυχία στο παρελθόν σου, ότι αφήνεις μόνο ωραίες αναμνήσεις που θα σου θυμίζουν ότι υπάρχει αγάπη εκεί έξω, για όλους. Αρκεί να βρεις το άτομο που θα σου δώσει την περισσότερη, την πιο αγνή, αυτή που θα κρατήσει μέχρι το τέλος. Συνεχίζεις, λοιπόν, να προχωράς κι ίσως στο επόμενο σταυροδρόμι, να σε περιμένει μια έκπληξη.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου