Οι λιγομίλητοι κρύβουν θησαυρούς

Έχεις γνωρίσει κι εσύ αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Ενδεχομένως τους αγαπάς, ενδεχομένως τους απεχθάνεσαι. Ίσως τα συναισθήματα που σου δημιουργούν είναι από μόνα τους τόσο μπερδεμένα που δεν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις. Κι αν κάποια στιγμή -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- μπουν ή τους βάλεις στη ζωή σου, συνήθως κολλάς τόσο μαζί τους λόγω της υπάρχουσας αινιγματικότητας που εκπέμπουν.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι συνήθως μοναχικοί. Δε δένονται εύκολα με άλλους ανθρώπους, είναι άνθρωποι ενίοτε βαθιά πληγωμένοι. Δεν εκδηλώνουν έντονα τα συναισθήματά τους και ξέρουν να ελέγχουν τόσο καλά τις εκφράσεις τους, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να αντιληφθείς σε τι συναισθηματική κατάσταση βρίσκονται την εκάστοτε στιγμή. Σαφώς αυτό αποτελεί έναυσμα για να τους ανακαλύψεις, πράγμα που συχνά εσκεμμένα προσπαθείς.

Στην προσπάθεια αυτή, ωστόσο, καταλαβαίνεις ότι αν δε θέλουν οι ίδιοι να ανοίξουν τα χαρτιά τους, είναι αδύνατον εσύ να το καταφέρεις. Διότι γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται με τρόπο ήπιο και διπλωματικό τόσο τα δικά τους, όσο και τα δικά σου συναισθήματα. Κι αυτό δε γίνεται με χειριστική διάθεση. Δεν έχουν άλλωστε -συνήθως- κάποιο όφελος από εσένα για να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία.

Όσο, βέβαια, κρατούν μυστικά από εσένα -ενώ εσύ το καταλαβαίνεις αυτό- τόσο θέλεις όλο και περισσότερο να τους ανακαλύψεις. Κι αυτή σου η επιθυμία -που μερικές φορές φαντάζει ανάγκη- δεν κρύβει σαφώς αρνητικές σκέψεις για το εν λόγω άτομο. Διότι δεν είναι η ανάγκη σου για κουτσομπολιό που σε κάνει να το επιδιώκεις αυτό, αλλά η ανάγκη σου για αποδοχή απ’ τους ανθρώπους γύρω σου.

Νιώθεις, δηλαδή, την απόρριψη εξαιτίας της στάσης αυτών των ανθρώπων κι αυτό συμβαίνει λόγω του ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς ποια είναι η αιτία που δε σου ανοίγουν τα χαρτιά τους. Γρήγορα, βέβαια, θα καταλάβεις ότι αυτή τους η συμπεριφορά δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με εσένα, αλλά μ’ αυτούς. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έτσι συμπεριφέρονται σε όλους κι όχι αποκλειστικά σε εσένα.

Αν, ωστόσο, κατορθώσεις κάποια στιγμή να τους ξεκλειδώσεις, τότε θα ανακαλύψεις την ύπαρξη ενός κόσμου που αφενός διαφέρει εν γένει απ’ αυτόν που είχες δει και χτίσει μέχρι τώρα και αφετέρου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και σε καλεί να τον ανακαλύψεις. Νιώθεις τόσο σπουδαίος που κατάφερες να κάνεις έναν τέτοιο άνθρωπο δικό σου παρόλο που γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα δε θα είναι ποτέ.

Οι συζητήσεις σας είναι απίστευτες. Ποτέ δεν ασχολείστε με θέματα τετριμμένα, μα πάντοτε μιλάτε τόσο απλά. Ξέρει πώς να διαχειριστεί την εκάστοτε συζήτηση κι ενίοτε σε αφήνει να μονολογείς, πράγμα που τόσο σου αρέσει. Και το πιο σημαντικό είναι ότι αρέσει και σε εκείνον. Πραγματικά αναρωτιέσαι πώς μπορεί και σε ανέχεται μερικές φορές, πώς μπορεί ν’ αντιμετωπίζει την κάθε κατάσταση, το κάθε γεγονός μ’ ένα τρόπο τόσο ήρεμο.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μιλούν λίγο. Οι κουβέντες τους είναι μετρημένες, ωστόσο κρύβουν μέσα τους τη σοφία χιλιάδων δικών μας. Κι αν νομίζουμε ότι τους ξέρουμε, μάλλον κάνουμε μεγάλο λάθος. Αυτούς τους ανθρώπους τους ανακαλύπτουμε συνεχώς. Ποτέ δε θα τους μάθουμε πραγματικά, ωστόσο αυτό είναι που μας κάνει να τους θέλουμε στη ζωή μας.

Άλλωστε, ποιος θέλει να συναναστρέφεται βαρετούς ανθρώπους;