Ήρθε η ώρα να γνωρίσω τους γονείς σου

Με ρωτάς αν φοβάμαι; Δεν ξέρω αν φοβάμαι περισσότερο ή αν αγχώνομαι. Μάλλον νιώθω ένα συνονθύλευμα των πιο τρομακτικών συναισθημάτων που μπορώ να βιώσω. Όχι, δε φοβάμαι τον εαυτό μου. Θεωρώ ότι ξέρω ποιος είμαι και πώς να με υπερασπιστώ, αλλά όπως και να το κάνουμε η όλη διαδικασία είναι αν μη τι άλλο πρωτόγνωρη. Φυσικά, μου αρέσει που προχωράμε σε αυτό το στάδιο.

Άλλωστε, από καιρό το σκεφτόμουν κι ήθελα να στο ζητήσω. Μα γιατί να μην τους συμπαθήσω; Αποτελείς ένα κομμάτι τους, αγάπη μου, μην το ξεχνάς. Δε θα μπορούσα να μην τους συμπαθήσω· αυτομάτως θα τους αγαπήσω – όπως αγαπώ κι εσένα. Είσαι η συνέχειά τους· κι εσύ παίζεις σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου. Δεν έχω να κάνω τίποτε άλλο παρά να τους ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Το θέμα είναι εκείνοι να με συμπαθήσουν. Δε θα κρύψω τον εαυτό μου πίσω από προσωπεία. Δεν μπορώ να παίζω παίγνια με ανθρώπους που θα συναναστρέφομαι για όλη μου τη ζωή. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, άλλωστε, ότι δε θα παίξω ποτέ με τους ανθρώπους. Θα είμαι ειλικρινής, θα είμαι ο εαυτός μου. Γι’ αυτό δε με αγάπησες; Γι αυτό θα με αγαπήσουν κι εκείνοι.

Δεν περιμένω τίποτε -αν με ρωτάς αυτό. Δεν περιμένω να με υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες ούτε τρομερές συστάσεις από μέρους σου. «Καλησπέρα, είμαι αυτός που αγαπάει την κόρη σας». Αυτό αρκεί πιστεύω. Εγώ δεν έχω καμία απαίτηση. Δε με ξέρουν οι άνθρωποι, δε μου χρωστάνε τίποτε. Και που με γνωρίζουν, τιμή μου κάνουν. Βέβαια, θα φέρω κάτι για το σπίτι, κάτι συμβολικό. Είναι η πρόθεση που μετράει.

Ένα μπουκάλι κρασί πιστεύω είναι ένδειξη ειρηνικών προθέσεων εκ μέρους μου. Τι να φορέσω; Δεν πρέπει να είμαι υπερβολικός, αλλά ούτε και πολύ απλός. Πουκάμισο -αυτό είναι δεδομένο νομίζω. Ένα απλό παντελόνι δεν είναι πολύ απλό για την εν λόγω περίσταση; Ό,τι μου βγει θα βάλω. Δεν πάω για interview· δε θα εκτιμήσουν αυτό πάνω μου, θεωρώ.

Θα είμαι ήρεμος -όσο μπορώ. Η ατμόσφαιρα θα είναι ούτως ή άλλως αρκετά φορτισμένη. Ο πατέρας σου μπορεί να με κοιτάζει με μισό μάτι. Κι αν με ρωτήσει τι κάνω στη ζωή μου, τι θα πω; Σπουδάζω και γράφω άρθρα; Ή ψάχνω για εκδότες; Γελάνε κι οι πέτρες. Γιατί να θεωρήσει ότι είμαι ο κατάλληλος για σένα;

Όλα αυτά μπαίνουν στο μυαλό μου. Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί με βασανίζουν και δεν ξέρω πώς να τους διαχειριστώ. Πρέπει να κάνω υπομονή για να έρθει εκείνη η στιγμή που θα περάσω την πόρτα του πατρικού σου. Θα βάλω το σοβαρό μου βλέμμα και θα συζητηθώ.

Ή μήπως πρέπει να αφεθώ; Γι’ αυτό δε με ερωτεύθηκες εσύ; Επειδή εκφράζω τα συναισθήματά μου, επειδή είμαι ευσυγκίνητος και τρυφερός; Μήπως αυτό είναι το κλειδί; Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι του κόσμου για σένα. Ας τους αντιμετωπίσω κι εγώ έτσι, λοιπόν. Ας μην κρυφτώ πίσω απ’ το σοβαρό μου βλέμμα. Τουλάχιστον, αφού με αγάπησες εσύ, έχω μία ελπίδα να με αγαπήσουν κι αυτοί.