Ο χειμώνας είναι εποχή για αναθεώρηση επιλογών

Τα καλοκαίρια περνάνε γρήγορα. Τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε και να αντιληφθούμε τι θέλουμε. Περνάνε με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αφήνουμε το μυαλό μας να αναθεωρήσει τους στόχους μας και μέσα σε αυτή τη διαδικασία αλλοιώνουμε τον εαυτό μας και ξεχνάμε τις ουσιαστικές επιδιώξεις μας στο πλαίσιο των ευχάριστων στιγμών που μας παρέχει το καλοκαίρι αυτό καθαυτό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι το καλοκαίρι ξεφεύγουν. Η έλλειψη άγχους κι υποχρεώσεων τους επιτρέπουν να κάνουν επιλογές τις οποίες δε θα έκαναν υπό άλλες συνθήκες. Σκέφτονται παρορμητικά κι εύκολα, υποκύπτουν σε λάθη της στιγμής που εκ των υστέρων μετανιώνουν. Ύστερα, ωστόσο, από κάθε καλοκαίρι έρχεται ο χειμώνας για να καλύψει τις σκοτεινές πτυχές του καλοκαιριού, που ο καθένας προσπαθεί να κρύψει.

Διότι ο χειμώνας είναι η εποχή της μελαγχολίας. Η ένταση που υφίσταται το καλοκαίρι τόσο σε εξωτερικό όσο και σε εσωτερικό επίπεδο εξατμίζεται σταδιακά και τη θέση της παίρνει η -ως επί το πλείστον- ώριμη σκέψη, η οποία πηγάζει απ’ τα πιο κρυφά κομμάτια της ψυχής μας. Με αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η ευκαιρία κάθε χρόνο να αναθεωρήσουμε. Να αναθεωρήσουμε τις επιλογές μας σε όλα τα επίπεδα και να θέσουμε εκ νέου στόχους.

Ύστερα, μέσα από αυτή τη διαδικασία έχουμε την ευκαιρία να τους υλοποιήσουμε και να καταλήξουμε στο τι πραγματικά θέλουμε απ’ τη ζωή μας. Η μοναξιά που εκπέμπει ο χειμώνας μας βοηθάει σημαντικά να κοιτάξουμε εμάς. Κι αυτή η εσωτερικότητα είναι αν μη τι άλλο αναγκαία προκειμένου να ξεπεράσουμε ορισμένα εμπόδια που εμείς δημιουργούμε στον εαυτό μας και να προχωρήσουμε. Είναι, επομένως, μία ευκαιρία να ξεθωριάσουμε τις προσωπικές μας φοβίες κι εν τέλει να τις ξεπεράσουμε.

Ως εκ τούτου, αυτή η διαδικασία έχει να κάνει ξεκάθαρα με εμάς. Διότι η αναθεώρηση των επιλογών μας πηγάζει από μέσα μας και πραγματοποιείται εκεί. Είναι πράγματα, δηλαδή, που δεν τα συζητάμε με τους ανθρώπους γύρω μας, όχι λόγω του φόβου της κριτικής, αλλά επειδή μόνοι μπορούμε να τα διαχειριστούμε καλύτερα και να καταλήξουμε σε βάσιμα συμπεράσματα σχετικά με τα λάθη και τις μελλοντικές επιδιώξεις μας.

Βγάζουμε άτομα απ’ τη ζωή μας, μπαίνουν καινούργια και μέσα σε όλο αυτό εμείς καλούμαστε να αξιολογήσουμε ποιους θέλουμε στη ζωή μας και ποιους θα απομακρύνουμε. Μερικές φορές, μάλιστα, όλο αυτό γίνεται τόσο υποσυνείδητα που απλώς απομακρυνόμαστε από ορισμένα άτομα για να μη χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Κι ίσως νιώθουμε τύψεις, αλλά ενδόμυχα γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το καλύτερο και το πιο δίκαιο για όλους.

Ψάχνουμε τη σταθερότητα και τη σιγουριά. Χρειαζόμαστε μία αίσθηση ασφάλειας, η οποία θα εξακολουθήσει να υπάρχει το καλοκαίρι και θα δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Ψάχνουμε έναν άνθρωπο που θα μπορέσει να καλύψει τα ψυχικά κενά μας και θα μας αποδεχτεί γι’ αυτό που είμαστε. Έναν άνθρωπο που θα κατορθώσει να διαψεύσει την απολυτότητά μας και την απογοήτευση που μας έχουν δημιουργήσει άλλοι άνθρωποι.

Κι αν τον βρούμε αυτόν τον άνθρωπο, τότε οι χειμώνες μας θα είναι υπέροχοι. Κι αν έχουμε γύρω μας ανθρώπους που χαίρονται με τη χαρά μας και στηρίζουν της επιλογές μας, τότε έχουμε έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Κι έτσι ίσως έρθουν χειμώνες που δε θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε τις επιλογές μας.