Φέτος τα Χριστούγεννα θα είμαστε χώρια

Ξαπλωμένοι στο κρεβάτι -κάτω απ’ τα ζεστά σκεπάσματα- λατρεύουμε ν’ αφήνουμε τη συζήτηση να μας συνεπαίρνει. Λατρεύουμε να περνά ο χρόνος δίχως να τον καταλαβαίνουμε· δίχως να μας τρομάζει η έλευσή του και η ιδέα της δικής μας εφήμερης ύπαρξης. Έχουμε περάσει πολλές ώρες έτσι -μέσα σ’ αυτή τη γαλήνια κατάσταση που μας επιτρέπει να επικεντρωθούμε σ’ εμάς.

Η μουσική παίζει σιγά από πίσω· η playlist είναι σχεδόν πάντοτε η ίδια, όμως αυτό δε φαίνεται να μας ενοχλεί. Αντιθέτως, το έχουμε συνδέσει με την παραπάνω διαδικασία και φαντάζει αρμονικό σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της ονειρικής κατάστασης. Ο ρυθμός ακολουθεί τον ειρμό των σκέψεών μας και βοηθά το μυαλό μας να ηρεμεί -ενώ παράλληλα πυροδοτεί τροφή για καινούργιες σκέψεις και αναζητήσεις.

Οι αναζητήσεις μας είναι κυρίως χειμερινές. Ο χειμώνας αποπνέει μια αύρα φιλοσοφική, η οποία σε ενθαρρύνει να ψάξεις βαθιά μέσα σου και ν’ αρχίσεις να βρίσκεις απαντήσεις στα ατέρμονα υπαρξιακά ερωτήματα. Κι εμείς -σαν μικροί φιλόσοφοι- εκμεταλλευόμαστε το έναυσμα που μας δίνεται και σκάβουμε μέσα μας· σκάβουμε για να λύσουμε το γόρδιο δεσμό της ζωής μας.

Όταν ο ουρανός σκοτεινιάζει, τα πάντα απαιτούν να επικεντρωθείς στον εαυτό σου και να επανδρώσεις ξανά τις δυνάμεις σου. Εμείς -ευτυχώς- έχουμε ο ένας τον άλλο και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ανακουφιζόμαστε απ’ την υποστήριξη που υφίσταται μεταξύ μας. Ανακουφιζόμαστε που έχουμε βρει ένα συνοδοιπόρο σ’ αυτό το μαγικό ταξίδι που -τυχαία- ονόμασαν ζωή.

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι διαφορετικά· η ύπαρξή σου επιφέρει τη δική μου γέννηση. Φωτίζει το σκοτεινό μου ουρανό και ανάβει τα μικρά λαμπάκια της ψυχής μου -που τόσο μοιάζουν μ’ αυτά που κρεμάσαμε στον τοίχο για να φωτίζουν το σπίτι μας. Αναβοσβήνουν διαρκώς στην προσπάθειά τους να φωτίσουν όλες τις γωνιές του μυαλού μου και ν’ αποβάλλουν μία για πάντα τις αρνητικές σκέψεις.

Φέτος τα Χριστούγεννα νομίζω ότι θα καταφέρω ν’ ανάψω τα μικρά λαμπάκια. Νομίζω ότι θα κατορθώσω να τα κάνω να φωτίσουν και η λάμψη τους θα παραμείνει αναλλοίωτη, ακόμη και μετά το πέρας των Χριστουγέννων. Πιστεύω ότι μπορώ πλέον να φωτίσω την ψυχή μου -παίρνοντας λίγη απ’ τη δική σου λάμψη. Δίχως να το καταλάβεις γέμισες την ψυχή μου με όμορφα συναισθήματα που έχουν γίνει κομμάτι μου, όπως κι εσύ.

Φέτος τα Χριστούγεννα θα είμαστε χώρια· όμως τα λαμπάκια μας θα συνεχίσουν να λάμπουν και να φωτίζουν τον τοίχο της κοινής μας πορείας. Τα λαμπάκια μας θα μείνουν αναλλοίωτα να μας υπενθυμίζουν την επανασύνδεση. Τα σώματά μας θα βρίσκονται μακριά, όμως οι ψυχές μας θα φωτίζουν μαζί και θα γεμίζουν τον κόσμο με αγάπη· θα ενώσουν το φως τους για να ομορφύνουν τις γιορτές.

Κι έτσι -προσμένοντας την επανασύνδεσή μας- θα γεμίσουμε φως όλο τον κόσμο που μας περιβάλλει. Γνωρίζοντας ότι έχουμε ο ένας τον άλλο και όντας γεμάτοι με αγάπη, θα κάνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε χαρούμενους. Θα περιμένουμε να περάσουν κι αυτά τα Χριστούγεννα για να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον· θα περιμένω να βάλω ξανά την ίδια playlist, ν’ ανάψω τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια μας και να μας δω ξαπλωμένους στο ίδιο σημείο, αγκαλιά.