Η μυρωδιά του ανθρώπου μας κολλάει στο μυαλό μας

Ένα άρωμα· χαρακτηριστικό και μοναδικό. Η πιο υπέροχη μυρωδιά. Μια μυρωδιά που μένει για πάντα στο μυαλό μας. Είναι η ίδια μυρωδιά που υπήρχε μέσα μας πάντοτε και τώρα προσωποποιήθηκε. Επιτέλους, η απροσδιόριστη ηρεμία που μας πρόσφερε αυτή η νοητή μυρωδιά μπορεί να αποδοθεί σε ένα πρόσωπο. Κι είναι υπέροχη η αίσθηση να έχεις κάποιον να σε ηρεμεί όταν πραγματικά το έχεις ανάγκη.

Είναι υπέροχο να έχεις τον άνθρωπό σου. Να μπορείς να χρησιμοποιήσεις -δικαιωματικά- αυτή την κτητική αντωνυμία που τόσο αλλάζει τους προσδιορισμούς. Ο άνθρωπός σου έχει μοναδικά μάτια. Ίσως για όλους τους άλλους να είναι δύο -εκ των πολλών- καφέ μάτια, αλλά για σένα είναι τόσο διαφορετικά. Ο δικός σου άνθρωπος έχει το πιο όμορφο χαμόγελο. Δε διαφέρει απ’ το δικό μου κι ίσως ούτε απ’ το δικό σου, αλλά σε κάνει τόσο χαρούμενο.

Ο άνθρωπός σου έχει την πιο υπέροχη μυρωδιά. Είναι τόσο χαρακτηριστική που δεν μπορεί να φύγει απ’ το μυαλό σου. Κάποιος άλλος, μάλλον, δε θα την ξεχώριζε. Ίσως να του θυμίζει κάποιον άλλο. Ίσως να μη του φαίνεται ιδιαίτερη ούτε ωραία. Για σένα, ωστόσο, είναι το πιο μαγευτικό άρωμα που έχεις μυρίσει ποτέ. Σου θυμίζει κάτι απ’ τη χαμένη παιδικότητά σου. Ένα μακρινό άρωμα που έχεις να μυρίσεις χρόνια.

Ξέρεις, ο άνθρωπος ψάχνει την ασφάλεια. Κι αυτή δεν εξαγοράζεται. Δεν μπαίνει σε μικρά καλοσχηματισμένα μπουκαλάκια αρωμάτων. Δεν μπαίνει σε συμβόλαια ασφαλιστικών ούτε σε πληρωμένο έρωτα. Δεν κρύβεται σε χαρτονομίσματα και μετοχές -όπως πολλοί πίστεψαν. Δε γεννιέται σε άσκοπες συνευρέσεις κι ακριβά δώρα, ούτε και κατακτάται με τη μοναξιά.

Όσα ακριβά αρώματα κι αν αγοράσεις, όσο περίτεχνα κι αν είναι τα μικρά κατεργασμένα μπουκαλάκια τους, όσο όμορφα κι αν μυρίζουν, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μυρωδιά του ανθρώπου σου. Αν τη βρεις αυτή τη μυρωδιά έχεις κατοχυρώσει την ασφάλεια που τόσο πολύ ήθελες. Κατόρθωσες να έχεις κάτι που λίγοι θα βρουν και θα κρατήσεις.

Μην ανησυχείς. Θα μάθεις να αγαπάς – αν δε γνωρίζεις ήδη. Θα μάθεις να αγαπιέσαι και να νοιάζεσαι. Ίσως φοβάσαι. Φοβάσαι μήπως έρθει η στιγμή που η υπέροχη αυτή μυρωδιά χαθεί μια για πάντα -αβίαστα όπως μπήκε στη ζωή σου. Μήπως μείνεις εσύ πίσω μόνος, με τις αναμνήσεις και τη θύμησή της. Φοβάσαι -ίσως για πρώτη φορά- ότι θα χαθείς και θα τα χάσεις όλα.

Κι όσο περνάει ο καιρός, σκλαβώνεσαι όλο και περισσότερο σε αυτήν. Όμως τα δεσμά αυτά τα έδεσες μόνος γύρω σου. Εσύ -για πρώτη φορά στη ζωή σου- επέλεξες να είσαι δέσμιος. Επέλεξες να είσαι ο άνθρωπος κάποιου κι η δική σου μυρωδιά να αποτελεί το πιο εκλεκτό άρωμα για τον άνθρωπό σου.

Ήρθε η στιγμή να δεις την αλήθεια. Να λες εγώ, εγώ κάνω κάποιον άνθρωπο ευτυχισμένο. Εγώ κατάφερα μέσα σε αυτόν τον κόσμο να αγαπήσω. Κατάφερα να δεχτώ την αγάπη. Απέβαλα τον φόβο. Βρήκα έναν άνθρωπο. Τον δικό μου άνθρωπο. Έχω κάτι που όλοι θέλουν. Να λες τα κατάφερα!

Έχω το δικό μου άρωμα…