Να γελάμε, να κάνουμε βλακείες, να περνάμε τα απογεύματά μας στο μπαλκόνι πίνοντας καφέ, να τραγουδάμε, να σπάμε τα νεύρα ο ένας του άλλου, να τσακωνόμαστε, να ευτυχούμε· μονάχα, σε παρακαλώ, όλα αυτά να τα ζήσουμε μαζί.

Να μεγαλώνουμε, να φθειρόμαστε παρέα, να περνούν τα χρόνια και να πλάθουμε αναμνήσεις αξιοζήλευτες που θα είναι λες και ξεπετάχτηκαν από ταινία ή απ’ τα βιβλία που μας συγκινούν.

Στη σχέση μας λειτουργούμε σαν ομάδα· προχωράμε μαζί και ξεπερνάμε όλα τα εμπόδια. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος –κανένας δε μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι– ωστόσο αξίζει τον κόπο. Περνάμε τα πάντα και δίνουμε ο ένας στον άλλο δύναμη. Δε ζητιανεύουμε πλέον αγάπη· βρέθηκε ο άνθρωπος που μπορεί να μας την παρέχει απλόχερα.  Ξεκινήσαμε χωρίς προσδοκίες κι όλα ήρθαν με τον καιρό τόσο φυσικά.

Δε χάνουμε τη μοναδικότητά μας, ωστόσο έχουμε μάθει να τη συνδυάζουμε με τη μοναδικότητα του ανθρώπου μας. Αποτελούμε δύο ξεχωριστές μονάδες που επηρεάζουν η μία την άλλη σε μεγάλο βαθμό. Μοιάζει λες κι ένας μαγνήτης μας ελκύει με τόσο μεγάλη δύναμη, στην οποία δεν μπορούμε και δεν προσπαθούμε καν να αντισταθούμε. Κι ακόμη κι αν δεν μπορούμε, εκ των πραγμάτων, να είμαστε ένα, μέσα μας νιώθουμε σαν να συγχωνεύονται οι ψυχές μας.

Δε σκεφτόμαστε μονάχα τον εαυτό μας πλέον· έχουμε έναν άνθρωπο που αγαπάμε να σκεφτούμε. Έναν άνθρωπο που μας δείχνει έμπρακτα πόσο μας θέλει στη ζωή του. Κι εμείς  –αποσβολωμένοι απ’ την ανεξάντλητη αγάπη που λαμβάνουμε– είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα για εκείνον. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε θυσίες για αυτό το «μαζί» που τόσο πολύ μας γοητεύει. Μέσα μας τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν είμαστε, άλλωστε, σε θέση να σταματήσουμε να προσπαθούμε.

Κι όταν μας ρωτάνε αν έχουμε βρει αυτό που ψάχναμε, δε χρειάζεται καν να απαντήσουμε· ένα βλέμμα μας μονάχα προς τον άνθρωπό μας αποδεικνύει ότι το έχουμε βρει. Κι εκείνος με τη σειρά του επιβεβαιώνει συνεχώς με τις πράξεις του πως η απόφασή μας ήταν απόλυτα ορθή. Κι οι δύο πράττουμε και λειτουργούμε με γνώμονα το καλό και των δύο, διότι μονάχα αυτό επιδιώκουμε· να είμαστε ευτυχισμένοι με αυτό που έχουμε, να είμαστε επιτέλους καλά.

Και μέσα από πολλές δοκιμασίες, τελικά, είμαστε καλύτερα κι απ’ ό,τι περιμέναμε. Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε άλλες τόσες μαζί. Δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε πλέον. Δεν αφήνουμε τις αρνητικές σκέψεις να μας καταβάλλουν. Έχουμε εκλογικεύσει τις καταστάσεις κι έχουμε κατανοήσει ότι ακόμη κι αν αυτές δε μας ευνοούν, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα. Η ομάδα μας, παρ’ όλο που αποτελείται μόνο από δύο άτομα, είναι πολύ ισχυρή.

Μαθαίνουμε απ’ τα λάθη μας, αλλάζουμε σταδιακά κι αυτό μας εκπλήσσει και μας χαροποιεί ταυτόχρονα. Πλέον, μπορούμε να συγχωρήσουμε και να δικαιολογήσουμε, επειδή μέσα μας θέλουμε να το κάνουμε. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι βάζουμε το «μαζί» πάνω απ’ τον εγωισμό μας.

Θέλουμε να τα ζήσουμε όλα· να ταξιδέψουμε, να χαθούμε στα όνειρά μας, να δημιουργήσουμε, να γίνουμε οι άνθρωποι που θέλουμε. Κι όλα αυτά θέλουμε να τα ζήσουμε μονάχα με τον άνθρωπό μας.

Μην τους ακούτε·  απέχει πολύ το χώρια απ’ το μαζί.

 

Συντάκτης: Θάνος Κουλουβάκης
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη