Όλα μπορείς να τα ξεπεράσεις

Στην αρχή παγώνεις˙ αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να αντιδράσεις. Το σώμα σου δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του μυαλού κι ένας κρύος ιδρώτας το κατακλύζει. Όλα θολώνουν κι αισθάνεσαι την καρδιά σου έτοιμη να σπάει απ’ την ένταση -μερικές φορές αισθάνεσαι ότι πεθαίνεις. Αυτό αισθανόμουν κάθε φορά, νόμιζα ότι πεθαίνω κι ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να μεταβάλλω την κατάσταση που βίωνα.

Πέρασα κι εγώ κρίσεις πανικού, απότοκο μίας άλλης κατάστασης που έτρωγε την ψυχή μου και δε με άφηνε να αναπνεύσω. Αισθανόμουν ότι κάθε μέρα βούταγα όλο και πιο βαθιά μέσα στο πηγάδι των συναισθημάτων μου, τα οποία με φυλάκιζαν ολοένα και περισσότερο. Αισθανόμουν ότι ήμουν αβοήθητος μέσα στη δύνη των σκέψεών μου, αυτή τη δύνη που ονομάζουμε «κατάθλιψη».

Πέρασα κι εγώ κατάθλιψη και πλέον δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω∙ κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται να το ομολογήσει. Κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται –ή να φοβάται– να ομολογήσει ότι βίωσε μια τόσο ψυχοφθόρα και νοσηρή κατάσταση. Αντιθέτως, πρέπει να είναι περήφανος που καταφέρνει κι επιβιώνει, που κατάφερε να αντιμετωπίσει τον χειρότερο υπαρκτό εχθρό, τον εαυτό του.

Κανένας δεν πρέπει να κρατά τις εμπειρίες του στη σιωπή, διότι όλοι όσοι έχουμε τέτοια βιώματα έχουμε μέσες άκρες κοινές εμπειρίες, τις οποίες ποτέ δε θα αποβάλουμε  και ποτέ δε θα ξεχάσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν πρέπει να ξεχάσουμε, πρέπει να μάθουμε μέσα από αυτές να προστατεύουμε τον εαυτό μας. Αυτές οι εμπειρίες –μαζί με πολλές άλλες– μας διαμόρφωσαν και μας έκαναν τους ανθρώπους που είμαστε σήμερα.

Στεναχωριέμαι πραγματικά όταν βλέπω ανθρώπους να κλείνονται στον εαυτό τους και να μη μιλούν για τα θέματα που τους απασχολούν. Αν υπάρχει κάτι που έχω να πω απ’ τη δική μου εμπειρία είναι ότι όσο κλεινόμαστε στο σκοτεινό «είναι» μας, τόσο απομακρυνόμαστε απ’ το φως. Η διαρκής επικέντρωση σε σκοτεινές σκέψεις που παράγει το μυαλό μας μάς πνίγει και δε μας επιτρέπει να απελευθερωθούμε.

Έχουμε τη δύναμη να το ξεπεράσουμε˙ εφόσον κάποιοι από εμάς τα κατάφεραν, τότε όλοι μπορούν να το κάνουν. Κι είναι πραγματικά κρίμα να αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται διαρκώς και να χάνει την όμορφη υπόστασή του, διότι όλοι μας έχουμε μία όμορφη υπόσταση, όσο κι αν την κρύβουμε ή την έχουμε ξεχάσει στα άδυτα της ψυχής μας. Όλοι έχουμε έναν όμορφο και θετικό εαυτό, που λόγω των άσχημων βιωμάτων ενίοτε αργεί να κάνει την εμφάνισή του.

Όμως, είναι στο χέρι μας να μεταβάλλουμε τις καταστάσεις -αυτό μου έδειξε η εμπειρία μου. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να μας βοηθήσουν, αρκεί να θέλουμε κι εμείς να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με εμάς και κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα από αυτή την τρομακτική εμπειρία.

Πέρασα κι εγώ κρίσεις πανικού, βίωσα την κατάθλιψη˙ αν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που διαβάζει αυτά που γράφω θέλω να ξέρει πως αντιλαμβάνομαι πλήρως το πώς αισθάνεται. Θέλω να ξέρει ότι δεν είναι μόνος κι ότι έχει την υποστήριξη όλων εμάς που έχουμε περάσει αυτήν την κατάσταση. Κι είμαι σίγουρος ότι –όπως κι εμείς– έχει τη δύναμη να το ξεπεράσει και να ζήσει χαρούμενος.