Ίσως γνωριστήκατε στη σχολή, σε μια καφετέρια ή κατά τη διάρκεια μιας κατά τ’ άλλα ήσυχης βόλτας. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι εσύ ένιωσες εξ αρχής κάτι ξεχωριστό που δεν μπορούσες να εξηγήσεις. Επιδίωκες την επικοινωνία μεταξύ σας και με κάθε κουβέντα ή μήνυμα ένιωθες άλλος άνθρωπος. Θα ήθελες να μιλάτε κάθε μέρα -αν αυτό βέβαια ήταν στο χέρι σου. Είναι αυτό το συναίσθημα που νιώθουμε ελάχιστες φορές στη ζωή μας και πραγματικά μας αλλάζει.
Κι εκεί που νόμιζες ότι ήσουν ανεξάρτητος και μπορούσες να αποδεχθείς τη μοναξιά σου βρίσκεσαι στην εξαιρετικά δύσκολη θέση να πρέπει να αντιμετωπίσεις την ατέρμονη επιθυμία σου να είσαι κοντά σε αυτό το άτομο και να αποτελείς μέρος της ζωής του. Έχεις βρεθεί στη θέση αυτού που επιδιώκει πρώτος να βρεθείτε κι ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα με κάθε του ματιά. Είσαι αυτός που θα έδινε τα πάντα για αυτό το άτομο.
Είσαι αυτός που ερωτεύτηκε πρώτος και μέσα σου γνωρίζεις ότι την έχεις πατήσει για τα καλά, παρ’ όλο που είναι κάτι που δεν μπορείς κι ενδεχομένως δεν θέλεις να μεταβάλεις.
Κι αυτό γιατί τα συναισθήματα που ξύπνησαν μέσα σου είναι υπέροχα και σε κάνουν να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός. Γιατί κάθε πρωί που ξυπνάς και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, στο μυαλό σου βρίσκεται αυτό το άτομο και σε κάνει -ακόμη κι αν δεν το ξέρει- να αισθάνεσαι ασφάλεια.
Κι αν θεωρείς ότι έχεις χάσει το παιχνίδι επειδή εσύ ερωτεύτηκες πρώτος, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Μην ξεχνάς ότι εσύ έχεις την ευκαιρία να νιώσεις πράγματα που ο άλλος ίσως δεν έχει προλάβει. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Κι άλλωστε δεν μπορείς να ξέρεις πώς νιώθει για σένα εκ των προτέρων αν δεν του πεις πώς νιώθεις εσύ πρώτα.
Αλλά ακόμη κι αν ο άλλος δε νιώθει τα ίδια πράγματα για σένα, δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι ούτε και να θυμώνεις μαζί του. Σκέψου ότι για όλα τα υπέροχα αυτά συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα σου υπαίτιος είναι ο άλλος. Διαγράφοντάς τον απ’ τη ζωή σου επειδή δεν ένιωθε τα ίδια πράγματα για σένα, αναιρείς συγχρόνως κι όλα τα όμορφα συναισθήματα που είχες.
Κι άλλωστε είναι άδικο να βγάζουμε ανθρώπους απ’ τη ζωή μας επειδή δεν παίζουν σε αυτήν τον ρόλο που εμείς θα θέλαμε να παίζουν. Δεν μπορούμε να δημιουργούμε στους άλλους συναισθήματα που δεν μπορούν ή δε θέλουν να βιώσουν, ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζουν να βρίσκονται στη ζωή μας.
Είναι εγωιστικό να θέλουμε γύρω μας μόνο τα άτομα που μας προσφέρουν αυτό που εμείς επιδιώκουμε. Είναι αδύνατον ο κάθε άνθρωπος να μας δίνει ακριβώς αυτό που θέλουμε. Μόνο όταν το αντιληφθούμε αυτό θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε ότι το να ερωτευόμαστε κάποιον πρώτοι δε μας καθιστά αδύναμους, ούτε σημαίνει ότι είμαστε εκτεθειμένοι απέναντί του.
Αντιθέτως, όταν ερωτευόμαστε πρώτοι σημαίνει ότι είμαστε δυνατοί, ότι έχουμε την ικανότητα να νιώσουμε ακόμα πράγματα -παρ’ όλο που μπορεί στη ζωή μας να έχουμε πληγωθεί πολύ. Κι άλλωστε, όταν ερωτεύεσαι κάποιον αρχίζεις να τον νοιάζεσαι. Επομένως, δε σε ενδιαφέρει να παίζεις στην ζωή του τον ρόλο που εσύ θέλεις να έχεις. Προσαρμόζεσαι και γίνεσαι αυτό που εκείνος χρειάζεται από σένα.
Συντάκτης: Θάνος Κουλουβάκης
