Οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται

Ο καθένας από εμάς γνωρίζει πολλούς ανθρώπους στη ζωή του· τόσους πολλούς που τα δάχτυλα των χεριών μας δε φτάνουν για να τους μετρήσουμε. Ο αριθμός είναι συχνά τόσο μεγάλος που ίσως ξεπερνά τον πληθυσμό ενός μικρού χωριού. Από όλους αυτούς τους ανθρώπους, ορισμένους τους βαπτίζουμε «φίλους» κι αυτή τους η ιδιότητα φαίνεται να διαφοροποιεί το ρόλο τους απ’ το ρόλο των υπόλοιπων ανθρώπων που απλώς τυχαίνει να γνωρίζουμε.

Πλέον κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στη ζωή μας· τους συμβουλευόμαστε και τους συμβουλεύουμε, τους ακούμε και τους εμπιστευόμαστε, διότι πιστεύουμε ότι θέλουν το καλό μας. Συζητάμε μαζί τους τα θέματα που μας απασχολούν και δε φοβόμαστε τόσο να ανοιχτούμε και να εκθέσουμε τον εαυτό μας. Παρουσιάζουμε, δηλαδή, μια ειλικρινή αποτύπωση του «εγώ» μας σε αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς αναστολές και κρατήματα.

Το θέμα είναι ότι πολλοί άνθρωποι που είχαμε βαπτίσει «φίλους» με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έφυγαν απ’ τη ζωή μας ή τους διώξαμε με δική μας πρωτοβουλία. Υποτίθεται ότι είχαμε επενδύσει πάνω σε αυτούς και τους θέλαμε στη ζωή μας, τι συνέβη κι άλλαξαν τόσο πολύ τα πράγματα;

Η απάντηση είναι απλή και την έχουν βρει πριν από εμένα.

Όλοι μας αλλάζουμε· διαρκώς παρουσιάζουμε διαφοροποίησης στη συμπεριφορά και στην ιδιοσυγκρασία μας κι αυτό είναι απολύτως λογικό. Οι αλλαγές που βιώνουμε ενδεχομένως να μεταβάλλουν τις επιδιώξεις μας και τις απαιτήσεις μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε ανάγκη διαφορετικά πράγματα με το πέρασμα του χρόνου, τα οποία ένας παλιός μας φίλος ενδεχομένως να μην ήταν σε θέση να μας προσφέρει.

Η παραπάνω κατάσταση είναι απολύτως φυσιολογική και δεν πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα αν βρισκόμαστε σε αυτή. Είμαστε άνθρωποι και τα συναισθήματά μας για τους άλλους ανθρώπους μπορούν να αλλάξουν εύκολα· μπορούν να εξαφανιστούν εντελώς επίσης. Επομένως, δεν μπορούμε ούτε να βασανίζουμε τον εαυτό μας και να τον τιμωρούμε επειδή απέκτησε άλλες απαιτήσεις ούτε όμως και να κατηγορούμε κάποιον άλλο άνθρωπο επειδή τυχαίνει πλέον να μην τον καλύπτουμε.

Οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται· δεν υπάρχει λόγος να κρατάμε κακίες κι έχθρες με ανθρώπους που πια δεν έχουν θέση στη ζωή μας. Οι μικροπρέπειες δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην ευτυχία κι ο ρόλος τους είναι να διαταράσσουν την ψυχική μας ηρεμία. Πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι θα φύγουν απ’ τη ζωή μας κι αυτό δεν πρέπει πλέον να μας θλίβει. Είμαστε τόσο σημαντικοί για άλλους· επομένως δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με αυτούς που δε μας χρειάζονται.

Τα πάντα κάνουν κύκλους στη ζωή κι εμείς αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε τη ροή της. Ας παίξουμε αυτό το παιχνίδι της ζωής κι ας μην κολλάμε σε συγκεκριμένα στάδια. Κι αν φεύγουν άνθρωποι απ’ τη ζωή μας, υπάρχουν πολλοί εκεί έξω για να γνωρίσουμε. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ενδεχομένως θα ενδιαφερθούν περισσότερο απ’ όσο περιμέναμε και θα σταθούν δίπλα μας όταν τους έχουμε πραγματική ανάγκη.

Όσον αφορά στους ανθρώπους που έχουν φύγει ή έχουμε διώξει· αυτοί ανήκουν στο παρελθόν κι εκεί βρίσκεται η θέση τους. Δε χρειάζεται να τους ξεχάσουμε εντελώς, απλώς δεν υπάρχει λόγος να έχουν θέση στη σκέψη του σήμερα.