Οι γιαγιάδες των καλοκαιριών μας

Ήσουν μικρός και επιζητούσες τη προσοχή. Ήθελες κάποιος να δείξει το ενδιαφέρον του σε αυτό το πλάσμα που μόνο νεύρα έσπαγε· εσένα. Ενώ οι γονείς σου συχνά πυκνά ήταν χωμένοι στις δουλειές και στις ενασχολήσεις τους μονάχα ένα άτομο ήταν εκεί όποτε το ζητούσες και το χρειαζόσουν. Η γιαγιά σου έγινε δεύτερη μητέρα για εσένα όταν την είχες ανάγκη. Αντικατέστησε – όχι με φθόνο αλλά μονάχα με αγάπη – τη μητέρα σου, όταν εκείνη αδυνατούσε να σου παρέχει την προσοχή που ζητούσες.

Κάθε μεσημέρι τα γόνατα σου ήταν ματωμένα και γύριζες σπίτι κλαίγοντας, μες στα παράπονα. Εκεί σε περίμενε η αγκαλιά της γιαγιάς σου. Σε περίμενε ένα ζεστό πιάτο για να φας και ένας άνθρωπος να μιλήσεις – εναποθέτοντας έτσι το βάρος των προβλημάτων σου στην πλάτη δύο ατόμων. Είχες ένα φίλο που με τίποτα δεν ήθελες να χάσεις.

Ύστερα, η ανατροφή σου έγινε συνεργατικά. Η μητέρα και η γιαγιά σου στο μυαλό σου – ενδεχομένως – να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Φυσικά η αγάπη δε ζυγίζεται, ωστόσο κι οι δύο ξέρεις ότι αξίζουν την αγάπη σου και εσύ δε διστάζεις να τους την παρέχεις απλόχερα. Η γιαγιά σου ήταν ανέκαθεν παρούσα, αλλά με τρόπο καθόλου κουραστικό για σένα. Ήταν εκεί όποτε τη ζητούσες, λες και ολόκληρη η ζωή της περιστρεφόταν γύρω από εσένα.

Περνούσες τα καλοκαίρια σου μαζί της. Ήταν ο πιο ελαστικός κηδεμόνας που θα μπορούσες να έχεις για αυτούς τους τρεις μήνες κάθε χρόνο – οπότε το μόνο που σε ενδιέφερε ήταν η διασκέδασή σου. Παρ’ όλες τις ασυδοσίες σου, η γιαγιά σου πάντοτε σε υποστήριζε σε όλους. Ακόμη κι αν ήξερες – κι εσύ κι αυτή – ότι οι βλακείες σου μπορεί να σε βάλουν σε μπελάδες, η γιαγιά σου ήταν ο δικηγόρος σου προς τους γονείς σου και η συμβολή της είναι εκτιμητέα.

Τώρα μεγάλωσες. Η γιαγιά σου συνοδεύεται μονάχα με θετικές και όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό σου. Η παρουσία της στη ζωή σου είναι ακόμα αναγκαία. Μονάχα και στη σκέψη ότι η γιαγιά σου μπορεί να πάθει το οτιδήποτε νιώθεις τόσο μεγάλο κενό. Η μητέρα μου συχνά λέει ότι η γιαγιά της ήταν η δεύτερη μητέρα της. Εγώ απλώς δεν εντοπίζω καμία διαφορά. Ο δεσμός με τη γιαγιά είναι κάτι το διαφορετικό. Αποτελεί τον πιο παλιό εν ζωή πρόγονό σου. Αυτή η σκέψη σίγουρα προκαλεί δέος και απορρέει σεβασμό. Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι ένας κύκλος της ζωής σου ενδέχεται ανά πάσα στιγμή να χαθεί.

Κανείς δε μπορεί να αντικαταστήσει αυτόν τον άνθρωπο. Κι άλλωστε ποιος θα συνωμοτήσει ξανά μαζί σου και ποιος θα σε υπερασπιστεί, δίχως να φοβάται τίποτα και κανέναν, προκειμένου να είσαι εσύ ευτυχισμένος;