Κάπως τυχαία σε γνώρισα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που σε είδα. Τα μάτια σου μπήκαν στο μυαλό μου κι έκτοτε έχουν μείνει χαραγμένα εκεί. Μιλούσα και δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από πάνω σου. Ήταν κάτι που με τράβαγε συνέχεια σε σένα κι ένιωθα ότι δεν μπορούσα να φύγω μακριά σου, ότι δεν μπορώ να φύγω μακριά σου. Θυμάμαι το γέλιο σου, τον ήχο της φωνής σου, τον τρόπο που μου μιλούσες.
Και δεν αναρωτήθηκα ούτε για μία στιγμή αν πρέπει ή όχι να σε βάλω στη ζωή μου. Για μένα εκείνη τη στιγμή η απουσία σου φάνταζε αδιανόητη. Ήσουν ήδη στη ζωή μου. Αποτελούσες ένα κομμάτι του εαυτού μου. Κι ήδη ξέρεις τόσα πολλά για μένα -αν και σε ξέρω τόσο λίγο. Γιατί έβλεπα σε σένα τον εαυτό μου κι ήταν αδύνατον να μην εμπιστευτώ τον ίδιο μου τον εαυτό.
Δεν ξέρω αν με θέλεις πραγματικά στη ζωή σου. Δεν ξέρω αν είμαι αρκετός για σένα. Δε με ενδιαφέρει. Εγώ δεν μπορώ να αφήσω τον άνθρωπο που με καταλαβαίνει να φύγει μακριά μου. Κι αν αμφιβάλλω για τα όσα νιώθεις, είναι γιατί έχω απογοητευτεί ξανά και ξανά απ’ τους ανθρώπους που έβαλα στη ζωή μου και τους έδειξα τα συναισθήματά μου.
Εσύ, όμως, με μικρές σου κινήσεις μου δείχνεις ένα πρόσωπο διαφορετικό. Κάτι που δε μου έδειξε ποτέ κανένας. Μου δείχνεις εμπιστοσύνη και πόσο με θέλεις στη ζωή σου. Γι’ αυτό δε θα μπορούσα ποτέ να σε βγάλω απ’ τη δική μου. Φοβάμαι. Φοβάμαι ότι θα σε χάσω. Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σου δώσω αυτά που θέλεις, αυτά που χρειάζεσαι.
Κι όλα αυτά όχι λόγω δικών μου ανασφαλειών, αλλά γιατί δε θα μπορούσα να αντέξω στη σκέψη πως σε στεναχώρησα. Γιατί δεν το αξίζεις. Αν πραγματικά με θέλεις στη ζωή σου εγώ μπορώ να είμαι εκεί. Και πιστεύω -όσο ψεύτικο κι αν ακούγεται- ότι μπορώ να βρίσκομαι εκεί για πάντα.
Τα λόγια, όμως, αποτελούν μονάχα την πρόθεση. Εγώ σου έχω αποδείξει ότι όποτε με χρειάζεσαι -θα- είμαι εκεί. Όποτε μου ζήτησες να βρίσκομαι δίπλα σου, ήμουν. Κι όσες φορές ακόμα κι αν μου το ζητήσεις, εγώ θα είμαι μαζί σου. Κι αυτό γιατί μπορώ να σου δώσω μία υπόσχεση. Όσο ζω -και με θέλεις στη ζωή σου- ποτέ δε θα είσαι μόνη.
Μπορείς να βασίζεσαι σε μένα γιατί από όταν σε γνώρισα, κάτι άλλαξε μέσα μου. Κι αυτό δεν είχε να κάνει με τις όσες εμπειρίες είχα μέχρι να σε γνωρίσω, αλλά με το τι συναισθήματα μου προκαλείς κάθε φορά που σε βλέπω. Δεν έχεις ιδέα πόσο σε θέλω. Δεν έχεις ιδέα τι θα μπορούσα να κάνω για σένα και πόσο πολύ θα ήθελα να εισβάλεις λίγο παραπάνω στη ζωή μου.
Είναι στο χέρι σου αν θα το κυνηγήσουμε μαζί. Είναι στο χέρι σου αν θα επιλέξεις εμένα. Όποια κι αν είναι η απόφασηή σου εγώ θα τη στηρίξω γιατί -όπως σου έχω πει χιλιάδες φορές- πιστεύω ότι εσύ ξέρεις πραγματικά τι είναι το καλύτερο για σένα και τι θα σε κάνει ευτυχισμένη.
Θυμάμαι που μου έλεγες ότι η ζωή μας είναι μικρή. Ότι πρέπει να κάνουμε πράγματα όσο προλαβαίνουμε γιατί αύριο ίσως να μην υπάρχουμε. Μου είχες πει ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε μαζί. Αν είναι έτσι τα πράγματα, έλα σήμερα να γυρίσουμε μαζί σπίτι και ποτέ δε θα είσαι μόνη.
Επιμέλεια Κειμένου Θάνου Κουλουβάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Θάνος Κουλουβάκης
